NEM SEMPRE REALIZAMOS NOSSOS SONHOS...
NEM SEMPRE REALIZAMOS NOSSOS SONHOS....
Queremos ter domínio de tudo que acontece ao nosso redor. É normal. Afinal, desde que nascemos nos fazem acreditar que controlamos nossa vida, nosso destino. É uma doce ilusão que nos embala, mostrando um mundo cor de rosa que simplesmente não existe... afinal, pequenos incidentes são suficientes para fazer um dia lindo, tranquilo, maravilhoso, tornar-se algo que não esperávamos...
Fazermos planos para nosso dia, tanto para o futuro próximo quanto para o mais longínquo. E alguns deles se realizam, o que nos dá a certeza inabalável de controlarmos nossa vida. O que não percebemos é que apenas uma pequena parcela de nossos sonhos se realiza... a maioria irá permanecer, até o final de nossos dias, como os sonhos que um dia tivemos...
Vários são os motivos que fazem com que nem tudo que almejamos se torne realidade... costumamos aceitar que a culpa por tal fracasso em nosso luta seja apenas nossa, como se não tivéssemos lutado o suficiente para alcançar nosso objetivo. Mas nem sempre tal é reflexo de nossa realidade....
Embora sejamos educados para, desde pequenos, lutarmos contra todas as adversidades para alcançarmos o sucesso, ninguém nos explica que há mecanismos, caminhos que precisam ser trilhados para que possamos seguir a luz que realmente desejamos. E que não é nossa escolha voluntária conseguirmos ou não seguir tal estrada. Dependemos de múltiplas variantes que poderão nos auxiliar... eu não disse facilitar... a seguir o destino escolhido...
Claro, quanto mais preparados estivermos, quanto mais estudarmos sobre nosso projeto, mais chances teremos do sucesso almejado. Mas, como eu disse, há variantes que poderão nos impedir de alcançar o posto desejado. A primeira é a de que, sem nenhuma dúvida, sejamos o melhor naquilo que nos propusemos a fazer. Ou seja, como já dizia uma antiga mensagem publicitária, "quem não é o maior tem que ser o melhor..."
Isso está subtendido em todos os momentos de nossa vida. Em cada passo que damos temos que ser os melhores. Segundo lugar? Como diz o senso popular... "segundo colocado é o primeiro derrotado"... claro que não podemos levar tal ideia avante, mas na prática é isso o que realmente acontece...
A nossa corrida rumo ao sucesso se inicia ainda em nosso berço. É onde aprendemos os princípios básicos da corrida pela vida... é onde começamos a ter ideia do quanto temos que ser competitivas, se quisermos alcançar nosso lugar no mais alto posto do pódio. Porque, no final das contas, é o único que importa...
Durante toda nossa vida acabamos por travar uma batalha não declarada contra todos... e, por que não, contra nós mesmos... no afã de sermos os melhores, de conseguirmos vencer todas as batalhas que se nos apresentarem durante nossa caminhada por este plano. E muitas vezes, nessa disputa pelo primeiro lugar, acabamos por nos esquecer de que, sozinhos, não temos como chegar a lugar nenhum... pois mesmo o melhor em qualquer modalidade precisa de seus concorrentes para se sobressair...
A vida é uma constante de troca de experiências, onde alguns conseguem captar nuances que escapam dos demais. E é essa capacidade que faz com que apenas uma parcela de qualquer grupo social consiga se destacar dos demais. O que é uma regra da vida... afinal, sem derrotados, não há vencedores...
É uma visão sombria do mundo? Não, apenas realista. É isso que vemos em nosso dia a dia, onde o mais forte... não necessariamente do ponto de vista da força bruta, mas de outros atributos nem sempre considerados... está a frente dos demais. Por isso temos o grupo majoritário de subalternos e um pequeno grupo... a elite... nos postos de comando. Ordem natural das coisas? Ou simplesmente um golpe de sorte? Vai saber...
