A PÁSCOA É UM MOMENTO DE RENOVAÇÃO...
Já teve, alguma vez em sua vida, a sensação de que alguém, do outro lado, está te enviando uma mensagem... está te comunicando algo importante, não só para ele como para você também? Uma prova de fé, digamos assim...
Bem, eu acredito em vida após a morte... ou seja, não existe morte, no sentido de tudo acabar. Quando você parte desse plano, será direcionada para um outro. Como seria? Não sei. Ou melhor, faço uma ideia, baseada naquilo que ouço desde minha infância...
Claro que a visão do outro lado se modifica, de acordo com as influências que você recebe durante sua caminhada por esse plano. Afinal, dependendo de sua crença, sua ideia de vida pós morte é muito diferente daquela que seu vizinho faz... afinal, ele pode acreditar que exista, sim, vida do outro lado... mas sua visão não será parecida com a que você tem... porque essa percepção varia de acordo com o credo que você professa. Inclusive, alguns acreditam que essa é a única vida que dispomos. Quando nosso tempo se finda simplesmente deixamos de existir...
Não sou dona da verdade. Tenho minha visão do mundo, da vida. E ela serve como norte para me guiar em minha senda neste plano. Mas isso não quer dizer que a minha visão é a correta. De forma alguma. É a minha maneira de ver o mundo. É a correta? Não posso dizer que sim nem que não. Simplesmente é a minha maneira de sentir o Universo...
Cada pessoa tem sua visão particular de como seria a vida no outro lado. Alias, essa é uma preocupação que acompanha a humanidade desde seus primórdios. Cerimônias das mais variadas existem para que possamos não só prestar homenagem a quem partiu como também pedir para que este fique confortável onde quer que esteja. Em algumas crenças, pede-se inclusive que aqueles que se foram protejam de todos os percalços os que aqui permanecem...
Sou católica de criação. Acredito que, após encerrar nosso tempo nesse plano, e partirmos para nosso acerto de contas, teremos três destinos a nos esperar... o Paraíso Celestial, destinado àqueles que cumpriram seu destino nesse plano da maneira que deles se esperava, o Purgatório, onde boa parte das almas acabam seguindo, para purgar suas faltas nesta vida e, após um período, seguirem para o Paraíso e o Inferno, castigo reservado para os que faltaram para com os desígnios celestiais, quebrando todas as regras estabelecidas e cometendo atos que não podem ser perdoados. Não me pergunte quais seriam estes... não tenho a resposta...
Bem, meu pai partiu desse plano já a algum tempo... não era nem bom demais nem mau em excesso. Estava na média. Partiu e deixou saudade, como sentimos de todos aqueles que se foram. Eu diria que seu destino foi, com certeza, o Purgatório. E por que eu faria essa afirmação? Porque, como eu disse, era um ser humano mediano...
Mas de qualquer forma o que me faz ter essa convicção é algo que me acometeu a alguns dias, próximo da Semana Santa deste ano... de repente, sem mais nem porque, uma canção que meu pai gostava muito de ouvir veio à minha mente... ele era violeiro. Gostava de tocar viola. Não era exímio... era razoável...
Bem, a canção em questão fala de um embate entre o violeiro e um agente de Hades. Embate esse que o violeiro consegue sair vitorioso...
Para mim, pelo menos, é uma mensagem que meu pai me enviou... está comunicando que seu tempo no Purgatório se encerrou e que está a caminho do Nirvana, destino que todos nós desejamos. Porque essa minha certeza? Porque, desde que associei essa possibilidade com a mensagem recebida, a canção foi, pouco a pouco, desvanecendo... como as brumas que se vão com a luz do sol...
Então estou feliz. Pois tenho certeza de que a alma de meu querido pai está, finalmente, descansando no Paraíso. E um dia, se for esse meu destino, o reencontrarei novamente...
Tania Miranda 20/04/2025
=========================================================================
A PÁSCOA É UM MOMENTO DE RENOVAÇÃO...
Já teve a sensação de que alguém do outro lado está te enviando uma mensagem... te comunicando algo importante, não só para ele como para você também?...
Eu acredito em vida após a morte... quando você parte desse plano, será direcionada para um outro. Como seria? Não sei. Ou melhor, faço uma ideia, baseada naquilo que ouço desde minha infância...
