DEVEMOS NOS COLOCAR NO LUGAR DE NOSSO IRMÃO


 

DEVEMOS NOS COLOCAR NO LUGAR DE NOSSO IRMÃO

Um dia frio nos faz um pouco preguiçosas, não é mesmo? Tudo o que desejamos é um cobertor quentinho, uma caminha macia. E, quando finalmente nos levantamos, um café quentinho, acompanhado de um pãozinho ou um pedaço de bolo recém assado... e nem nos damos conta de quão felizardas somos...

Quantas pessoas não estão tiritando de frio, protegidas às vezes por uma marquise, outras, tendo apenas as estrelas... ou as nuvens... como coberta? Sem nenhum agasalho, além da roupa já rota pelo uso... e quando partem para mais um dia de luta, não sabem se conseguirão algo para enganar o estômago vazio...

Quantos adultos... e crianças... não vagam por esse mundo imenso, sem ter certeza de que conseguirão aplacar a fome e a sede que os acomete... e ainda assim seguem em frente, lutando por sua sobrevivência? E quando cruzam o caminho de alguém mais afortunado estendem a mão, pedindo socorro... e tem como resposta um olhar de nojo?...

Infelizmente, quando nos encontramos com nossos irmãos menos afortunados, nem sempre temos o desprendimento de socorre-los. Isso porque vivemos uma outra realidade. Passamos por dificuldades, não importa qual nosso nível social. E costumamos nos compadecer de nós mesmos, esquecendo que nossas mazelas nada são, comparadas com a vida daqueles marginalizados pela sociedade...

Muito daquilo que para nós é sem valor, para essas pessoas se torna um tesouro inestimável... mas preferimos nos desfazer destes, sem dar a chance para os invisíveis de avaliarem se o que descartamos poderia ser aproveitado por eles...

Quando presenciamos alguém revirando sacos de lixo, à procura de algo que lhe sirva, nosso primeiro ímpeto é reclamar que está sujando o local... bem, isso não aconteceria se nós, de bom grado, separássemos aquilo que lhe poderia ser útil e se fizéssemos um descarte consciente, não só ajudaríamos essas pessoas como também manteríamos nosso ambiente limpo e agradável...

Sim, poderíamos fazer muito por nossos semelhantes. Bastava usar da empatia... bastava nos colocarmos em seu lugar um segundo que fosse. Mas não é tão fácil reconhecer que, se temos dificuldades em nossa caminhada, outras pessoas dariam tudo o que não tem para estar em nosso lugar... porque elas estão desprovidas daquilo que para nós não tem valor...

Quando um desprovido da Fortuna cruzar seu caminho, não o julgue pela aparência. Estenda-lhe a mão, sem preconceito. Essa pessoa precisa que alguém a acolha, nem que seja por alguns segundos. E, além do alimento físico, ficará feliz se você alimentar-lhe também a alma... 

Procure a Luz que ilumina seu caminho... não deixe a Escuridão tornar invisíveis aos seus olhos os irmãos menos favorecidos pela Sorte. Ninguém vive à margem da Sociedade por vontade própria. Todos desejam encontrar um cantinho aconchegante para chamar de seu... e muitas vezes, para alcançar essa vitória, só precisam saber que não estão sozinhos nesta luta...

Tania Miranda   26/04/2025

=========================================================================

WE SHOULD PUT OURSELVES IN OUR BROTHER'S SHOES

A cold day makes us a little lazy, doesn't it? All we want is a warm blanket, a soft bed. And when we finally get up, a warm coffee, accompanied by a roll or a piece of freshly baked cake... and we don't even realize how lucky we are...

How many people are not shivering from the cold, sometimes protected by a canopy, other times, with only the stars... or the clouds... as a cover? Without any warm clothing, other than the clothes already worn out from use... and when they set off for another day of struggle, they don't know if they will find anything to satisfy their empty stomach...

