A VIDA SE REPETE EM CICLOS...

 



A VIDA SE REPETE EM CICLOS...

A vida é feita de acontecimentos. E lembranças. Cada fato vivido é guardado em algum canto de nossa memória e, sem mais nem menos, vem a tona, recordando momentos passados, bons ou não tão bons assim. Claro que preferimos ter as lembranças agradáveis daquilo que já passou. Claro que não temos domínio sobre o que nos lembraremos ou não. Com certeza, esses momentos retornarão à nossa memória, como um filme que iremos assistir... desejando ou não...

Qualquer coisa serve de gatilho para despertar-nos lembranças de um tempo já passado. E, claro, cada um tem uma visão particular daquilo que ocorreu a tempos. Um mesmo acontecimento será lembrado de forma diferente por pessoas que participaram do evento. Porque ele impactou cada um dos presentes de maneira diversa, onde para alguns foi uma experiência positiva. Outros, no entanto, tiveram outra visão do fato arquivado nas brumas do tempo...

Quantas vezes não estamos quietas, perdidas na imensidão de nosso pensamento, quando alguma coisa... um perfume, um som... uma música ou o riso de alguém... nos faz viajar através do espaço, nos conduzindo a um momento específico... nos deixando reviver momentos que a muito pensávamos ter  se perdido no passado? O simples voo de uma borboleta nos arremete a nossa infância, quando nossa única preocupação era nos divertir com nossos companheiros de folguedos...

O perfume de uma flor pode nos carregar além das cortinas do destino, e acabamos por reviver o primeiro beijo apaixonado, quando acreditávamos que o amor era eterno...  e que  viveríamos felizes para sempre, sem nenhum tipo de percalço que trouxesse ao nosso mundo nuvens de tempestades  que pudessem quebrar o equilíbrio que nos mantinha felizes...

Uma foto de um momento passado nos faz sentir o colo quente e macio de nossa mãe, nos acalentando por alguma coisa que nos aconteceu...   talvez um machucado que ganhamos em uma queda, durante nossas brincadeiras... seu beijo encantado, afastando a dor que a poucos segundos sentíamos e a certeza de que aquele anjo nos protegeria por toda nossa vida...

A mão amiga de nosso pai, nos afagando e ajudando em nossos primeiros passos... nos ensinando que a vida é dura, mas que temos que enfrentá-la de peito aberto, vencendo todas as provas que encontrarmos pela frente... e se não vencêssemos de primeira, não haveria problema... a experiência adquirida nos ajudaria em uma segunda, terceira tentativa... o importante era nos levantar e tentar novamente. Desistir? Jamais...

O primeiro sorriso de nosso primeiro filho... a emoção de ouvir as primeiras palavras por ele... ou ela... pronunciadas... quando nos sentimos importantes e ao mesmo tempo impotentes, desejando ter a mesma força e determinação que nossos pais tiveram ao cuidar de nós...

Nossa primeira queda ao tentarmos aprender a andar de bicicleta... a primeira queda de nosso filho ao fazer a mesma coisa... a lembrança da emoção do dia de nossas bodas... e emoção que sentimos quando nosso pedacinho de gente segue o mesmo caminho, tendo escolhido seu parceiro... sua parceira! A vida se repete em ciclos, e todos eles ficam gravados em nossa mente...   

Sim... temos bons momentos para recordar. Os não tão bons assim também ficam gravados. E quando estes retornam ao mundo, através de nossa lembrança, um sentimento de tristeza toma conta de nossa alma... muitas vezes a lembrança de algo que poderia nos fazer felizes simplesmente nos deixa tristes, sem entender realmente porque tal nos acomete... mas a vida é assim, feita de momentos felizes ou não tão felizes. É a dinâmica da vida...

Não podemos nos esquecer que a vida é efêmera. E que a qualquer momento podemos  partir deste plano. E que seremos lembrados pelas boas obras que deixarmos para aqueles que chegaram depois de nós. Se nossas obras não forem tão boas assim, também poderemos ser lembrados. Mas creio que não é a forma que desejamos permanecer no imaginário de nossos entes queridos. Então, o que fazer?...