Cada pessoa imagina uma vida pós morte de acordo com as influências que recebe durante sua caminhada por esse plano. Dependendo de sua crença, a ideia de vida pós morte é diferente entre as pessoas... algumas acreditam que existe, sim, vida do outro lado... mas sua visão não será parecida com a que você tem... porque essa percepção varia de acordo com o credo que você professa. Inclusive, alguns acreditam que essa é a única vida que dispomos. Quando nosso tempo se finda simplesmente deixamos de existir...
Não sou dona da verdade. Tenho minha visão do mundo, da vida. E ela serve como norte para me guiar em minha senda neste plano. É a minha maneira de ver o mundo. É a correta? Não posso dizer que sim nem que não. Simplesmente é como sinto o Universo...
Cada pessoa tem sua visão de como seria o outro lado. Alias, essa é uma preocupação que acompanha a humanidade desde seus primórdios. Cerimônias das mais variadas existem para que possamos não só prestar homenagem a quem partiu como também pedir ao Supremo para que este fique confortável onde quer que esteja. Em algumas crenças, pede-se inclusive que aqueles que se foram protejam de todos os percalços os que aqui permanecem...
Sou católica de criação. Acredito que após encerrar nosso tempo nesse plano e partirmos para nosso acerto de contas teremos três destinos a nos esperar... o Paraíso Celestial, destinado aos que cumpriram seu destino nesse plano da maneira que deles se esperava, o Purgatório, onde boa parte das almas acabam seguindo, para purgar suas faltas nesta vida e, após um período, seguirem para o Paraíso e o Inferno, castigo reservado para os que faltaram para com os desígnios celestiais, quebrando todas as regras estabelecidas e cometendo atos que não podem ser perdoados. Não me pergunte quais seriam estes... não tenho a resposta...
Meu pai partiu desse plano já a algum tempo... não era nem bom demais nem mau em excesso. Estava na média. Partiu e deixou saudade, como sentimos de todos aqueles que se foram. Eu diria que seu destino foi, com certeza, o Purgatório. E por que essa afirmação? Porque, como eu disse, era um ser humano mediano...
Mas o que me faz ter essa convicção é algo que aconteceu a alguns dias, próximo da Semana Santa... de repente uma canção que meu pai gostava muito de cantar me veio à mente... ele era violeiro. Tocava viola. Não era exímio... era razoável...
A canção em questão fala de um embate entre o violeiro e um agente de Hades. Embate esse que o violeiro vence...
Para mim, é uma mensagem de meu pai enviou... me avisa que seu tempo no Purgatório acabou e que está a caminho do Nirvana, destino que todos desejamos. Porque essa certeza? Porque, desde que associei essa possibilidade com a mensagem recebida, a canção foi, pouco a pouco, desvanecendo... como as brumas que se vão com a luz do sol...
Então estou feliz. Pois tenho certeza de que a alma de meu querido pai está, finalmente, descansando no Paraíso. E um dia, se for esse meu destino, o reencontrarei novamente...
Tania Miranda 20/04/2025
=========================================================================
EASTER IS A TIME FOR RENEWAL...
Have you ever had the feeling that someone on the other side is sending you a message... communicating something important, not only for them but for you as well?...
I believe in life after death... when you leave this plane, you will be directed to another. What would it be like? I don't know. Or rather, I have an idea, based on what I've heard since I was a child...
Each person imagines a life after death according to the influences they receive during their journey through this plane. Depending on their beliefs, the idea of life after death is different for each person... some believe that there is, indeed, life on the other side... but their vision will not be similar to yours... because this perception varies according to the creed you profess. In fact, some believe that this is the only life we have. When our time is up, we simply cease to exist...
I do not own the truth. I have my vision of the world, of life. And it serves as a guide to guide me on my path in this plane. This is my way of seeing the world. Is it the right one? I can't say yes or no. It's simply how I feel about the Universe...
Each person has their own vision of what the other side would be like. In fact, this is a concern that has accompanied humanity since its beginnings. There are many different ceremonies so that we can not only pay homage to those who have passed away but also ask the Supreme to make them comfortable wherever they are. In some beliefs, it is even asked that those who have passed away protect those who remain here from all misfortunes...
