NOSSO LADO SOMBRIO


 NOSSO LADO SOMBRIO

Quantas personalidades cabem em cada pessoa? Essa é uma pergunta difícil de responder... afinal, reconhecemos apenas uma personalidade. Mas a realidade não é bem assim. Somos seres múltiplos, mesmo não percebendo tal fato. Para constatar esse fato é só ficar atentos em nosso modo de agir durante o dia. Então vamos perceber o quanto mudamos de acordo com os acontecimentos...

Claro que fiscalizarmos a nós mesmas é mais difícil. Não conseguimos acompanhar as nuances dessa mudança, pois estamos envolvidas no processo.  Tampouco dá para acompanhar as pessoas ao nosso lado. Isso porque vamos ver refletido nessas pessoas a imagem que temos destas. Dificilmente notaremos qualquer variação em seu comportamento, a menos que seja realmente uma mudança considerável...

Somos o que poderíamos chamar, na falta de um termo melhor, Legiões de personalidades, todas a postos para assumir o controle quando a situação surgir. Não é por outro motivo que, algumas vezes, tomamos atitudes que jamais tomaríamos em uma "situação normal". Isso porque situações normais não existem. Não da forma que imaginamos...

A mudança de personalidade se dá para nos adequarmos ao ambiente em que nos encontramos. Mas nem sempre é a melhor personalidade para a situação em questão. Para que nossa persona se manifeste, há muito de nossa programação envolvida no processo...

Temos sempre dois tipos de ação que podemos desencadear... o lado pacífico e o lado violento. Por motivos mil somos treinados para sempre acionar nosso lado mais tranquilo, não importa qual a situação. E é o mais coerente. Afinal, se estamos calmos, a chance de descobrir o melhor caminho para sair de determinada situação é maior...

O problema é quando o lado violento é extirpado de nossa psique... bem, extirpado não é a palavra correta, uma vez que esse sentimento continua em nosso âmago, apenas fica dormente...

Anular nosso lado belicoso quase ao zero é perigoso porque, em situações extremas, ficamos à mercê do agressor, com risco de nossa vida. Isso porque o instinto de preservação está ligado ao sentimento colérico. Se não há agressividade de nossa parte, simplesmente nos entregamos à sorte, prontos para o sacrifício...

Não estou dizendo que devemos dar vazão ao nosso instinto brutal. Jamais. O que quero dizer é que, dependendo da situação, devemos partir para a luta pela nossa sobrevivência.  O Amor é o sentimento que rege o Universo, mas em algumas situações devemos guardá-lo em nossa Caixa de Pandora... uma situação triste, mas necessária....

Apesar de, procuremos sempre o caminho da Luz e da Paz. Sejamos o Farol a guiar o caminho daqueles que se encontram perdidos, sem norte a seguir. Espalhemos sempre o Amor, a Compreensão, a Bondade... o Amor... E tenhamos sempre, em nosso coração, a Esperança de jamais precisar lançar mão de nosso lado mais animalesco. Porque abrir a jaula é fácil... prender a fera depois já é mais complicado...

Tania Miranda    19/02/2025

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

======================================================================

MEIDÄN PIMMÄ PUOLEMME

Kuinka monta persoonaa kukin henkilö mahtuu? Tähän on vaikea vastata... tunnistammehan vain yhden persoonallisuuden. Mutta todellisuus ei ole aivan sellainen. Olemme useita olentoja, vaikka emme ymmärrä tätä tosiasiaa. Nähdäksesi tämän tosiasian, kiinnitä vain huomiota siihen, miten toimimme päivän aikana. Ymmärrämme siis kuinka paljon olemme muuttuneet tapahtumien mukaan...

Tietysti itsemme valvonta on vaikeampaa. Emme voi seurata tämän muutoksen vivahteita, koska olemme mukana prosessissa. Ei myöskään ole mahdollista pysyä vieressämme olevien ihmisten kanssa. Tämä johtuu siitä, että näemme heijastuvan näissä ihmisissä kuvan, joka meillä on heistä. Tuskin huomaamme heidän käyttäytymisensä vaihtelua, ellei kyseessä ole todella merkittävä muutos...

Olemme sellaisia, joita voisimme kutsua paremman termin puuttuessa persoonallisuuksien legioonaksi, jotka kaikki ovat valmiita ottamaan hallintaansa tilanteen ilmaantuessa. Ei mistään muusta syystä ryhdymme joskus toimiin, joita emme koskaan tekisi "normaalitilanteessa". Tämä johtuu siitä, että normaaleja tilanteita ei ole olemassa. Ei sillä tavalla kuin kuvittelimme...

Persoonallisuuden muutoksia tapahtuu sopeutuaksemme ympäristöön, jossa olemme. Mutta se ei ole aina paras persoonallisuus käsillä olevaan tilanteeseen. Jotta persoonamme ilmenisi, prosessiin liittyy paljon ohjelmointiamme...

