PORQUE NÃO CONSEGUIMOS SER EMPÁTICOS COM QUEM NECESSITA?
Um dos problemas da humanidade tem a ver com algo simples, mas ao mesmo tempo, difícil de se seguir... a empatia. Quando vemos uma pessoa em situação vulnerável, dificilmente lhe estendemos a mão. Normalmente viramos o rosto para que aquela cena degradante que presenciamos logo seja esquecida... até sentimos pena da mesma, mas nada fazemos para ajudá-la...
Seguimos a frase "o problema não é meu", culpando a família da pessoa ou mesmo o governo por ela se encontrar naquela situação. Quando não culpamos a ela mesma, dizendo que se esta se encontra em tal estado é porque "não tem vergonha na cara", onde já se viu... "não quer trabalhar"... e por aí vai...
Quando alguém estende a mão em nossa direção, pedindo ao menos uma moedinha, para que possa juntar o suficiente para comprar um pão para matar sua fome, o primeiro pensamento que surge em nossa mente é "você quer é comprar droga..." e viramos o rosto de lado, sem dar importância à pessoa...
Sim... fazemos pré julgamentos. Não nos preocupamos em conhecer a história de quem está à nossa frente. E se por acaso lhe dermos a chance de falar sobre sua vida, chegaremos à conclusão de que está mentindo... mesmo que não esteja...
Não gostamos dos diferentes. Não importa quão iguais a nós eles sejam. O fato de estarem sujos, roupa em pandarecos, é suficiente para que os isolemos de nosso mundo.Afinal, vivemos uma realidade asséptica, onde nossa imagem é nosso cartão de visitas...
Uma pessoa à margem da sociedade tem acesso a pouquíssimas benesses, cedidas por altruístas que são uma exceção na sociedade, infelizmente. Bom seria se todos nós tivéssemos o desprendimento desses anjos que circulam em nosso meio. Mas nosso egoísmo fala mais alto. Até podemos, da boca para fora, apoiar ações desse tipo... mas na hora da ação, mil e um motivos nos fazem recuar e deixar que outros façam o trabalho que poderíamos executar...
E assim seguimos a vida. Empatia é a ordem do dia, mesmo que seja "apenas para inglês ver"... mas assim caminha a humanidade, não é mesmo? Bom seria se pudéssemos vencer as barreiras a nós impostas e sermos mais um anjo a ajudar aqueles que necessitam... mas o medo de nos ferir é maior que nosso desejo de ajudar... pois, para nós, aquela pessoa que está na sarjeta é perigosa... mesmo que tal perigo esteja apenas em nossa imaginação...
Tania Miranda 25/04/2025
========================================================================
WHY CAN'T WE BE EMPATHIC WITH THOSE IN NEED?
One of humanity's problems has to do with something simple, but at the same time, difficult to follow... empathy. When we see someone in a vulnerable situation, we hardly ever reach out to them. We usually turn our faces away so that the degrading scene we witnessed will be quickly forgotten... we even feel sorry for them, but we do nothing to help them...
We follow the phrase "it's not my problem", blaming the person's family or even the government for them finding themselves in that situation. When we don't blame them, we say that if they find themselves in such a state it's because they "have no shame", what have you seen... "they don't want to work"... and so on...
When someone reaches out to us, asking for at least a coin, so that they can save up enough to buy some bread to satisfy their hunger, the first thought that comes to our mind is "what you want is to buy drugs..." and we turn our faces away, not giving the person any importance...
Yes... we make pre-judgments. We don't care about knowing the story of the person in front of us. And if we happen to give them the chance to talk about their life, we'll come to the conclusion that they're lying... even if they're not...
We don't like people who are different. It doesn't matter how similar they are to us. The fact that they're dirty and have tattered clothes is enough to make us isolate them from our world. After all, we live in an aseptic reality, where our image is our calling card...
A person on the fringes of society has access to very few benefits, given by altruists who are an exception in society, unfortunately. It would be good if we all had the detachment of these angels who circulate among us. But our selfishness speaks louder. We can even, with our lips, support actions of this type... but when the time comes to take action, a thousand and one reasons make us back off and let others do the work we could do...