Sejamos sempre a melhor pessoa que conseguirmos ser. Procuremos sempre evoluir, fazer realmente o bem, espalhar Amor e Ternura ao nosso redor. Para que quando aqueles que ficarem nesse plano se lembrarem de nós, que seja uma lembrança carinhosa, que lhes traga boas recordações... como aquelas que temos de nossos pais... de nossa primeira professora, de nossos coleguinhas de brincadeiras... de nosso primeiro amor... de nosso Amor Verdadeiro, aquele que chegou para permanecer ao nosso lado para sempre...

E quando nos recordarmos de nosso passado, mesmo das passagens não tão boas, que consigamos ver o quão belo foi aquele momento, mesmo que naquele instante não tivéssemos discernimento para perceber isso... e que não nos esqueçamos de que a vida é como um vitral, onde cada pedacinho do que passamos é importante e nos ajudou a sermos quem somos no dia de hoje...

E que, quando fecharmos os olhos para o sono derradeiro, as boas lembranças sejam as únicas a nos acompanharem... e que sejam estas a ser lembradas por aqueles que aqui permanecerem...

Tania Miranda   -    Brasil   -   22/11/2025

========================================================================

LIFE REPEATS ITSELF IN CYCLES...

Life is made of events. And memories. Each lived experience is stored in some corner of our memory and, without warning, resurfaces, recalling past moments, good or not so good. Of course, we prefer to have pleasant memories of what has already passed. Of course, we have no control over what we will or will not remember. Certainly, these moments will return to our memory, like a film we will watch... whether we want to or not...

Anything can serve as a trigger to awaken memories of a time gone by. And, of course, everyone has a particular view of what happened long ago. The same event will be remembered differently by people who participated in it. Because it impacted each of those present in a different way, where for some it was a positive experience. Others, however, had a different view of the event, archived in the mists of time...

How many times are we not quiet, lost in the immensity of our thoughts, when something... a scent, a sound... a song or someone's laughter... makes us travel through space, leading us to a specific moment... letting us relive moments that we thought were long lost in the past? The simple flight of a butterfly transports us back to our childhood, when our only concern was having fun with our playmates...

The scent of a flower can carry us beyond the curtains of destiny, and we end up reliving our first passionate kiss, when we believed that love was eternal... and that we would live happily ever after, without any kind of setback that could bring storm clouds into our world and break the balance that kept us happy...

A photo of a past moment makes us feel the warm, soft embrace of our mother, comforting us because of something that happened to us... perhaps a scrape we got from a fall during our games... her enchanting kiss, warding off the pain we felt just seconds before and the certainty that that angel would protect us throughout our lives...

The friendly hand of our father, caressing us and helping us with our first steps... teaching us that life is hard, but that we have to face it head-on, overcoming all the challenges we encounter... and if we didn't win the first time, we wouldn't... There would be a problem... the experience gained would help us on a second, third attempt... the important thing was to get up and try again. Give up? Never...

The first smile of our first child... the emotion of hearing their first words... when we feel important and at the same time powerless, wishing we had the same strength and determination that our parents had in caring for us...

Our first fall while trying to learn to ride a bicycle... our child's first fall while doing the same thing... the memory of the emotion of our wedding day... and the emotion we feel when our little one follows the same path, having chosen their partner! Life repeats itself in cycles, and all of them are engraved in our minds...

Yes... we have good moments to remember. The not-so-good ones are also engraved. And when these memories return to the world, through our recollection, a feeling of sadness takes hold of our soul... often the memory of something that could make us happy simply leaves us sad, without truly understanding why it affects us... but life is like that, made of happy moments or not-so-happy ones. It's the dynamic of life...

We cannot forget that life is ephemeral. And that at any moment we can leave this plane. And that we will be remembered for the good deeds we leave for those who come after us. If our deeds are not so good, we may also be remembered. But I believe that is not how we wish to remain in the imagination of our loved ones. So, what to do?...