I was raised Catholic. I believe that after our time on this plane ends and we set out to settle our accounts, we will have three destinations awaiting us... the Celestial Paradise, destined for those who fulfilled their destiny on this plane in the way that was expected of them; Purgatory, where most souls end up going to purge their faults in this life and, after a period, go to Paradise; and Hell, a punishment reserved for those who failed to comply with the celestial designs, breaking all the established rules and committing acts that cannot be forgiven. Don't ask me what these would be... I don't have the answer...
My father left this plane some time ago... he was neither too good nor too bad. He was average. He left and left behind a longing, as we miss all those who have passed on. I would say that his destination was, without a doubt, Purgatory. And why do you say that? Because, as I said, he was an average human being...
But what makes me have this conviction is something that happened a few days ago, close to Holy Week... suddenly a song that my father really liked to sing came to mind... he was a guitarist. He played the guitar. He wasn't an expert... he was average...
The song in question tells of a clash between the guitarist and an agent of Hades. A clash that the guitarist wins...
For me, it's a message my father sent... telling me that his time in Purgatory is over and that he is on his way to Nirvana, the destination we all desire. Why am I so sure? Because, ever since I associated this possibility with the message I received, the song has been gradually fading away... like the mists that disappear with the sunlight...
So I'm happy. Because I'm sure that my dear father's soul is finally resting in Paradise. And one day, if that is my destiny, I will meet him again...
Tania Miranda 20/04/2025
=========================================================================
LA PASCUA ES UN TIEMPO DE RENOVACIÓN...
¿Alguna vez has tenido la sensación de que alguien del otro lado te está enviando un mensaje... comunicándote algo importante, no sólo para ellos sino para ti también?
Creo en la vida después de la muerte... cuando dejes este plano, serás dirigido a otro. ¿Cómo sería? No sé. O mejor dicho, tengo una idea, basada en lo que he escuchado desde mi infancia...
Cada persona imagina una vida después de la muerte según las influencias que recibe durante su viaje por este plano. Dependiendo de tus creencias, la idea de la vida después de la muerte es diferente entre las personas... algunos creen que efectivamente hay vida al otro lado... pero su visión no será similar a la que tú tienes... porque esta percepción varía según el credo que profeses. De hecho, algunos creen que ésta es la única vida que tenemos. Cuando nuestro tiempo termina simplemente dejamos de existir...
No soy dueño de la verdad. Tengo mi visión del mundo, de la vida. Y me sirve como guía para orientarme en mi camino en este plano. Es mi manera de ver el mundo. ¿Es correcto? No puedo decir sí o no. Es simplemente cómo siento el Universo...
Cada persona tiene su propia visión de cómo sería el otro lado. De hecho, esta es una preocupación que ha acompañado a la humanidad desde sus inicios. Hay una gran variedad de ceremonias para que no sólo podamos rendir homenaje a los fallecidos sino también pedir a la Corte Suprema que les haga sentir cómodos donde quiera que se encuentren. En algunas creencias, incluso se pide que los que se han ido protejan a los que aquí permanecen de todas las desgracias...
Fui criada como Católica. Creo que después de que nuestro tiempo en este plano termine y nos dispongamos a ajustar nuestras cuentas, tendremos tres destinos esperándonos... el Paraíso Celestial, destinado a aquellos que cumplieron su destino en este plano de la manera que se esperaba de ellos; Purgatorio, lugar a donde la mayoría de las almas terminan acudiendo para purgar sus faltas en esta vida y, después de un tiempo, pasan al Paraíso y al Infierno, castigo reservado para quienes no supieron cumplir con los designios celestiales, rompiendo todas las reglas establecidas y cometiendo actos que no pueden ser perdonados. No me preguntes qué serían... No tengo la respuesta...
Mi padre llevaba algún tiempo siguiendo este plan... no era ni demasiado bueno ni demasiado malo. Fue promedio Se fue y nos dejó con un sentimiento de añoranza, ya que extrañamos a todos aquellos que han fallecido. Yo diría que su destino era, sin duda, el Purgatorio. ¿Y por qué esta afirmación? Porque, como dije, era un ser humano normal y corriente...
Pero lo que me hace tener esa convicción es algo que ocurrió hace unos días, cerca de Semana Santa… de repente me vino a la mente una canción que a mi padre le gustaba mucho cantar… él era guitarrista. Él tocaba la guitarra. No era excelente...era razonable...
La canción en cuestión habla de un enfrentamiento entre el guitarrista y un agente de Hades. Una batalla que gana el guitarrista...
