NÃO E BOM CRIAR EXPECTATIVAS...
NÃO É BOM CRIAR EXPECTATIVAS
Um de nossos maiores defeitos é, sem dúvida, criar expectativas. Mesmo quando não somos nós sob os refletores, esperamos mais dos outros do que eles próprios podem ofertar. E ficamos chateadas com isso. Sem motivo, é bom frisar...
Quando esperamos encontrar alguém... uma amiga... o tempo passa lentamente, como se cada grão de areia derramado pela ampulheta do tempo de repente se tornasse um enorme pedregulho, e com isso tivesse sua passagem mais lenta que o normal... e a gente vai contando os minutos, os segundos, para se encontrar com a pessoa em questão...
Mil situações podem ocorrer... mas nós, irracionalmente, não levamos isso em conta. O que nos importa é que o encontro, que não irá durar mais que alguns minutos, ocorrerá. E então nos sentiremos a pessoa mais importante do Universo...
Isso tem a ver com nossa auto estima. Afinal, encontrar uma amiga é algo que deveria ser banal. Mas, para nós, se torna um evento super especial. Que, por motivos mil, pode não se concretizar...
Como eu disse, ao criarmos expectativas, não levamos em consideração as milhares de situações que podem fazer com que tal evento não ocorra. O primeiro, e principal deles, é a nossa importância. Na maioria das vezes somos irrelevantes para o momento visto que, como eu disse, os holofotes estão direcionados para outra pessoa. O pior, mesmo, é quando o holofote está sobre nós, mas as lâmpadas do aparelho estão desligadas... ou queimadas...
Alguém já disse certa vez "não crie expectativas, crie galinhas e porcos... se as coisas não saírem como espera, pelo menos terá ovos com bacon para superar sua decepção"...
Não é um desabafo... é simplesmente uma constatação... queremos que as coisas sejam como imaginamos... mas a vida não é assim. Afinal, cada pessoa tem suas obrigações, seus problemas...
O problema maior é, como eu disse, projetar nas pessoas nossos anseios... o desejo de sermos notadas por todos. Claro que isso é simplesmente impossível. Afinal, estou sempre em minha toca, não costumo interagir tanto assim com as outras pessoas... não crio para elas a importância que estas tem para mim...
A parte ruim desse tipo de comportamento? Estamos sempre apagadas em um canto, não sendo levadas em consideração. E nem teria motivos para tal. Afinal, se nos isolamos em nosso mundinho, por mais que desejemos, jamais faremos parte efetiva do Universo das outras pessoas... e a culpa é somente nossa, mesmo...
Tania Miranda 19/04/2025
=========================================================================
IT'S NOT GOOD TO CREATE EXPECTATIONS
One of our biggest flaws is, without a doubt, creating expectations. Even when we are not in the spotlight, we expect more from others than they themselves can offer. And we get upset about it. For no reason, it is worth emphasizing...
When we hope to meet someone... a friend... time passes slowly, as if each grain of sand poured into the hourglass of time suddenly became a huge boulder, and with that its passage was slower than normal... and we start counting the minutes, the seconds, until we meet the person in question...
A thousand situations can occur... but we, irrationally, do not take this into account. What matters to us is that the meeting, which will not last more than a few minutes, will happen. And then we will feel like the most important person in the Universe...
This has to do with our self-esteem. After all, meeting a friend is something that should be banal. But, for us, it becomes a super special event. Which, for a thousand reasons, may not come true...
As I said, when we create expectations, we do not take into account the thousands of situations that may prevent such an event from occurring. The first, and main one, is our importance. Most of the time we are irrelevant to the moment since, as I said, the spotlight is directed at someone else. The worst thing is when the spotlight is on us, but the light bulbs are off... or burned out...
Someone once said "don't create expectations, raise chickens and pigs... if things don't turn out as expected, at least you will have eggs and bacon to overcome your disappointment"...
This is not a rant... it is simply an observation... we want things to be as we imagine... but life is not like that. After all, each person has their own obligations, their own problems...