How many adults... and children... do not wander through this immense world, without being sure that they will be able to satisfy the hunger and thirst that assails them... and yet they continue on, fighting for their survival? And when they cross paths with someone more fortunate, they reach out their hand, asking for help... and receive a look of disgust in response?...

Unfortunately, when we meet our less fortunate brothers, we do not always have the dedication to help them. This is because we live in a different reality. We go through difficulties, no matter what our social level. And we tend to feel sorry for ourselves, forgetting that our own problems are nothing compared to the lives of those marginalized by society...

Much of what is worthless to us becomes an invaluable treasure for these people... but we prefer to get rid of it, without giving the invisible a chance to evaluate whether what we discarded could be used by them...

When we see someone rummaging through garbage bags, looking for something useful, our first impulse is to complain that they are dirtying the place... well, this wouldn't happen if we willingly separated what could be useful to them and if we disposed of it consciously, we would not only help these people but also keep our environment clean and pleasant...

Yes, we could do a lot for our fellow men. All we had to do was use empathy... all we had to do was put ourselves in their shoes for just a second. But it is not so easy to recognize that, if we have difficulties on our path, other people would give everything they do not have to be in our place... because they are deprived of that which for us has no value...

When someone without Fortune crosses your path, do not judge them by their appearance. Extend your hand, without prejudice. This person needs someone to welcome them, even if only for a few seconds. And, in addition to physical nourishment, they will be happy if you also feed their soul...

Seek the Light that illuminates your path... do not let the Darkness make your brothers and sisters less favored by Luck invisible to your eyes. No one lives on the margins of Society by their own will. Everyone wants to find a cozy corner to call their own... and often, to achieve this victory, they just need to know that they are not alone in this fight...

Tania Miranda 04/26/2025

========================================================================

Debemos ponernos en el lugar del hermano

Un día frío nos hace un poco perezosos ¿no? Todo lo que queremos es una manta cálida y una cama suave. Y cuando por fin nos levantamos, un café caliente, acompañado de un panecillo o un trozo de tarta recién hecha… y ni nos damos cuenta de la suerte que tenemos…

¿Cuántas personas tiemblan de frío, a veces protegidas por un dosel, otras veces con sólo las estrellas... o las nubes... como cobertura? Sin ninguna ropa de abrigo, salvo las ropas ya desgastadas por el uso... y cuando parten para otro día de lucha, no saben si podrán encontrar algo para saciar su estómago vacío...

¿Cuántos adultos... y niños... deambulan por este inmenso mundo, sin estar seguros de poder saciar el hambre y la sed que los asalta... y sin embargo continúan luchando por su supervivencia? ¿Y cuando se cruzan con alguien más afortunado, le extienden la mano pidiendo ayuda... y reciben una mirada de disgusto como respuesta?...

Desafortunadamente, cuando nos encontramos con nuestros hermanos menos afortunados, no siempre tenemos la dedicación para ayudarlos. Esto es porque vivimos en otra realidad. Pasamos por dificultades sin importar nuestro nivel social. Y tendemos a sentir lástima por nosotros mismos, olvidando que nuestros problemas no son nada comparados con las vidas de aquellos marginados por la sociedad...

Mucho de lo que para nosotros no tiene valor se convierte en un tesoro invaluable para estas personas... pero preferimos deshacernos de ello, sin darle a las personas invisibles la oportunidad de evaluar si lo que desechamos podría ser utilizado por ellos...

Cuando vemos a alguien hurgando en las bolsas de basura, buscando algo útil, nuestro primer impulso es quejarnos de que están ensuciando el lugar... bueno, esto no ocurriría si voluntariamente separáramos aquello que les podría ser útil y si lo desecháramos conscientemente, no solo ayudaríamos a estas personas sino que también mantendríamos nuestro entorno limpio y agradable...

Sí, podríamos hacer mucho por nuestros semejantes. Todo lo que teníamos que hacer era usar la empatía... todo lo que teníamos que hacer era ponernos en sus zapatos por un segundo. Pero no es tan fácil reconocer que, si tenemos dificultades en nuestro camino, otras personas darían todo lo que no tienen por estar en nuestro lugar... porque están privadas de aquello que para nosotros no tiene valor...