Não estou dizendo que não devemos correr atrás de nossos sonhos, pelo contrário... devemos, sim, lutar para alcançarmos o lugar que tanto desejamos. Mas devemos ser realistas e nos conscientizar de que, dependendo de nossa colocação na pirâmide social, nossa luta dever ser bem mais ferrenha do que a daqueles que estão alguns patamares acima. Muito ouviremos falar que "não há necessidade de luta, pois somos necessários no nível em que nos encontramos..." há não muito tempo uma pessoa disse algo assim para a população mais humilde... bem, sem luta não há vitória, não é mesmo? Então...
Vamos erguer a cabeça e seguir em frente sem nos importarmos com a torcida contra nossa vitória. Poderá demorar, mas se persistirmos em nossa caminhada, venceremos. Mas se tal não acontecer pelo menos sabemos que tentamos. E, embora tal não seja um grande consolo, abrimos caminho para aqueles que vieram depois de nós... o sucesso não é construído da noite para o dia... muitas vezes, para que um grupo alcance seu intento acaba por levar gerações por sua estrada. O fato de você ter sido o primeiro do seu grupo a tentar já é uma vitória... e ver aqueles que vieram depois conseguir alcançar o pódio deve, sim, tornar-se motivo de orgulho pessoal...
Tania Miranda - Brasil - 26/11/2025
==========================================================
WE DON'T ALWAYS REALIZE OUR DREAMS....
We want to have control over everything that happens around us. It's normal. After all, since we were born, we've been made to believe that we control our lives, our destiny. It's a sweet illusion that lulls us, showing a rosy world that simply doesn't exist... after all, small incidents are enough to turn a beautiful, peaceful, wonderful day into something we didn't expect...
We make plans for both the near and distant future. And some of them come true, which gives us the certainty that we control our lives. What we don't realize is that only a small portion materializes... most will remain, until the end of our days, as the dreams we once had...
There are many reasons why not everything we aspire to becomes reality... we tend to accept that the blame for such failure in our struggle is only ours, as if we hadn't fought hard enough to achieve our goal. But this is not always a reflection of our reality....
Although we are taught from a young age to fight against all adversities to achieve success, no one explains to us that there are mechanisms, paths that need to be followed so that we can follow the light we truly desire. And that it is not our voluntary choice whether or not we can follow such a path. We depend on multiple variables that can help us... I didn't say facilitate... to follow the chosen destiny...
Of course, the more prepared we are, the more we study about our project, the more chances we will have of the desired success. But, as I said, there are variables that can prevent us from reaching the desired position. The first is that, without a doubt, we must be the best at what we have set out to do. That is, as an old advertising message used to say, "whoever is not the greatest has to be the best..."
This is implied in every moment of our lives. In every step we take, we have to be the best. Second place? As the popular saying goes... "second place is the first loser"... of course we can't take such an idea further, but in practice that's what really happens...
Our race towards success begins in our cradle. It's where we learn the basic principles of the race for life... it's where we begin to get an idea of how competitive we have to be if we want to reach our place at the highest point on the podium. Because, in the end, it's the only one that matters...
Throughout our lives we end up waging an undeclared battle against everyone... and, why not, against ourselves... in the eagerness to be the best, to win all the battles that come our way during our journey on this plane. And many times, in this dispute for first place, we end up forgetting that, alone, we can't get anywhere... because even the best in any field needs their competitors to excel...
Life is a constant exchange of experiences, where some manage to capture nuances that escape others. And it is this ability that allows only a portion of any social group to stand out from the rest. Which is a rule of life... after all, without losers, there are no winners...
Is it a bleak view of the world? No, just realistic. This is what we see in our daily lives, where the strongest... not necessarily from the point of view of brute force, but of other attributes not always considered... is ahead of the rest. That is why we have the majority group of subordinates and a small group... the elite... in positions of command. Natural order of things? Or simply a stroke of luck? Who knows...