Meillä on aina kahdenlaisia ​​toimia, jotka voimme laukaista... rauhanomaisen puolen ja väkivaltaisen puolen. Tuhansista syistä meidät on koulutettu aina aktivoimaan rauhallisempi puolimme tilanteesta riippumatta. Ja se on johdonmukaisin. Loppujen lopuksi, jos olemme rauhallisia, mahdollisuus löytää paras tapa pois annetusta tilanteesta on suurempi...

Ongelma on, kun väkivaltainen puoli leikataan pois psyykestämme... no, ekstirpoitu ei ole oikea sana, koska tämä tunne pysyy ytimessämme, se vain lepää...

Sotapuoleemme vähentäminen lähes nollaan on vaarallista, koska äärimmäisissä tilanteissa olemme hyökkääjän armoilla, henkemme vaarassa. Tämä johtuu siitä, että säilyttämisvaisto liittyy vihaiseen tunteeseen. Jos puoleltamme ei ole aggressiivisuutta, antaudumme onnelle ja olemme valmiita uhraamaan...

En sano, että meidän pitäisi päästää julmaan vaistoamme. Ei koskaan. Haluan sanoa, että tilanteesta riippuen meidän on taisteltava selviytymisemme puolesta. Rakkaus on tunne, joka hallitsee universumia, mutta joissain tilanteissa meidän on pidettävä se Pandoran lippassamme... surullinen mutta tarpeellinen tilanne...

Etsikäämme kuitenkin aina valon ja rauhan polkua, olkaamme majakka, joka ohjaa eksyneiden polkua ilman suuntaa seurata. Levittäkäämme aina Rakkautta, Ymmärrystä, Ystävällisyyttä... Rakkautta... Ja pitäkäämme sydämissämme aina toivoa siitä, ettei meidän koskaan tarvitse käyttää eläimellisintä puoltamme. Koska häkin avaaminen on helppoa... pedon vangitseminen myöhemmin on monimutkaisempaa...

Tania Miranda 19.2.2025

========================================================================

NOTRE CÔTÉ OBSCUR

À combien de personnalités chaque personne peut-elle correspondre ? C’est une question difficile à répondre… après tout, nous ne reconnaissons qu’une seule personnalité. Mais la réalité n’est pas tout à fait la même. Nous sommes des êtres multiples, même si nous ne nous en rendons pas compte. Pour s’en rendre compte, il suffit de prêter attention à la façon dont nous agissons pendant la journée. Alors prenons conscience à quel point nous avons changé au gré des événements...

Bien entendu, il est plus difficile de nous surveiller nous-mêmes. Nous ne sommes pas en mesure de suivre les nuances de ce changement, car nous sommes impliqués dans le processus. Il n’est pas non plus possible de suivre les gens à côté de nous. C’est parce que nous verrons se refléter chez ces personnes l’image que nous avons d’eux. On ne remarquera pratiquement aucune variation dans leur comportement, à moins qu'il ne s'agisse réellement d'un changement considérable...

Nous sommes ce que l’on pourrait appeler, faute d’un meilleur terme, des légions de personnalités, toutes prêtes à prendre les commandes lorsque la situation se présente. Ce n’est pour aucune autre raison que, parfois, nous prenons des mesures que nous ne prendrions jamais dans une « situation normale ». C’est parce que les situations normales n’existent pas. Pas comme nous l'imaginions...

Des changements de personnalité se produisent pour s'adapter à l'environnement dans lequel nous nous trouvons. Mais ce n’est pas toujours la personnalité la mieux adaptée à la situation. Pour que notre personnalité se manifeste, une grande partie de notre programmation est impliquée dans le processus...

Nous avons toujours deux types d'actions que nous pouvons déclencher... le côté pacifique et le côté violent. Pour mille raisons, nous sommes entraînés à toujours activer notre côté le plus calme, quelle que soit la situation. Et c'est le plus cohérent. Après tout, si nous sommes calmes, les chances de découvrir la meilleure issue à une situation donnée sont plus grandes...

Le problème, c'est que lorsque le côté violent est excisé de notre psychisme... eh bien, extirpé n'est pas le bon mot, puisque ce sentiment reste au plus profond de nous, il reste simplement en sommeil...

Réduire quasiment à zéro notre côté guerrier est dangereux car, dans des situations extrêmes, nous sommes à la merci de l’agresseur, au péril de notre vie. En effet, l’instinct de préservation est lié au sentiment de colère. S'il n'y a aucune agressivité de notre part, nous nous abandonnons simplement à la chance, prêts à se sacrifier...