And so we go on with our lives. Empathy is the order of the day, even if it is "just for show"... but that's how humanity works, isn't it? It would be great if we could overcome the barriers imposed on us and be just another angel helping those in need... but the fear of getting hurt is greater than our desire to help... because, for us, that person who is in the gutter is dangerous... even if such danger is only in our imagination...
Tania Miranda 04/25/2025
=========================================================================
¿POR QUÉ NO PODEMOS SER EMPÁTICOS CON AQUELLOS QUE LO NECESITAN?
Uno de los problemas de la humanidad tiene que ver con algo simple, pero a la vez, difícil de seguir... la empatía. Cuando vemos a una persona en una situación vulnerable, casi nunca le extendemos una mano. Generalmente damos la espalda para que la escena degradante que presenciamos se olvide rápidamente... incluso sentimos pena por la persona, pero no hacemos nada para ayudarla...
Seguimos la frase "no es mi problema", culpando a la familia de la persona o incluso al gobierno por encontrarse en esa situación. Cuando no la culpabilizamos, diciendo que si está en ese estado es porque "no tiene vergüenza", ¿qué habéis visto?... "no quiere trabajar"... y así sucesivamente...
Cuando alguien nos tiende la mano, pidiendo al menos una moneda, para poder ahorrar lo suficiente para comprar algo de pan para saciar su hambre, el primer pensamiento que nos viene a la mente es "solo quieres comprar droga..." y giramos la cara hacia un lado, sin prestar atención a la persona...
Sí... nosotros prejuzgamos. No nos importa saber la historia de la persona que tenemos frente a nosotros. Y si por casualidad te damos la oportunidad de hablar de tu vida, llegaremos a la conclusión de que estás mintiendo... aunque no sea así...
No nos gustan los que son diferentes. No importa cuán similares sean a nosotros. El hecho de que estén sucios, con la ropa hecha jirones, es suficiente para que los aislemos de nuestro mundo. Al fin y al cabo, vivimos en una realidad aséptica, donde nuestra imagen es nuestra tarjeta de presentación...
Una persona al margen de la sociedad tiene acceso a muy pocos beneficios, proporcionados por altruistas que son una excepción en la sociedad, lamentablemente. Sería bueno que todos tuviéramos el desprendimiento de estos ángeles que circulan entre nosotros. Pero nuestro egoísmo habla más fuerte. Podemos incluso, con la boca abierta, apoyar acciones de este tipo… pero cuando llega el momento de actuar, mil y un motivos nos hacen dar marcha atrás y dejar que otros hagan el trabajo que nosotros podríamos hacer…
Y así seguimos con nuestras vidas. La empatía está a la orden del día, incluso si es "sólo para aparentar"... pero así funciona la humanidad, ¿no? Sería grandioso si pudiéramos superar las barreras que nos imponen y ser un ángel más ayudando a los necesitados… pero el miedo a salir lastimados es mayor que nuestro deseo de ayudar… porque, para nosotros, esa persona que está en la cuneta es peligrosa… aunque tal peligro solo esté en nuestra imaginación…
Tania Miranda 25/04/2025
========================================================================
PERCHÉ NON POSSIAMO ESSERE EMPATICI CON CHI È NEL BISOGNO?
Uno dei problemi dell'umanità ha a che fare con qualcosa di semplice, ma allo stesso tempo difficile da seguire: l'empatia. Quando vediamo una persona in una situazione vulnerabile, difficilmente le tendiamo una mano. Di solito voltiamo lo sguardo dall'altra parte affinché la scena degradante a cui abbiamo assistito venga rapidamente dimenticata... proviamo perfino pena per la persona, ma non facciamo nulla per aiutarla...
Seguiamo la frase "non è un mio problema", dando la colpa alla famiglia della persona o addirittura al governo per il fatto che si trova in quella situazione. Quando non le diamo la colpa, dicendo che se è in questo stato è perché "non ha vergogna", cosa hai visto... "non vuole lavorare"... e così via...