Cuando alguien sin Fortuna se cruce en tu camino, no lo juzgues por su apariencia. Extiende tu mano hacia él, sin prejuicios. Esta persona necesita que alguien le dé la bienvenida, aunque sea sólo por unos segundos. Y, además del alimento físico, será feliz si también alimentas su alma...

Busca la Luz que ilumine tu camino... no dejes que la Oscuridad haga invisibles a tus ojos a tus hermanos menos favorecidos por la Suerte. Nadie vive al margen de la sociedad por propia voluntad. Todos quieren encontrar un rincón acogedor al que puedan llamar suyo... y, a menudo, para lograr esta victoria, sólo necesitan saber que no están solos en esta lucha...

Tania Miranda 26/04/2025

========================================================================


DOBBIAMO METTERCI NEI PANNI DEL FRATELLO

Una giornata fredda ci rende un po' pigri, non è vero? Tutto ciò che desideriamo è una coperta calda, un letto morbido. E quando finalmente ci alziamo, un caffè caldo, accompagnato da un panino o una fetta di torta appena sfornata... e non ci rendiamo nemmeno conto di quanto siamo fortunati...

Quante persone tremano dal freddo, a volte protette da una tettoia, altre volte riparate solo dalle stelle... o dalle nuvole...? Senza alcun indumento caldo, a parte quelli ormai logori per l'uso... e quando partono per un altro giorno di combattimento, non sanno se riusciranno a trovare qualcosa per saziare il loro stomaco vuoto...

Quanti adulti... e bambini... vagano per questo immenso mondo, senza avere la certezza di riuscire a soddisfare la fame e la sete che li assalgono... e tuttavia continuano a lottare per la propria sopravvivenza? E quando incontrano qualcuno più fortunato, gli tendono la mano chiedendogli aiuto... e in risposta ottengono uno sguardo di disgusto?...

Purtroppo, quando incontriamo i nostri fratelli meno fortunati, non sempre abbiamo la dedizione necessaria per aiutarli. Questo perché viviamo in un'altra realtà. Incontriamo difficoltà indipendentemente dal nostro livello sociale. E tendiamo a compatirci, dimenticando che i nostri problemi non sono nulla in confronto alla vita di coloro che sono emarginati dalla società...

Molto di ciò che per noi non ha valore diventa un tesoro inestimabile per queste persone... ma preferiamo sbarazzarcene, senza dare alle persone invisibili la possibilità di valutare se ciò di cui abbiamo scartato potrebbe essere utilizzato da loro...

Quando vediamo qualcuno che fruga nei sacchi della spazzatura alla ricerca di qualcosa di utile, il nostro primo impulso è quello di lamentarci che sta sporcando il posto... beh, questo non accadrebbe se separassimo volontariamente ciò che potrebbe essergli utile e se lo smaltissimo consapevolmente, non solo aiuteremmo queste persone, ma manterremmo anche il nostro ambiente pulito e piacevole...

Sì, potremmo fare molto per i nostri simili. Tutto quello che dovevamo fare era usare empatia... tutto quello che dovevamo fare era metterci nei loro panni solo per un secondo. Ma non è così facile riconoscere che, se incontriamo delle difficoltà sul nostro cammino, altre persone darebbero tutto ciò di cui non hanno bisogno per essere al nostro posto... perché vengono private di ciò che per noi non ha alcun valore...

Quando incontri sul tuo cammino qualcuno senza fortuna, non giudicarlo in base al suo aspetto. Tendigli la mano, senza pregiudizi. Questa persona ha bisogno che qualcuno la accolga, anche solo per pochi secondi. E, oltre al cibo fisico, sarà felice se nutrirai anche la sua anima...