Je ne dis pas que nous devrions laisser libre cours à notre instinct brutal. Jamais. Ce que je veux dire, c'est que, selon les situations, nous devons lutter pour notre survie. L'amour est le sentiment qui régit l'Univers, mais dans certaines situations nous devons le garder dans notre boîte de Pandore... une situation triste mais nécessaire...

Cependant, recherchons toujours le chemin de la Lumière et de la Paix. Soyons le Phare guidant le chemin de ceux qui sont perdus, sans direction à suivre. Répandons toujours l'Amour, la Compréhension, la Bienveillance... L'Amour... Et ayons toujours, dans nos cœurs, l'Espoir de ne jamais avoir besoin de faire usage de notre côté le plus animal. Parce qu'ouvrir la cage est facile... piéger la bête plus tard est plus compliqué...

Tania Miranda 19/02/2025

========================================================================

IL NOSTRO LATO OSCURO

Quante personalità può contenere ciascuna persona? Questa è una domanda difficile a cui rispondere... dopo tutto, riconosciamo solo una personalità. Ma la realtà non è proprio così. Siamo esseri molteplici, anche se non ce ne rendiamo conto. Per rendersi conto di questo fatto basta prestare attenzione al modo in cui agiamo durante la giornata. Allora rendiamoci conto di quanto siamo cambiati in base agli eventi...

Naturalmente, monitorare noi stessi è più difficile. Non siamo in grado di seguire le sfumature di questo cambiamento, poiché siamo coinvolti nel processo. Né è possibile tenere il passo con le persone accanto a noi. Questo perché vedremo riflessa in queste persone l'immagine che abbiamo di loro. Difficilmente noteremo alcuna variazione nel loro comportamento, a meno che non si tratti davvero di un cambiamento considerevole...

Siamo ciò che potremmo chiamare, in mancanza di un termine migliore, Legioni di personalità, tutte pronte a prendere il controllo quando si presenta la situazione. Non è per nessun altro motivo che, a volte, compiamo azioni che non faremmo mai in una "situazione normale". Questo perché le situazioni normali non esistono. Non nel modo in cui immaginavamo...

I cambiamenti della personalità avvengono per adattarsi all’ambiente in cui ci troviamo. Ma non è sempre la personalità migliore per la situazione in questione. Affinché la nostra personalità si manifesti, c'è molta della nostra programmazione coinvolta nel processo...

Abbiamo sempre due tipi di azioni che possiamo innescare... il lato pacifico e il lato violento. Per mille ragioni, siamo addestrati ad attivare sempre il nostro lato più calmo, qualunque sia la situazione. Ed è il più coerente. Dopotutto, se siamo calmi, le possibilità di scoprire la via d'uscita migliore da una determinata situazione sono maggiori...

Il problema è quando il lato violento viene estirpato dalla nostra psiche... beh, estirpato non è la parola giusta, poiché questo sentimento rimane nel nostro profondo, rimane semplicemente dormiente...

Ridurre quasi a zero il nostro lato bellicoso è pericoloso perché, in situazioni estreme, siamo alla mercé dell’aggressore, a rischio della nostra vita. Questo perché l’istinto di conservazione è legato al sentimento di rabbia. Se non c'è aggressività da parte nostra, ci arrendiamo semplicemente alla fortuna, pronti al sacrificio...

Non sto dicendo che dovremmo dare sfogo al nostro istinto brutale. Mai. Quello che voglio dire è che, a seconda della situazione, dobbiamo lottare per la nostra sopravvivenza. L'amore è il sentimento che governa l'Universo, ma in alcune situazioni dobbiamo custodirlo nel nostro vaso di Pandora... una situazione triste ma necessaria...

Cerchiamo però sempre il cammino della Luce e della Pace. Cerchiamo di essere il Faro che guida il cammino di coloro che si sono persi, senza una direzione da seguire. Diffondiamo sempre Amore, Comprensione, Gentilezza... Amore... E abbiamo sempre, nel nostro cuore, la Speranza di non dover mai sfruttare il nostro lato più animalesco. Perché aprire la gabbia è facile... intrappolare la bestia più tardi è più complicato...

Tania Miranda 19/02/2025

=======================================================================

OUR DARK SIDE

How many personalities can each person have? This is a difficult question to answer... after all, we only recognize one personality. But reality is not quite like that. We are multiple beings, even if we don't realize it. To confirm this fact, we just need to pay attention to the way we act during the day. Then we will notice how much we change according to the events...

Of course, monitoring ourselves is more difficult. We cannot follow the nuances of this change, because we are involved in the process. Nor can we follow the people around us. This is because we will see reflected in these people the image we have of them. We will hardly notice any variation in their behavior, unless it is a really considerable change...

We are what we could call, for lack of a better term, Legions of personalities, all ready to take control when the situation arises. It is for no other reason that, sometimes, we take actions that we would never take in a "normal situation". This is because normal situations do not exist. Not in the way we imagine...