I'm not saying that we shouldn't pursue our dreams, on the contrary... we should fight to reach the place we so desire. But we must be realistic and realize that, depending on our position in the social pyramid, our struggle must be much fiercer than that of those who are a few levels above. We often hear that "there's no need to fight, because we're needed at the level we're at..." Not long ago, someone said something like that to the humblest people... well, without struggle there is no victory, right? So...
Let's raise our heads and move forward without worrying about the opposition to our victory. It may take time, but if we persist on our journey, we will win. But if that doesn't happen, at least we know we tried. And, although that's not a great consolation, we paved the way for those who came after us... success isn't built overnight... often, for a group to achieve its goal, it ends up taking generations along the way. The fact that you were the first in your group to try is already a victory... and seeing those who came after manage to reach the podium should, indeed, become a source of personal pride...
Tania Miranda - Brazil - 11/26/2025
==========================================================
NO SIEMPRE REALIZAMOS NUESTROS SUEÑOS...
Queremos tener el control sobre todo lo que sucede a nuestro alrededor. Es normal. Después de todo, desde que nacimos, nos han hecho creer que controlamos nuestras vidas, nuestro destino. Es una dulce ilusión que nos arrulla, mostrándonos un mundo color de rosa que simplemente no existe... después de todo, pequeños incidentes son suficientes para convertir un día hermoso, tranquilo y maravilloso en algo inesperado...
Hacemos planes para el futuro cercano y lejano. Y algunos se hacen realidad, lo que nos da la certeza de que controlamos nuestras vidas. Lo que no nos damos cuenta es que solo una pequeña parte se materializa... la mayoría permanecerá, hasta el final de nuestros días, como los sueños que una vez tuvimos...
Hay muchas razones por las que no todo lo que aspiramos se hace realidad... tendemos a aceptar que la culpa de tal fracaso en nuestra lucha es solo nuestra, como si no hubiéramos luchado lo suficiente para lograr nuestra meta. Pero esto no siempre refleja nuestra realidad...
Aunque desde pequeños nos enseñan a luchar contra todas las adversidades para alcanzar el éxito, nadie nos explica que existen mecanismos, caminos que debemos seguir para alcanzar la luz que realmente deseamos. Y que no es nuestra elección voluntaria si podemos o no seguir ese camino. Dependemos de múltiples variables que pueden ayudarnos... no dije facilitar... a seguir el destino elegido...
Por supuesto, cuanto más preparados estemos, cuanto más estudiemos nuestro proyecto, más posibilidades tendremos de alcanzar el éxito deseado. Pero, como dije, hay variables que pueden impedirnos alcanzar la posición deseada. La primera es que, sin duda, debemos ser los mejores en lo que nos hemos propuesto. Es decir, como decía un viejo mensaje publicitario: "Quien no es el más grande, tiene que ser el mejor...".
Esto está implícito en cada momento de nuestras vidas. En cada paso que damos, tenemos que ser los mejores. ¿Segundo puesto? Como dice el dicho popular... "el segundo es el primero en perder"... claro que no podemos llevar esta idea más lejos, pero en la práctica eso es lo que realmente sucede...
Nuestra carrera hacia el éxito comienza en la cuna. Es donde aprendemos los principios básicos de la carrera por la vida... es donde empezamos a tener una idea de lo competitivos que debemos ser si queremos alcanzar nuestro lugar en lo más alto del podio. Porque, al final, es lo único que importa...
A lo largo de nuestras vidas terminamos librando una batalla no declarada contra todos... y, por qué no, contra nosotros mismos... en el afán de ser los mejores, de ganar todas las batallas que se nos presenten durante nuestro viaje en este plano. Y muchas veces, en esta disputa por el primer lugar, terminamos olvidando que, solos, no podemos llegar a ninguna parte... porque incluso los mejores en cualquier campo necesitan que sus competidores destaquen...
La vida es un intercambio constante de experiencias, donde algunos logran captar matices que a otros se les escapan. Y es esta capacidad la que permite que solo una parte de cualquier grupo social destaque del resto. Lo cual es una regla de vida... después de todo, sin perdedores, no hay ganadores...