Para mí, es un mensaje que me envió mi padre... diciéndome que su tiempo en el Purgatorio ha terminado y que está en camino al Nirvana, el destino que todos deseamos. ¿Por qué esta certeza? Porque desde que asocié esta posibilidad al mensaje que recibí, la canción ha ido, poco a poco, desvaneciéndose… como las brumas que desaparecen con la luz del sol…
Entonces estoy feliz. Porque estoy seguro de que el alma de mi querido padre finalmente descansa en el Paraíso. Y un día, si ese es mi destino, lo volveré a encontrar...
Tania Miranda 20/04/2025
=======================================================================
PÄÄSIÄINEN ON UUDISTUMISEN AIKAA...
Oletko koskaan tuntenut, että joku toisella puolella lähettää sinulle viestin... välittää jotain tärkeää, ei vain hänelle vaan myös sinulle?...
Uskon elämään kuoleman jälkeen... kun poistut tästä koneesta, sinut ohjataan toiseen. Millaista se olisi? En tiedä. Tai oikeastaan, minulla on sellainen käsitys, joka perustuu siihen, mitä olen lapsuudestani asti kuullut...
Jokainen ihminen kuvittelee tuonpuoleisen niiden vaikutteiden mukaan, joita hän saa matkallaan tällä tasolla. Uskomuksistasi riippuen käsitys kuolemanjälkeisestä elämästä vaihtelee ihmisten välillä... jotkut uskovat, että elämää on toden toisella puolella... mutta heidän näkemyksensä ei ole samanlainen kuin sinun... koska tämä käsitys vaihtelee tunnustamasi uskontunnustuksen mukaan. Itse asiassa jotkut uskovat, että tämä on ainoa elämä, joka meillä on. Kun aikamme päättyy, me yksinkertaisesti lakkaamme olemasta...
En omista totuutta. Minulla on oma näkemykseni maailmasta, elämästä. Ja se toimii oppaana opastamassa minua polullani tällä tasolla. Se on minun tapani nähdä maailma. Onko se oikein? En osaa sanoa kyllä tai ei. Näin minä vain koen maailmankaikkeuden...
Jokaisella on oma näkemyksensä siitä, millainen toinen puoli olisi. Itse asiassa tämä on huolenaihe, joka on seurannut ihmiskuntaa sen alkuajoista lähtien. Tarjolla on monenlaisia seremonioita, joiden avulla voimme paitsi osoittaa kunnioitusta edesmenneille, myös pyytää korkeinta oikeutta tekemään heistä mukavia missä tahansa he ovatkin. Joissakin uskomuksissa jopa pyydetään lähteneitä suojelemaan tänne jääneitä kaikilta vastoinkäymisiltä...
Minut kasvatettiin katoliseksi. Uskon, että kun aikamme tällä tasolla päättyy ja ryhdymme selvittämään tilejämme, meitä odottaa kolme kohtaloa... Taivaallinen paratiisi, joka on tarkoitettu niille, jotka täyttivät kohtalonsa tällä tasolla odotetulla tavalla; Kiirastuli, jossa useimmat sielut päätyvät puhdistamaan virheensä tässä elämässä ja tietyn ajan kuluttua menevät paratiisiin ja helvettiin, rangaistukseen, joka on varattu niille, jotka eivät noudattaneet taivaallisia suunnitelmia, rikkoivat kaikkia vakiintuneita sääntöjä ja tekivät tekoja, joita ei voida antaa anteeksi. Älä kysy mitä nämä olisivat... Minulla ei ole vastausta...
Isäni oli ollut tämän suunnitelman mukainen jo jonkin aikaa... hän ei ollut liian hyvä eikä liian paha. Se oli keskiverto. Hän lähti ja jätti meille kaipauksen, kuten kaipaamme kaikkia edesmenneitä. Sanoisin, että hänen määränpäänsä oli epäilemättä kiirastuli. Ja miksi tämä lausunto? Koska, kuten sanoin, hän oli tavallinen ihminen...
Mutta mikä saa minut tähän vakaumukseen, on asia, joka tapahtui muutama päivä sitten, lähellä pääsiäisviikkoa... yhtäkkiä mieleeni tuli kappale, josta isäni todella piti laulaa... hän oli kitaristi. Hän soitti kitaraa. Hän ei ollut erinomainen... hän oli järkevä...