The biggest problem is, as I said, projecting our desires onto other people... the desire to be noticed by everyone. Of course, this is simply impossible. After all, I'm always in my own little corner, I don't usually interact with other people that much... I don't give them the importance they have for me...
The bad part about this type of behavior? We're always hidden away in a corner, not being taken into consideration. And there's no reason for that. After all, if we isolate ourselves in our own little world, no matter how much we want to, we'll never be an effective part of other people's universe... and it's only our fault, really...
Tania Miranda 04/19/2025
=========================================================================
NO ES BUENO CREAR EXPECTATIVAS
Uno de nuestros mayores defectos es, sin duda, crear expectativas. Incluso cuando no estamos en el centro de atención, esperamos de los demás más de lo que ellos mismos pueden ofrecer. Y estábamos molestos por eso. Sin ningún motivo vale la pena señalarlo...
Cuando esperamos conocer a alguien... a un amigo... el tiempo pasa lentamente, como si cada grano de arena vertido en el reloj de arena del tiempo se convirtiera de repente en una enorme roca, y como resultado su paso fuera más lento de lo normal... y contamos los minutos, los segundos, hasta que encontramos a la persona en cuestión...
Pueden ocurrir mil situaciones… pero nosotros, irracionalmente, no tenemos en cuenta. Lo que nos importa es que la reunión, que no durará más que unos minutos, se celebre. Y entonces nos sentiremos la persona más importante del Universo...
Esto tiene que ver con nuestra autoestima. Después de todo, encontrar un amigo es algo que debería ser algo común. Pero para nosotros se convierte en un evento súper especial. Lo cual, por mil razones, puede que no llegue a buen puerto...
Como decía, cuando creamos expectativas no tenemos en cuenta las miles de situaciones que podrían impedir que tal acontecimiento se produjera. La primera y principal es nuestra importancia. La mayoría de las veces somos irrelevantes para el momento ya que, como dije, el foco de atención está puesto en otra persona. Lo peor es cuando todos los focos están sobre nosotros, pero las lámparas del aparato están apagadas... o quemadas...
Alguien dijo una vez "no crees expectativas, cría pollos y cerdos... si las cosas no salen como esperas, al menos tendrás huevos y tocino para superar tu decepción"...
No es una queja... es simplemente una observación... queremos que las cosas sean como imaginamos... pero la vida no es así. Al fin y al cabo cada persona tiene sus obligaciones, sus problemas...
El mayor problema es, como dije, proyectar nuestros deseos en otras personas... el deseo de ser notados por todos. Por supuesto que esto es sencillamente imposible. Al fin y al cabo, siempre estoy en mi propia guarida, no suelo interactuar mucho con otras personas... No creo que sean tan importantes para mí como lo son para mí...
¿Lo malo de este tipo de comportamiento? Siempre estamos escondidos en un rincón, sin que nos tomen en cuenta. Y no habría ninguna razón para ello. Después de todo, si nos aislamos en nuestro propio pequeño mundo, por mucho que queramos, nunca seremos parte efectiva del Universo de otras personas... y en realidad es sólo culpa nuestra...
Tania Miranda 19/04/2025
=========================================================================
EI OLE HYVÄ LUODA ODOTUKSIA
Yksi suurimmista puutteistamme on epäilemättä odotusten luominen. Vaikka emme olisikaan valokeilassa, odotamme muilta enemmän kuin he itse pystyvät tarjoamaan. Ja me olimme siitä järkyttyneitä. Ilman syytä, se on syytä huomata...
Kun odotamme tapaavamme jonkun... ystävän... aika kuluu hitaasti, aivan kuin jokainen tiimalasiin kaadettu hiekanjyvä olisi yhtäkkiä muuttunut valtavaksi lohkareeksi, ja sen seurauksena sen kulku olisi normaalia hitaampaa... ja laskemme minuutteja, sekunteja, kunnes tapaamme kyseisen henkilön...