Let us always be the best person we can be. Let us always strive to evolve, to truly do good, to spread Love and Tenderness around us. So that when those who remain on this plane remember us, it will be a fond memory, bringing them good recollections... like those we have of our parents... of our first teacher, of our playmates... of our first love... of our True Love, the one who came to stay by our side forever...

And when we remember our past, even the not-so-good moments, may we be able to see how beautiful that moment was, even if at that instant we didn't have the discernment to perceive it... and may we not forget that life is like a stained-glass window, where every little piece of what we've experienced is important and has helped us become who we are today...

And may the good memories be the only ones to accompany us when we close our eyes for our final sleep... and may these be the ones remembered by those who remain here...

Tania Miranda - Brazil - 11/22/2025

=========================================================================

LA VIDA SE REPITE EN CICLOS...

La vida está hecha de acontecimientos. Y recuerdos. Cada experiencia vivida se guarda en algún rincón de nuestra memoria y, sin previo aviso, resurge, evocando momentos pasados, buenos o no tan buenos. Claro que preferimos tener recuerdos agradables de lo que ya pasó. Claro que no tenemos control sobre lo que recordaremos o no. Sin duda, estos momentos volverán a nuestra memoria, como una película que veremos... lo queramos o no...

Cualquier cosa puede servir como detonante para despertar recuerdos de un tiempo pasado. Y, claro, cada uno tiene una visión particular de lo que sucedió hace mucho tiempo. Un mismo acontecimiento será recordado de forma diferente por quienes lo presenciaron, porque impactó a cada uno de los presentes de forma distinta, aunque para algunos fue una experiencia positiva. Otros, sin embargo, tenían una visión diferente del acontecimiento, archivado en la noche de los tiempos...

¿Cuántas veces no nos quedamos en silencio, perdidos en la inmensidad de nuestros pensamientos, cuando algo... un aroma, un sonido... una canción o la risa de alguien... nos hace viajar por el espacio, llevándonos a un momento específico... permitiéndonos revivir momentos que creíamos perdidos en el pasado? El simple vuelo de una mariposa nos transporta a nuestra infancia, cuando nuestra única preocupación era divertirnos con nuestros compañeros de juego...

El aroma de una flor puede transportarnos más allá de las cortinas del destino, y terminamos reviviendo nuestro primer beso apasionado, cuando creíamos que el amor era eterno... y que viviríamos felices para siempre, sin ningún tipo de contratiempo que pudiera traer nubarrones a nuestro mundo y romper el equilibrio que nos mantenía felices...

Una foto de un momento pasado nos hace sentir el cálido y suave abrazo de nuestra madre, consolándonos por algo que nos sucedió... tal vez un raspón que nos hicimos al caer jugando... su beso encantador, alejando el dolor que sentíamos segundos antes y la certeza de que ese ángel nos protegería toda la vida...

La mano amiga de nuestro padre, acariciándonos y ayudándonos en nuestros primeros pasos... enseñándonos que la vida es dura, pero que hay que afrontarla con la frente en alto, superando todos los desafíos que se nos presenten... y que si no ganamos a la primera, no ganaríamos... Habría un problema... la experiencia adquirida nos ayudaría en el futuro. Un segundo, tercer intento... lo importante era levantarse y volver a intentarlo. ¿Rendirse? Nunca...

La primera sonrisa de nuestro primer hijo... la emoción de escuchar sus primeras palabras... cuando nos sentimos importantes y a la vez impotentes, deseando tener la misma fuerza y ​​determinación que nuestros padres tuvieron al cuidarnos...

Nuestra primera caída intentando aprender a montar en bicicleta... la primera caída de nuestro hijo haciendo lo mismo... el recuerdo de la emoción del día de nuestra boda... ¡y la emoción que sentimos cuando nuestro pequeño sigue el mismo camino, habiendo elegido a su pareja! La vida se repite en ciclos, y todos quedan grabados en nuestra mente...

Sí... tenemos buenos momentos para recordar. Los no tan buenos también quedan grabados. Y cuando estos recuerdos regresan al mundo, a través de nuestro recuerdo, una sensación de tristeza se apodera de nuestra alma... a menudo el recuerdo de algo que podría hacernos felices simplemente nos deja tristes, sin entender realmente por qué nos afecta... pero la vida es así, hecha de momentos felices y no tan felices. Es la dinámica de la vida...