¿Es una visión sombría del mundo? No, simplemente realista. Esto es lo que vemos en nuestra vida diaria, donde el más fuerte... no necesariamente desde el punto de vista de la fuerza bruta, sino de otros atributos no siempre considerados... está por delante del resto. Por eso tenemos al grupo mayoritario de subordinados y a un pequeño grupo... la élite... en puestos de mando. ¿Orden natural de las cosas? ¿O simplemente un golpe de suerte? Quién sabe...
No digo que no debamos perseguir nuestros sueños, al contrario... debemos luchar por alcanzar el lugar que tanto deseamos. Pero debemos ser realistas y darnos cuenta de que, dependiendo de nuestra posición en la pirámide social, nuestra lucha debe ser mucho más feroz que la de quienes están unos niveles por encima. A menudo escuchamos que "no hay necesidad de luchar, porque nos necesitan en el nivel en el que estamos...". Hace poco, alguien le dijo algo así a la gente más humilde... bueno, sin lucha no hay victoria, ¿verdad? Así que...
Levantemos la cabeza y avancemos sin preocuparnos por la oposición a nuestra victoria. Puede que nos lleve tiempo, pero si persistimos en nuestro camino, ganaremos. Y si eso no sucede, al menos sabemos que lo intentamos. Y, aunque no sea un gran consuelo, allanamos el camino para quienes vinieron después... el éxito no se construye de la noche a la mañana... a menudo, para que un grupo logre su objetivo, termina tardando generaciones en el camino. El hecho de haber sido el primero de tu grupo en intentarlo ya es una victoria... y ver a quienes vinieron después lograr llegar al podio debería, sin duda, convertirse en un motivo de orgullo personal...
Tania Miranda - Brasil - 26/11/2025
=======================================================
EMME AINA TOTEUTA UNELMIAMME...
Haluamme hallita kaikkea ympärillämme tapahtuvaa. Se on normaalia. Loppujen lopuksi syntymästämme lähtien meidät on tehty uskomaan, että hallitsemme elämäämme, kohtaloamme. Se on suloinen illuusio, joka tuudittaa meidät näyttäen ruusuisen maailman, jota ei yksinkertaisesti ole olemassa... loppujen lopuksi pienet tapahtumat riittävät muuttamaan kauniin, rauhallisen ja ihmeellisen päivän joksikin, mitä emme odottaneet...
Teemme suunnitelmia sekä lähi- että kaukaiselle tulevaisuudelle. Ja jotkut niistä toteutuvat, mikä antaa meille varmuuden siitä, että hallitsemme elämäämme. Emme kuitenkaan ymmärrä, että vain pieni osa toteutuu... useimmat pysyvät päiviemme loppuun asti unelmina, joita meillä kerran oli...
On monia syitä, miksi kaikki tavoittelemamme ei toteudu... meillä on taipumus hyväksyä, että syy epäonnistumiseen kamppailussamme on vain meidän, ikään kuin emme olisi taistelleet tarpeeksi saavuttaaksemme tavoitteemme. Mutta tämä ei aina heijasta todellisuuttamme...
Vaikka meille opetetaan nuoresta iästä lähtien taistelemaan kaikkia vastoinkäymisiä vastaan menestyksen saavuttamiseksi, kukaan ei selitä meille, että on olemassa mekanismeja, polkuja, joita on seurattava, jotta voimme seurata todella haluamaamme valoa. Ja että ei ole meidän vapaaehtoinen valintamme, voimmeko seurata tällaista polkua vai emme. Olemme riippuvaisia useista muuttujista, jotka voivat auttaa meitä... En sanonut helpottaa... seurata valittua kohtaloa...