Tuhansia tilanteita voi sattua... mutta me emme irrationaalisesti ota tätä huomioon. Meille on tärkeää, että kokous, joka ei kestä muutamaa minuuttia kauempaa, pidetään. Ja silloin meistä tuntuu, että olemme maailmankaikkeuden tärkein ihminen...
Tämä liittyy itsetuntoomme. Loppujen lopuksi ystävän löytämisen pitäisi olla arkipäivää. Mutta meille siitä tulee todella erityinen tapahtuma. Joka tuhannesta syystä ei ehkä toteudu...
Kuten sanoin, kun luomme odotuksia, emme ota huomioon tuhansia tilanteita, jotka voisivat estää tällaisen tapahtuman tapahtumisen. Ensimmäinen ja tärkein on meidän tärkeytemme. Useimmiten olemme merkityksettömiä hetkessä, koska, kuten sanoin, valokeila on jossain toisessa. Pahinta on, kun kohdevalo on meihin päin, mutta laitteen lamput ovat sammuneet... tai palaneet loppuun...
Joku on joskus sanonut: "Älä luo odotuksia, kasvata kanoja ja sikoja... jos asiat eivät menekään odotustesi mukaan, sinulla on ainakin munia ja pekonia pettymyksesi voittamiseksi"...
Se ei ole purkausta... se on vain havainto... haluamme asioiden olevan niin kuin kuvittelemme... mutta elämä ei ole sellaista. Loppujen lopuksi jokaisella on omat velvollisuutensa, omat ongelmansa...
Suurin ongelma on, kuten sanoin, halujemme projisointi muihin ihmisiin... halu tulla kaikkien huomioimaksi. Tämä on tietenkin yksinkertaisesti mahdotonta. Loppujen lopuksi olen aina omassa pesässäni, en yleensä ole niin paljon tekemisissä muiden ihmisten kanssa... En usko, että he ovat minulle yhtä tärkeitä kuin he ovat minulle...
Huono puoli tällaisessa käytöksessä? Meidät on aina piilotettu nurkkaan, eikä meitä oteta huomioon. Eikä siihen olisi mitään syytä. Loppujen lopuksi, jos eristäydymme omaan pieneen maailmaamme, emme koskaan tule olemaan tehokkaita osia muiden ihmisten universumista, vaikka kuinka haluaisimme... ja se on oikeastaan vain meidän vikamme...
Tania Miranda 19.4.2025
=========================================================================
NON È BENE CREARE ASPETTATIVE
Uno dei nostri più grandi difetti è, senza dubbio, creare aspettative. Anche quando non siamo sotto i riflettori, ci aspettiamo dagli altri più di quanto loro stessi possano offrire. E ne siamo rimasti sconvolti. Senza alcun motivo, vale la pena sottolinearlo...
Quando aspettiamo di incontrare qualcuno... un amico... il tempo scorre lentamente, come se ogni granello di sabbia versato nella clessidra del tempo si trasformasse all'improvviso in un enorme macigno e di conseguenza il suo passaggio fosse più lento del normale... e contiamo i minuti, i secondi, fino a quando incontriamo la persona in questione...
Possono verificarsi mille situazioni... ma noi, irrazionalmente, non ne teniamo conto. Ciò che conta per noi è che l'incontro, che non durerà più di pochi minuti, abbia luogo. E allora ci sentiremo la persona più importante dell'Universo...
Ciò ha a che fare con la nostra autostima. Dopotutto, trovare un amico dovrebbe essere una cosa normale. Ma per noi diventa un evento super speciale. Che, per mille ragioni, potrebbe non concretizzarsi...
Come ho detto, quando creiamo delle aspettative non prendiamo in considerazione le migliaia di situazioni che potrebbero impedire che un evento del genere si verifichi. Il primo e principale è la nostra importanza. Nella maggior parte dei casi non siamo rilevanti per il momento perché, come ho detto, i riflettori sono puntati su qualcun altro. La cosa peggiore è quando siamo sotto i riflettori, ma le lampade del dispositivo sono spente... o fulminate...