No podemos olvidar que la vida es efímera. Y que en cualquier momento podemos dejar este plano. Y que seremos recordados por las buenas acciones que dejemos para quienes vengan después de nosotros. Si nuestras acciones no son tan buenas, también podemos ser recordados. Pero creo que no es así como queremos permanecer en la imaginación de nuestros seres queridos. Entonces, ¿qué hacer?...

Seamos siempre la mejor persona posible. Esforcémonos siempre por evolucionar, por hacer el bien de verdad, por difundir amor y ternura a nuestro alrededor. Para que cuando quienes permanecen en este plano nos recuerden, sea un recuerdo entrañable, que les traiga buenos recuerdos... como los que tenemos de nuestros padres... de nuestro primer maestro, de nuestros compañeros de juegos... de nuestro primer amor... de nuestro Amor Verdadero, el que vino para quedarse a nuestro lado para siempre...

Y cuando recordemos nuestro pasado, incluso los momentos no tan buenos, que podamos ver lo hermoso que fue ese momento, aunque en ese instante no tuviéramos el discernimiento para percibirlo... y que no olvidemos que la vida es como un vitral, donde cada pequeña parte de lo que hemos vivido es importante y nos ha ayudado a convertirnos en quienes somos hoy...

Y que los buenos recuerdos sean los únicos que nos acompañen al cerrar los ojos para nuestro último sueño... y que estos sean los que recuerden quienes quedan aquí...

Tania Miranda - Brasil - 22/11/2025

=========================================================================

ELÄMÄ TOISTUU SYKLEISSÄ...

Elämä koostuu tapahtumista. Ja muistoista. Jokainen eletty kokemus on tallennettu muistimme johonkin sopukkaan ja palaa varoittamatta takaisin, palauttaen mieleen menneitä hetkiä, hyviä tai ei niin hyviä. Tietenkin haluamme mieluummin mieluisia muistoja siitä, mikä on jo tapahtunut. Emme tietenkään voi hallita sitä, mitä muistamme tai emme. Nämä hetket varmasti palaavat mieleemme, kuin elokuva, jonka katsomme... halusimmepa sitä tai emme...

Mikä tahansa voi toimia laukaisijana herättää muistoja menneistä ajoista. Ja tietysti jokaisella on oma näkemyksensä siitä, mitä kauan sitten tapahtui. Sama tapahtuma muistetaan eri tavalla sen osallistujien keskuudessa. Koska se vaikutti jokaiseen läsnäolijaan eri tavalla, kun taas joillekin se oli positiivinen kokemus. Toisilla oli kuitenkin erilainen näkemys tapahtumasta, arkistoituneena ajan usvaan...

Kuinka monta kertaa emme olekaan hiljaa, eksyksissä ajatustemme äärettömyyteen, kun jokin... tuoksu, ääni... laulu tai jonkun nauru... saa meidät matkustamaan avaruuden halki, johdattaen meidät tiettyyn hetkeen... antaen meille mahdollisuuden elää uudelleen hetkiä, joiden luulimme olevan kauan kadoksissa menneisyydessä? Perhosen yksinkertainen lento vie meidät takaisin lapsuuteemme, jolloin ainoa huolenaiheemme oli pitää hauskaa leikkikavereidemme kanssa...

Kukan tuoksu voi viedä meidät kohtalon verhojen ulkopuolelle, ja lopulta elämme uudelleen ensimmäisen intohimoisen suudelmamme, jolloin uskoimme rakkauden olevan ikuista... ja että eläisimme onnellisina elämämme loppuun asti, ilman minkäänlaisia ​​takaiskuja, jotka voisivat tuoda myrskypilviä maailmaamme ja rikkoa tasapainon, joka piti meidät onnellisina...