Cerca la Luce che illumina il tuo cammino... non permettere che l'Oscurità renda i tuoi fratelli meno favoriti dalla Fortuna, invisibili ai tuoi occhi. Nessuno vive ai margini della società di sua spontanea volontà. Tutti vogliono trovare un angolino accogliente da chiamare proprio... e spesso, per ottenere questa vittoria, hanno solo bisogno di sapere di non essere soli in questa lotta...

Tania Miranda 26/04/2025

=======================================================================

MEIDÄN ON ASETTAVA ITSEMME VELJEMME KENKIIN

Kylmä päivä tekee meidät vähän laiskoiksi, eikö niin? Haluamme vain lämpimän peiton ja pehmeän sängyn. Ja kun vihdoin heräämme, kuuma kahvi, sämpylän tai vastaleivotun kakun kera... emmekä edes tajua, kuinka onnekkaita olemme...

Kuinka moni ihminen palelee kylmyydestä, joskus suojattuna katoksella, toisinaan vain tähtien... tai pilvien... suojana? Ilman lämpimiä vaatteita, lukuun ottamatta jo käytössä kuluneita vaatteita... ja kun he lähtevät seuraavaan taistelupäivään, he eivät tiedä, löytävätkö he mitään tyydyttääkseen tyhjän vatsansa...

Kuinka moni aikuinen... ja lapsi... vaeltaa tässä valtavassa maailmassa epävarmoina siitä, pystyvätkö he tyydyttämään heitä vaivaavan nälän ja janon... ja silti he jatkavat taistelemaan selviytymisensä puolesta? Ja kun heidän tiensä kohtaavat jonkun onnekkaamman, he ojentaavat kätensä ja pyytävät apua... ja saavat vastaukseksi inhoa ​​herättävän katseen?...

Valitettavasti kohdatessamme vähemmän onnekkaita veljiämme, meillä ei aina ole omistautumista auttaa heitä. Tämä johtuu siitä, että elämme toisessa todellisuudessa. Kohtaamme vaikeuksia sosiaalisesta taustastamme riippumatta. Ja meillä on taipumus sääliä itseämme, unohtaen, että ongelmamme eivät ole mitään verrattuna yhteiskunnan syrjäyttämien ihmisten elämään...

Paljon meille arvottomasta muuttuu näille ihmisille korvaamattomaksi aarteeksi... mutta me mieluummin hankkiudumme siitä eroon antamatta näkymättömille ihmisille mahdollisuutta arvioida, voisivatko he käyttää hylkäämämme tavarat...

Kun näemme jonkun penkovan roskapusseja etsien jotain hyödyllistä, ensimmäinen impulssimme on valittaa, että he likaavat paikan... no, näin ei tapahtuisi, jos me vapaaehtoisesti erottelemme sen, mikä voisi olla heille hyödyllistä, ja jos hävittäisimme sen tietoisesti, emme ainoastaan ​​auttaisi näitä ihmisiä, vaan pitäisimme myös ympäristömme puhtaana ja miellyttävänä...

Kyllä, voisimme tehdä paljon lähimmäistemme hyväksi. Meidän tarvitsi vain käyttää empatiaa... meidän tarvitsi vain asettua heidän asemaansa hetkeksi. Mutta ei ole niin helppoa tunnustaa, että jos kohtaamme vaikeuksia polullamme, muut ihmiset antaisivat kaikkensa ollakseen meidän asemassamme... koska heiltä riistetään se, millä ei ole meille arvoa...

Kun joku vailla onnea kohtaa tiesi, älä tuomitse häntä ulkonäön perusteella. Ojenna kätesi hänelle, ilman ennakkoluuloja. Tämä henkilö tarvitsee jonkun, joka toivottaa hänet tervetulleeksi, vaikka se kestäisi vain muutaman sekunnin. Ja fyysisen ruoan lisäksi hän on onnellinen, jos ruokit myös hänen sieluaan...