Kyseinen kappale kertoo kitaristin ja Hadesin agentin välisestä yhteenotosta. Taistelu, jonka kitaristi voittaa...
Minulle se on isäni lähettämä viesti... joka kertoo, että hänen aikansa kiirastulessa on ohi ja että hän on matkalla Nirvanaan, määränpäähän, jota me kaikki kaipaamme. Miksi tämä varmuus? Koska siitä lähtien, kun yhdistin tämän mahdollisuuden saamaani viestiin, laulu on vähitellen haalistunut... kuin usvat, jotka katoavat auringonvalon mukana...
Sitten olen onnellinen. Sillä olen varma, että rakkaan isäni sielu vihdoin lepää paratiisissa. Ja jonain päivänä, jos se on kohtaloni, tapaan hänet uudelleen...
Tania Miranda 20.4.2025
========================================================================
LA PASQUA È UN TEMPO DI RINNOVAMENTO...
Hai mai avuto la sensazione che qualcuno dall'altra parte ti stesse inviando un messaggio... comunicandoti qualcosa di importante, non solo per loro ma anche per te?...
Credo nella vita dopo la morte... quando lascerai questo piano, verrai indirizzato verso un altro. Come sarebbe? Non lo so. O meglio, ho un'idea basata su ciò che ho sentito fin da bambino...
Ogni persona immagina l'aldilà in base alle influenze che riceve durante il suo viaggio in questo piano. A seconda delle convinzioni, l'idea della vita dopo la morte è diversa tra le persone... alcuni credono che effettivamente ci sia vita dall'altra parte... ma la loro visione non sarà simile alla tua... perché questa percezione varia a seconda del credo che professi. Infatti, alcuni credono che questa sia l'unica vita che abbiamo. Quando il nostro tempo finisce, semplicemente cessiamo di esistere...
Non possiedo la verità. Ho la mia visione del mondo, della vita. E mi serve da guida nel mio cammino su questo piano. È il mio modo di vedere il mondo. È corretto? Non riesco a dire sì o no. È semplicemente così che sento l'Universo...
Ognuno ha la propria visione di come sarebbe l'altra parte. In realtà, questa è una preoccupazione che accompagna l'umanità fin dalle sue origini. Esistono molte cerimonie diverse per rendere omaggio non solo a coloro che sono scomparsi, ma anche per chiedere alla Corte Suprema di farli sentire a loro agio, ovunque si trovino. In alcune credenze si chiede addirittura che coloro che se ne sono andati proteggano coloro che restano da ogni disgrazia...
Ho ricevuto un'educazione cattolica. Credo che quando il nostro tempo su questo piano sarà terminato e avremo deciso di regolare i conti, ci attendono tre destini... il Paradiso Celeste, destinato a coloro che hanno realizzato il loro destino su questo piano nel modo che ci si aspettava da loro; Purgatorio, dove finiscono la maggior parte delle anime per espiare le proprie colpe in questa vita e, dopo un periodo, andare in Paradiso e Inferno, punizione riservata a coloro che non hanno rispettato i disegni celesti, infrangendo tutte le regole stabilite e commettendo atti che non possono essere perdonati. Non chiedetemi cosa sarebbero... Non ho la risposta...
Mio padre aveva adottato questo piano già da un po' di tempo... non era né troppo buono né troppo cattivo. Era nella media. Se n'è andato lasciandoci con un profondo dolore, perché ci mancano tutti coloro che non ci sono più. Direi che la sua destinazione era, senza ombra di dubbio, il Purgatorio. E perché questa affermazione? Perché, come ho detto, era un essere umano comune...
Ma ciò che mi fa avere questa convinzione è un fatto accaduto qualche giorno fa, a ridosso della Settimana Santa... all'improvviso mi è venuta in mente una canzone che piaceva molto cantare a mio padre... lui era un chitarrista. Suonava la chitarra. Non era eccellente... era ragionevole...
La canzone in questione parla di uno scontro tra il chitarrista e un agente di Ade. Una battaglia che il chitarrista vince...
Per me è un messaggio che mi ha inviato mio padre... per dirmi che il suo tempo in Purgatorio è finito e che è in viaggio verso il Nirvana, la destinazione che tutti desideriamo. Perché questa certezza? Perché da quando ho associato questa possibilità al messaggio che ho ricevuto, la canzone è andata, a poco a poco, svanendo... come le nebbie che scompaiono con la luce del sole...