Kuva menneestä hetkestä saa meidät tuntemaan äitimme lämpimän, pehmeän syleilyn, lohduttaen meitä jonkin meille tapahtuneen takia... ehkä naarmun, jonka saimme kaatumisesta leikkien aikana... hänen lumoava suudelmansa, joka torjui vain hetkiä aiemmin tuntemamme kivun ja varmuuden siitä, että tuo enkeli suojelisi meitä koko elämämme ajan...

Isämme ystävällinen käsi, joka hyväilee meitä ja auttaa meitä ensimmäisillä askeleillamme... opettaen meille, että elämä on kovaa, mutta että meidän on kohdattava se suoraan ja voitettava kaikki kohtaamamme haasteet... ja jos emme voittaisi ensimmäisellä kerralla, emme... Olisi ongelma... saatu kokemus auttaisi meitä toisella, kolmannella kerralla. yritys... tärkeintä oli nousta ylös ja yrittää uudelleen. Luovuttaa? Ei koskaan...

Ensimmäisen lapsemme ensimmäinen hymy... tunne, kun kuulemme heidän ensimmäiset sanansa... kun tunnemme itsemme tärkeiksi ja samalla voimattomiksi, toivoen, että meillä olisi samaa voimaa ja päättäväisyyttä kuin vanhemmillamme oli meidän huolehtimisessamme...

Ensimmäinen kaatumisemme yrittäessämme oppia ajamaan polkupyörällä... lapsemme ensimmäinen kaatuminen tehdessään samaa asiaa... muisto hääpäivämme tunteesta... ja tunne, jonka tunnemme, kun pienokaisemme seuraa samaa polkua valittuaan kumppaninsa! Elämä toistaa itseään sykleissä, ja kaikki ne ovat kaiverrettuina mieliimme...

Kyllä... meillä on hyviä hetkiä muisteltavaksi. Myös ei-niin-hyvät ovat kaiverrettuina. Ja kun nämä muistot palaavat maailmaan muistelemme kautta, surun tunne valtaa sielumme... usein muisto jostakin, joka voisi tehdä meidät onnellisiksi, jättää meidät vain surulliseksi, ilman että todella ymmärrämme, miksi se vaikuttaa meihin... mutta elämä on sellaista, tehty onnellisista tai ei-niin-onnellisista hetkistä. Se on elämän dynamiikka...

Emme voi unohtaa, että elämä on katoavaista. Ja että voimme milloin tahansa lähteä tältä tasolta. Ja että meidät muistetaan hyvistä teoistamme, joita jätämme jälkeemme tuleville. Jos tekomme eivät olekaan niin hyviä, meidät saatetaan myös muistaa. Mutta uskon, ettemme halua jäädä läheistemme mielikuvitukseen niin. Joten mitä tehdä?...

Olkaamme aina parhaita mahdollisia ihmisiä. Pyrkikäämme aina kehittymään, tekemään todella hyvää, levittämään rakkautta ja hellyyttä ympärillemme. Jotta kun tälle tasolle jäävät muistavat meidät, se on mieluisa muisto, joka tuo heille hyviä muistoja... kuten meillä vanhemmistamme... ensimmäisestä opettajastamme, leikkikavereistamme... ensimmäisestä rakkaudestamme... Tosirakkaudestamme, siitä joka tuli jäädäkseen rinnallemme ikuisesti...

Ja kun muistamme menneisyyttämme, jopa ei-niin-hyviä hetkiä, toivottavasti pystymme näkemään, kuinka kaunis tuo hetki oli, vaikka meillä ei sillä hetkellä ollutkaan erottelukykyä havaita sitä... ja älkäämme unohtako, että elämä on kuin lasimaalaus, jossa jokainen pieni pala kokemuksistamme on tärkeä ja on auttanut meitä tulemaan sellaisiksi kuin olemme tänään...

Ja olkoot hyvät muistot ainoat, jotka seuraavat meitä, kun suljemme silmämme viimeiseen uneen... ja muistakoot nämä ne, jotka tänne jäävät...

Tania Miranda - Brasilia - 22.11.2025

Comentários

Postagens mais visitadas deste blog

THE CRYSTAL CUP - Chapter Six

IDENTIDADE

A MÚSICA É A LINGUAGEM DOS ANJOS