Qualcuno una volta disse: "Non creare aspettative, alleva polli e maiali... se le cose non vanno come ti aspetti, almeno avrai uova e pancetta per superare la delusione"...
Non è uno sfogo... è semplicemente un'osservazione... vorremmo che le cose fossero come le immaginiamo... ma la vita non è così. Dopotutto, ognuno ha i suoi obblighi, i suoi problemi...
Il problema più grande è, come ho detto, proiettare i nostri desideri sugli altri... il desiderio di essere notati da tutti. Naturalmente questo è semplicemente impossibile. Dopotutto, sono sempre nella mia tana, di solito non interagisco molto con le altre persone... Non penso che siano importanti per me quanto lo sono...
Qual è l'aspetto negativo di questo tipo di comportamento? Siamo sempre nascosti in un angolo, senza essere presi in considerazione. E non ce ne sarebbe motivo. Dopotutto, se ci isoliamo nel nostro piccolo mondo, non importa quanto lo vogliamo, non saremo mai una parte efficace dell'universo degli altri... e in realtà è solo colpa nostra...
Tania Miranda 19/04/2025
=========================================================================
IL N'EST PAS BON DE CRÉER DES ATTENTES
L’un de nos plus grands défauts est, sans aucun doute, de créer des attentes. Même lorsque nous ne sommes pas sous les projecteurs, nous attendons des autres plus qu’ils ne peuvent nous offrir. Et cela nous a contrariés. Sans raison, il convient de le noter...
Quand on attend de rencontrer quelqu'un... un ami... le temps passe lentement, comme si chaque grain de sable versé dans le sablier du temps devenait soudainement un énorme rocher, et par conséquent son passage était plus lent que la normale... et on compte les minutes, les secondes, jusqu'à ce qu'on rencontre la personne en question...
Mille situations peuvent se produire... mais nous, irrationnellement, n'en tenons pas compte. Ce qui compte pour nous, c’est que la rencontre, qui ne durera pas plus de quelques minutes, ait lieu. Et alors nous nous sentirons comme la personne la plus importante de l'Univers...
Cela a à voir avec notre estime de soi. Après tout, trouver un ami est quelque chose qui devrait être courant. Mais pour nous, cela devient un événement super spécial. Ce qui, pour mille raisons, pourrait ne pas se concrétiser...
Comme je l’ai dit, lorsque nous créons des attentes, nous ne prenons pas en compte les milliers de situations qui pourraient empêcher un tel événement de se produire. Le premier, et le principal, est notre importance. La plupart du temps, nous ne sommes pas pertinents au moment présent puisque, comme je l’ai dit, les projecteurs sont braqués sur quelqu’un d’autre. Le pire, c'est quand les projecteurs sont braqués sur nous, mais que les lampes de l'appareil sont éteintes... ou grillées...
Quelqu'un a dit un jour : « Ne créez pas d'attentes, élevez des poulets et des cochons... si les choses ne se passent pas comme vous l'espérez, au moins vous aurez des œufs et du bacon pour surmonter votre déception »...
Ce n'est pas un coup de gueule... c'est simplement une observation... nous voulons que les choses soient comme nous l'imaginons... mais la vie n'est pas comme ça. Après tout, chacun a ses obligations, ses problèmes...
Le plus gros problème est, comme je l’ai dit, de projeter nos désirs sur les autres… le désir d’être remarqué par tout le monde. Bien sûr, c’est tout simplement impossible. Après tout, je suis toujours dans mon coin, je n'interagis généralement pas beaucoup avec les autres... Je ne pense pas qu'ils soient aussi importants pour moi qu'ils le sont pour moi...
Le mauvais côté de ce genre de comportement ? Nous sommes toujours cachés dans un coin, sans être pris en considération. Et il n’y aurait aucune raison à cela. Après tout, si nous nous isolons dans notre propre petit monde, peu importe à quel point nous le voulons, nous ne serons jamais une partie efficace de l'univers des autres... et c'est seulement notre faute, vraiment...
Tania Miranda 19/04/2025
Comentários
Postar um comentário