Allora sono felice. Perché sono certo che l'anima del mio caro padre riposerà finalmente in Paradiso. E un giorno, se questo è il mio destino, lo incontrerò di nuovo...
Tania Miranda 20/04/2025
=========================================================================
PÂQUES EST UN TEMPS DE RENOUVEAU...
Avez-vous déjà eu le sentiment que quelqu'un de l'autre côté vous envoyait un message... communiquant quelque chose d'important, non seulement pour lui mais aussi pour vous ?...
Je crois en la vie après la mort... lorsque vous quitterez ce plan, vous serez dirigé vers un autre. À quoi cela ressemblerait-il ? Je ne sais pas. Ou plutôt, j'ai une idée, basée sur ce que j'ai entendu depuis mon enfance...
Chaque personne imagine une vie après la mort en fonction des influences qu’elle reçoit au cours de son voyage à travers ce plan. Selon vos croyances, l'idée de la vie après la mort est différente selon les gens... certains croient qu'il y a, en effet, une vie de l'autre côté... mais leur vision ne sera pas semblable à celle que vous avez... car cette perception varie selon le credo que vous professez. En fait, certains croient que c’est la seule vie que nous avons. Quand notre temps se termine, nous cessons tout simplement d’exister...
Je ne possède pas la vérité. J'ai ma vision du monde, de la vie. Et cela me sert de guide pour me guider sur mon chemin dans ce plan. C'est ma façon de voir le monde. Est-ce correct ? Je ne peux pas dire oui ou non. C'est simplement comme ça que je ressens l'Univers...
Chacun a sa propre vision de ce à quoi ressemblerait l’autre côté. En fait, c’est une préoccupation qui accompagne l’humanité depuis ses débuts. Il existe une grande variété de cérémonies pour que nous puissions non seulement rendre hommage à ceux qui sont décédés, mais aussi demander à la Cour suprême de les mettre à l'aise où qu'ils soient. Dans certaines croyances, il est même demandé à ceux qui sont partis de protéger ceux qui restent ici de tous les malheurs...
J'ai été élevé en tant que catholique. Je crois qu'une fois notre séjour sur ce plan terminé et que nous aurons décidé de régler nos comptes, trois destinées nous attendront... le Paradis Céleste, destiné à ceux qui ont accompli leur destinée sur ce plan de la manière attendue d'eux ; Le Purgatoire, où la plupart des âmes finissent par se rendre pour purger leurs fautes dans cette vie et, après un certain temps, vont au Paradis et à l'Enfer, punition réservée à ceux qui n'ont pas respecté les desseins célestes, enfreignant toutes les règles établies et commettant des actes qui ne peuvent être pardonnés. Ne me demandez pas ce que ce serait... Je n'ai pas la réponse...
Mon père avait ce plan depuis un certain temps... il n'était ni trop bon ni trop mauvais. C'était moyen. Il est parti et nous a laissé avec un profond regret, car nous regrettons tous ceux qui sont décédés. Je dirais que sa destination était, sans aucun doute, le Purgatoire. Et pourquoi cette affirmation ? Parce que, comme je l'ai dit, c'était un être humain ordinaire...
Mais ce qui me donne cette conviction, c'est quelque chose qui s'est passé il y a quelques jours, à l'approche de la Semaine Sainte... tout à coup, une chanson que mon père aimait beaucoup chanter m'est venue à l'esprit... il était guitariste. Il jouait de la guitare. Il n'était pas excellent... il était raisonnable...
La chanson en question parle d'un affrontement entre le guitariste et un agent d'Hadès. Une bataille que le guitariste remporte...
Pour moi, c'est un message que mon père m'a envoyé... me disant que son temps au Purgatoire est terminé et qu'il est en route vers le Nirvana, la destination que nous désirons tous. Pourquoi cette certitude ? Car, depuis que j'ai associé cette possibilité au message que j'ai reçu, la chanson s'est, petit à petit, estompée... comme les brumes qui disparaissent avec la lumière du soleil...
Alors je suis heureux. Car je suis sûr que l’âme de mon cher père repose enfin au Paradis. Et un jour, si tel est mon destin, je le rencontrerai à nouveau...
Tania Miranda 20/04/2025
Comentários
Postar um comentário