Etsi Valoa, joka valaisee polkuasi... älä anna Pimeyden tehdä veljistäsi vähemmän suosiossa olevia Onnen silmillesi näkymättömiä. Kukaan ei elä yhteiskunnan laitamilla omasta vapaasta tahdostaan. Jokainen haluaa löytää oman viihtyisän nurkkauksensa... ja usein tämän voiton saavuttamiseksi heidän tarvitsee vain tietää, etteivät he ole yksin tässä taistelussa...

Tania Miranda 26.4.2025

========================================================================


NOUS DEVONS NOUS METTRE À LA PLACE DE NOS FRÈRES

Une journée froide nous rend un peu paresseux, n'est-ce pas ? Tout ce que nous voulons, c’est une couverture chaude et un lit moelleux. Et quand on se lève enfin, un café chaud, accompagné d'un petit pain ou d'une part de gâteau fraîchement sorti du four... et on ne se rend même pas compte de la chance qu'on a...

Combien de personnes grelottent de froid, parfois protégées par un auvent, d'autres fois avec seulement les étoiles... ou les nuages... comme couverture ? Sans aucun vêtement chaud, hormis ceux déjà usés par l'usage... et lorsqu'ils repartent pour une nouvelle journée de combat, ils ne savent pas s'ils pourront trouver de quoi satisfaire leur estomac vide...

Combien d'adultes... et d'enfants... errent dans ce monde immense, sans être sûrs de pouvoir assouvir la faim et la soif qui les assaillent... et pourtant ils continuent, luttant pour leur survie ? Et quand ils croisent quelqu'un de plus chanceux, ils lui tendent la main, lui demandent de l'aide... et reçoivent en réponse un regard de dégoût ?...

Malheureusement, lorsque nous rencontrons nos frères moins fortunés, nous n’avons pas toujours la volonté de les aider. C’est parce que nous vivons dans une autre réalité. Nous traversons des difficultés, quel que soit notre niveau social. Et nous avons tendance à nous apitoyer sur notre sort, oubliant que nos problèmes ne sont rien comparés à la vie de ceux qui sont marginalisés par la société...

Beaucoup de ce qui n'a aucune valeur pour nous devient un trésor inestimable pour ces gens... mais nous préférons nous en débarrasser, sans donner aux personnes invisibles la chance d'évaluer si ce que nous avons jeté pourrait leur être utile...

Quand on voit quelqu'un fouiller dans des sacs poubelles, à la recherche de quelque chose d'utile, notre premier réflexe est de se plaindre qu'il salit l'endroit... eh bien, cela n'arriverait pas si nous séparions volontairement ce qui pourrait lui être utile et si nous nous en débarrassions consciemment, non seulement nous aiderions ces personnes mais nous garderions également notre environnement propre et agréable...

Oui, nous pourrions faire beaucoup pour nos semblables. Tout ce que nous avions à faire était de faire preuve d’empathie… tout ce que nous avions à faire était de nous mettre à leur place pendant une seconde. Mais il n'est pas si facile de reconnaître que, si nous rencontrons des difficultés sur notre chemin, d'autres personnes donneraient tout ce qu'elles n'ont pas pour être à notre place... car elles sont privées de ce qui pour nous n'a aucune valeur...

Lorsque quelqu'un sans Fortune croise votre chemin, ne le jugez pas sur son apparence. Tendez-lui la main, sans préjugés. Cette personne a besoin de quelqu'un pour l'accueillir, même si ce n'est que pour quelques secondes. Et, en plus de la nourriture physique, il sera heureux si vous nourrissez également son âme...

Cherchez la Lumière qui illumine votre chemin... ne laissez pas les Ténèbres rendre vos frères moins favorisés par la Chance invisibles à vos yeux. Personne ne vit en marge de la société de son plein gré. Tout le monde veut trouver un coin douillet qui lui soit propre... et souvent, pour atteindre cette victoire, il suffit de savoir qu'il n'est pas seul dans ce combat...

Tania Miranda 26/04/2025

======================================================================



Comentários

Postagens mais visitadas deste blog

SELF-ACCEPTANCE

23 - A NEW DIRECTION

Sisyphe...