Tietenkin, mitä valmistautuneempia olemme, mitä enemmän opiskelemme projektistamme, sitä enemmän meillä on mahdollisuuksia haluttuun menestykseen. Mutta, kuten sanoin, on olemassa muuttujia, jotka voivat estää meitä saavuttamasta haluamaamme asemaa. Ensimmäinen on se, että meidän on epäilemättä oltava parhaita siinä, mitä olemme asettaneet tavoitteeksemme. Eli kuten vanhassa mainosviestissä sanottiin: "sen, joka ei ole suurin, on oltava paras..."
Tämä implisiittisesti näkyy jokaisessa elämämme hetkessä. Jokaisella ottamallamme askeleella meidän on oltava parhaita. Toinen sija? Kuten sanonta kuuluu... "toinen sija on ensimmäinen häviäjä"... emme tietenkään voi viedä tätä ajatusta pidemmälle, mutta käytännössä juuri niin tapahtuu...
Kilpajuoksumme menestykseen alkaa jo kehdossamme. Siellä opimme elämän kilpajuoksun perusperiaatteet... siellä alamme saada käsityksen siitä, kuinka kilpailukykyisiä meidän on oltava, jos haluamme saavuttaa paikkamme palkintokorokkeella. Koska lopulta vain sillä on väliä...
Koko elämämme ajan käymme julistamatonta taistelua kaikkia vastaan... ja miksipä ei, myös itseämme vastaan... halussamme olla parhaita, voittaa kaikki taistelut, jotka eteemme tulevat matkallamme tällä tasolla. Ja usein tässä ensimmäisestä sijasta käydyssä kiistassa unohdamme, ettemme yksin pääse mihinkään... koska edes parhaat millä tahansa alalla tarvitsevat kilpailijoitaan menestymään...
Elämä on jatkuvaa kokemusten vaihtoa, jossa jotkut onnistuvat vangitsemaan vivahteita, jotka jäävät toisilta huomaamatta. Ja juuri tämä kyky antaa vain osalle sosiaalisesta ryhmästä mahdollisuuden erottua muista. Mikä on elämän sääntö... loppujen lopuksi, ilman häviäjiä ei ole voittajia...
Onko se synkkä maailmankuva? Ei, vain realistinen. Tätä näemme jokapäiväisessä elämässämme, jossa vahvin... ei välttämättä raa'an voiman näkökulmasta, vaan muiden, ei aina huomioon otettavien ominaisuuksien näkökulmasta... on muita edellä. Siksi meillä on enemmistö alaisia ja pieni ryhmä... eliitti... johtotehtävissä. Luonnollinen järjestys? Vai vain onnenpotku? Kuka tietää...
En sano, ettemme saisi tavoitella unelmiamme, päinvastoin... meidän pitäisi taistella saavuttaaksemme haluamamme paikan. Mutta meidän on oltava realistisia ja ymmärrettävä, että asemastamme sosiaalisessa pyramidissa riippuen kamppailumme on oltava paljon kovempaa kuin niiden, jotka ovat muutaman tason ylempänä. Kuulemme usein, että "ei ole tarvetta taistella, koska meitä tarvitaan sillä tasolla, jolla olemme..." Joku sanoi jokin aika sitten jotain tällaista vaatimattomimmille ihmisille... no, ilman kamppailua ei ole voittoa, eikö niin? Joten...
Nostakaamme päämme ja jatketaan eteenpäin murehtimatta voittomme vastustuksesta. Se voi viedä aikaa, mutta jos jatkamme matkaamme, voitamme. Mutta jos niin ei tapahdu, tiedämme ainakin yrittäneemme. Ja vaikka se ei olekaan suuri lohtu, olemme raivanneet tietä jälkeläisillemme... menestys ei synny yhdessä yössä... usein ryhmän tavoitteen saavuttaminen vie sukupolvien matkan. Se, että olit ryhmäsi ensimmäinen yrittäjä, on jo voitto... ja sen näkeminen, että jälkeläiset onnistuvat pääsemään palkintokorokkeelle, pitäisi todellakin olla henkilökohtaisen ylpeyden lähde...
Tania Miranda - Brasilia - 26.11.2025
======================================================

Comentários
Postar um comentário