Quando qualcuno ci porge la mano chiedendoci almeno una moneta, così da poter risparmiare abbastanza soldi per comprare del pane con cui sfamarci, il primo pensiero che ci viene in mente è "vuoi solo comprare della droga..." e giriamo la faccia di lato, senza prestare la minima attenzione alla persona...
Sì... emettiamo un giudizio preventivo. Non ci interessa conoscere la storia della persona che abbiamo di fronte. E se ti dessimo la possibilità di parlare della tua vita, giungeremmo alla conclusione che stai mentendo... anche se non è così...
Non ci piacciono coloro che sono diversi. Non importa quanto siano simili a noi. Il fatto che siano sporchi, con i vestiti a brandelli, è sufficiente a farci isolare dal nostro mondo. Dopotutto viviamo in una realtà asettica, in cui la nostra immagine è il nostro biglietto da visita...
Una persona ai margini della società ha accesso a pochissimi benefici, forniti da altruisti che, purtroppo, rappresentano un'eccezione nella società. Sarebbe bello se tutti avessimo il distacco di questi angeli che circolano tra noi. Ma il nostro egoismo parla più forte. Possiamo anche, a bocca aperta, sostenere azioni di questo tipo... ma quando arriva il momento di agire, mille e una ragione ci spingono a tirarci indietro e a lasciare che siano gli altri a fare il lavoro che potremmo fare noi...
E così continuiamo con le nostre vite. L'empatia è all'ordine del giorno, anche se è "solo per far scena"... ma è così che funziona l'umanità, non è vero? Sarebbe fantastico se potessimo superare le barriere che ci vengono imposte ed essere solo un altro angelo che aiuta chi è nel bisogno... ma la paura di farci male è più grande del nostro desiderio di aiutare... perché, per noi, quella persona che si trova nella grondaia è pericolosa... anche se un tale pericolo è solo nella nostra immaginazione...
Tania Miranda 25/04/2025
=========================================================================
POURQUOI NE POUVONS-NOUS PAS ÊTRE EMPATHIQUES AVEC CEUX QUI SONT DANS LE BESOIN ?
L’un des problèmes de l’humanité est lié à quelque chose de simple, mais en même temps difficile à suivre… l’empathie. Lorsque nous voyons une personne dans une situation vulnérable, nous ne lui tendons presque jamais la main. Nous détournons généralement le visage pour que la scène dégradante dont nous avons été témoins soit vite oubliée... nous ressentons même de la pitié pour la personne, mais nous ne faisons rien pour l'aider...
Nous suivons la phrase « ce n’est pas mon problème », en blâmant la famille de la personne ou même le gouvernement pour la situation dans laquelle elle se trouve. Quand on ne lui reproche pas, en disant que si elle est dans un tel état c'est parce qu'elle "n'a pas honte", qu'avez-vous vu... "elle ne veut pas travailler"... et ainsi de suite...
Quand quelqu'un nous tend la main en nous demandant au moins une pièce pour pouvoir économiser de quoi acheter du pain et satisfaire sa faim, la première pensée qui nous vient à l'esprit est "tu veux juste acheter de la drogue..." et nous tournons notre visage sur le côté, sans prêter attention à la personne...
Oui... nous jugeons à l'avance. Nous ne nous soucions pas de connaître l’histoire de la personne en face de nous. Et si nous vous donnons l'occasion de parler de votre vie, nous en arriverons à la conclusion que vous mentez... même si ce n'est pas le cas...
Nous n’aimons pas ceux qui sont différents. Peu importe à quel point ils nous ressemblent. Le fait qu’ils soient sales, avec des vêtements en lambeaux, suffit à nous faire les isoler de notre monde. Après tout, nous vivons dans une réalité aseptisée, où notre image est notre carte de visite...
Une personne en marge de la société a accès à très peu d’avantages, fournis par des altruistes qui sont une exception dans la société, malheureusement. Il serait bon que nous ayons tous le détachement de ces anges qui circulent parmi nous. Mais notre égoïsme parle plus fort. On peut même, la bouche ouverte, soutenir des actions de ce type... mais quand vient le moment de passer à l'action, mille et une raisons nous font reculer et laisser à d'autres le travail que nous pourrions faire...