Personality changes happen to adapt to the environment we find ourselves in. But it is not always the best personality for the situation in question. In order for our persona to manifest itself, a lot of our programming is involved in the process...

We always have two types of action that we can trigger... the peaceful side and the violent side. For a thousand reasons we are trained to always activate our calmer side, no matter what the situation. And it is the most coherent. After all, if we are calm, the chance of discovering the best way out of a given situation is greater...

The problem is when the violent side is eradicated from our psyche... well, eradicated is not the right word, since this feeling remains deep within us, it just becomes dormant...

Nullifying our warlike side almost to zero is dangerous because, in extreme situations, we are at the mercy of the aggressor, with the risk of our lives. This is because the instinct of preservation is linked to the angry feeling. If there is no aggression on our part, we simply surrender to fate, ready for sacrifice...

I am not saying that we should give in to our brutal instinct. Never. What I mean is that, depending on the situation, we should fight for our survival. Love is the feeling that governs the Universe, but in some situations we must keep it in our Pandora's Box... a sad but necessary situation...

Despite this, let us always seek the path of Light and Peace. Let us be the Lighthouse guiding the path of those who find themselves lost, with no direction to follow. Let us always spread Love, Understanding, Kindness... Love... And let us always have, in our hearts, the Hope of never having to resort to our most animalistic side. Because opening the cage is easy... locking the beast away later is more complicated...

Tania Miranda 02/19/2025

=======================================================================

NUESTRO LADO OSCURO

¿Cuántas personalidades puede caber en cada persona? Esta es una pregunta difícil de responder... después de todo, sólo reconocemos una personalidad. Pero la realidad no es así. Somos seres múltiples, incluso si no nos damos cuenta de este hecho. Para ver este hecho, basta con prestar atención a la forma en que actuamos durante el día. Así que vamos a darnos cuenta de cuánto hemos cambiado según los acontecimientos...

Por supuesto, controlarnos a nosotros mismos es más difícil. No podemos seguir los matices de este cambio, ya que estamos involucrados en el proceso. Tampoco es posible seguir el ritmo de la gente que tenemos al lado. Esto se debe a que veremos reflejada en estas personas la imagen que tenemos de ellas. Difícilmente notaremos variación en su comportamiento, a menos que realmente sea un cambio considerable…

Somos lo que podríamos llamar, a falta de un término mejor, Legiones de personalidades, todos listos para tomar el control cuando surja la situación. No es por otra razón que, a veces, tomamos medidas que nunca tomaríamos en una "situación normal". Esto se debe a que las situaciones normales no existen. No de la forma que imaginábamos...

Los cambios de personalidad se producen para adaptarnos al entorno en el que nos encontramos. Pero no siempre es la mejor personalidad para la situación actual. Para que nuestra persona se manifieste, hay mucha de nuestra programación involucrada en el proceso...

Siempre tenemos dos tipos de acción que podemos desencadenar... el lado pacífico y el lado violento. Por mil razones, estamos entrenados para activar siempre nuestro lado más tranquilo, sin importar cuál sea la situación. Y es el más coherente. Al fin y al cabo, si estamos tranquilos, las posibilidades de descubrir la mejor salida a una determinada situación son mayores...

El problema es cuando el lado violento es extirpado de nuestra psique... bueno, extirpado no es la palabra correcta, ya que este sentimiento permanece en nuestro núcleo, simplemente permanece latente...

Reducir nuestro bando bélico casi a cero es peligroso porque, en situaciones extremas, estamos a merced del agresor, poniendo en riesgo nuestras vidas. Esto se debe a que el instinto de conservación está vinculado al sentimiento de ira. Si no hay agresividad por nuestra parte, simplemente nos entregamos a la suerte, dispuestos al sacrificio...

No estoy diciendo que debamos dar rienda suelta a nuestro instinto brutal. Nunca. Lo que quiero decir es que, dependiendo de la situación, debemos luchar por nuestra supervivencia. El amor es el sentimiento que rige el Universo, pero en algunas situaciones debemos guardarlo en nuestra Caja de Pandora... una situación triste pero necesaria...

Sin embargo, busquemos siempre el camino de la Luz y la Paz. Seamos el Faro que guía el camino de aquellos que están perdidos, sin dirección a seguir. Difundamos siempre Amor, Comprensión, Bondad… Amor… Y tengamos siempre, en nuestro corazón, la Esperanza de no necesitar nunca hacer uso de nuestro lado más animal. Porque abrir la jaula es fácil... atrapar a la bestia después es más complicado...

Tania Miranda 19/02/2025

=========================================================================

Comentários

Postagens mais visitadas deste blog

23 - A NEW DIRECTION

THE CRYSTAL CUP - Chapter Sixty One

SELF-ACCEPTANCE