Et ainsi nous continuons notre vie. L'empathie est à l'ordre du jour, même si c'est « juste pour le spectacle »... mais c'est comme ça que fonctionne l'humanité, n'est-ce pas ? Ce serait formidable si nous pouvions surmonter les barrières qui nous sont imposées et être juste un autre ange aidant ceux qui sont dans le besoin... mais la peur d'être blessé est plus grande que notre désir d'aider... parce que, pour nous, cette personne qui est dans le caniveau est dangereuse... même si un tel danger n'est que dans notre imagination...
Tania Miranda 25/04/2025
=========================================================================
MIKSI EMME VOI OLLA EMPAATTISIA APUA VASTAAVIA KOHTAAN?
Yksi ihmiskunnan ongelmista liittyy johonkin yksinkertaiseen, mutta samaan aikaan vaikeasti seurattavaan... empatiaan. Kun näemme ihmisen haavoittuvassa asemassa, emme juurikaan ojenna hänelle kättä. Yleensä käännämme kasvomme poispäin, jotta näkemämme alentava tilanne unohtuu nopeasti... tunnemme jopa sääliä henkilöä kohtaan, mutta emme tee mitään auttaaksemme häntä...
Noudatamme lausetta "se ei ole minun ongelmani" ja syytämme henkilön perhettä tai jopa hallitusta siitä, että he ovat joutuneet tuohon tilanteeseen. Kun emme syytä häntä, vaan sanomme, että jos hän on sellaisessa tilassa, se johtuu siitä, ettei hän "häpeä", mitä olet nähnyt... "hän ei halua tehdä töitä"... ja niin edelleen...
Kun joku ojentaa kätensä meitä kohti ja pyytää edes kolikkoa, jotta voisi säästää tarpeeksi leipää nälkänsä tyydyttämiseksi, ensimmäinen mieleemme tuleva ajatus on "haluatteko vain ostaa huumeita..." ja käännämme kasvomme sivulle kiinnittämättä henkilöön lainkaan huomiota...
Kyllä... me teemme ennakkoarviointeja. Emme välitä tietää edessämme olevan henkilön tarinaa. Ja jos satumme antamaan sinulle mahdollisuuden puhua elämästäsi, tulemme siihen tulokseen, että valehtelet... vaikka et valehtelisikaan...
Emme pidä niistä, jotka ovat erilaisia. Olivatpa he kuinka samanlaisia kuin me. Se, että he ovat likaisia ja repaleisissa vaatteissa, riittää eristämään heidät maailmastamme. Loppujen lopuksi elämme aseptisessa todellisuudessa, jossa imagomme on käyntikorttimme...
Yhteiskunnan laitamilla olevalla henkilöllä on pääsy hyvin harvoihin etuihin, joita tarjoavat altruistit, jotka ovat yhteiskunnassa poikkeus, valitettavasti. Olisi hyvä, jos meillä kaikilla olisi näiden keskuudessamme kiertävien enkelien irrottautuminen. Mutta itsekkyytemme puhuu kovempaa. Voimme jopa suu auki tukea tällaisia toimia... mutta kun on aika toimia, on tuhat ja yksi syytä, jotka saavat meidät perääntymään ja antamaan muiden tehdä työn, jonka mekin voisimme tehdä...
Ja niin me jatkamme elämäämme. Empatia on päivän sana, vaikka se olisikin "vain näön vuoksi"... mutta niin ihmiskunta toimii, eikö niin? Olisi hienoa, jos voisimme voittaa meille asetetut esteet ja olla vain yksi enkeli muiden joukossa auttamassa apua tarvitsevia... mutta pelko loukkaantumisesta on suurempi kuin halumme auttaa... koska meille se ihminen, joka on katuojassa, on vaarallinen... vaikka tällainen vaara olisikin vain mielikuvituksessamme...
Tania Miranda 25.4.2025
Comentários
Postar um comentário