A VIDA É UM MOINHO
A VIDA É UM MOINHO
Já dizia o poeta que "a vida é um moinho"... estava certíssimo, como sempre. Afinal, a vida não espera ninguém... ela chega e passa por cima de tudo e de todos, preparados ou não. Não há tempo para pensar no que fazer ou não. Simplesmente passa como um rolo compressor sobre seus sonhos, suas aspirações...
Os livros antigos são cheios de adágios que podem nos preparar para nossa jornada. Nem sempre entendemos a mensagem. Não que sejam enigmas. Simplesmente a língua é um ser vivo e muda de forma o tempo todo. Evolução, dizem alguns...
Devemos estar sempre preparados. Se nossa bagagem não estiver à mão teremos que partir sem nada ou corremos o risco de ficar para trás... e ficar para trás significa simplesmente ser apagado da existência...
Costumamos nos dar mais importância do que realmente temos. Na verdade, para o Universo nada somos... para o Universo somos menos que grãos de areia... e no entanto, arrotamos grandeza, menosprezando nossos semelhantes...
Temos nossos parâmetros, e vivemos em função destes. Se sou uma mulher, e tenho certa beleza física, procuro tirar o máximo proveito desta. Me esqueço que a beleza é efêmera, como tudo na vida. Mas mesmo não me atentando para esse fato, tiro o máximo proveito do interesse daqueles ao meu redor. Sou apenas uma casca vazia, sem conteúdo, mas é esse o produto que aqueles que me financiarão desejam. E não me importo em ser apenas um objeto de desejo, desde que satisfaçam minhas necessidades...
Se sou um homem, as coisas são um pouco mais complicadas. Não tenho nada que aqueles que estão ao meu redor desejam. Preciso conquistar meu espaço. E nesse vale tudo da vida, passo da linha do permitido para usufruir do poder que almejo. E se o alcanço, as pessoas ao meu redor beijarão meus pés, pois sabem que só assim conseguirão alguma benesse de minha parte...
Não importa minha posição na vida... chegará a hora do acerto de contas. E tudo aquilo que acumulei irá para o lixo, pois para o Destino é isso que são as coisas que desejamos.... nada significam, nada acrescentam a nossa alma...
Nossa perdição está na cobiça. Aprendemos desde a mais tenra idade que "acumular bens materiais nos farão pessoas bem sucedidas". Mas não é assim que o Destino joga e acabamos pagando caro por nosso engano...
A verdadeira riqueza é nossa alma. Necessitamos do vil metal para sobreviver, mas não podemos colocá-lo acima de tudo nesta vida. Nossa evolução espiritual é nosso principal objetivo. Mas é difícil seguir o caminho da retidão... há distrações mil espalhadas por nosso caminho...
Sigamos sempre a Luz... fiquemos sempre ao lado do Amor, da Compreensão. Não é um caminho fácil... mas devemos não só seguir a Luz que indica o Caminho como devemos servir de norte para aqueles que se encontram perdidos, sem saber que rumo tomar. Não devemos obrigar ninguém a seguir nossos passos. Devemos, sim, iluminar seu caminho e deixá-lo decidir por qual senda caminhará...
Tania Miranda 14/02/2025
=========================================================================
LIFE IS A MILL
The poet once said that "life is a mill"... he was absolutely right, as always. After all, life waits for no one... it arrives and runs over everything and everyone, whether prepared or not. There is no time to think about what to do or not. It simply rolls over your dreams and aspirations like a steamroller...
Old books are full of adages that can prepare us for our journey. We don't always understand the message. Not that they are riddles. Language is simply a living being and changes shape all the time. Evolution, some say...
We must always be prepared. If our luggage is not at hand, we will have to leave with nothing or we run the risk of being left behind... and being left behind simply means being erased from existence...
We tend to give ourselves more importance than we really have. In truth, for the Universe we are nothing... for the Universe we are less than grains of sand... and yet, we boast greatness, belittling our fellow men...
We have our parameters, and we live according to them. If I am a woman and I have a certain physical beauty, I try to make the most of it. I forget that beauty is ephemeral, like everything else in life. But even if I don't pay attention to this fact, I make the most of the interest of those around me. I am just an empty shell, without content, but that is the product that those who will finance me want. And I don't mind being just an object of desire, as long as they satisfy my needs...
If I am a man, things are a little more complicated. I have nothing that those around me want. I need to conquer my space. And in this anything goes situation of life, I cross the line of what is permitted to enjoy the power I desire. And if I achieve it, the people around me will kiss my feet, because they know that this is the only way they will get some benefit from me...
No matter my position in life... the time for reckoning will come. And everything I have accumulated will go to waste, because for Destiny, that is what the things we desire are... they mean nothing, they add nothing to our soul...
Our downfall lies in greed. We learn from a very young age that "accumulating material goods will make us successful people". But that is not how Destiny plays and we end up paying dearly for our mistake...
True wealth is our soul. We need the vile metal to survive, but we cannot put it above all else in this life. Our spiritual evolution is our main objective. But it is difficult to follow the path of righteousness... there are a thousand distractions scattered along our path...
Let us always follow the Light... let us always stay on the side of Love, of Understanding. It is not an easy path... but we must not only follow the Light that shows the Way, but we must also serve as a guide for those who find themselves lost, not knowing which direction to take. We must not force anyone to follow in our footsteps. We must, yes, light his path and let him decide which path he will follow...
Tania Miranda 02/14/2025
========================================================================
LA VIDA ES UN MOLINO
El poeta dijo una vez que “la vida es un molino”… tenía toda la razón, como siempre. Al fin y al cabo, la vida no espera a nadie... llega y pasa por encima de todo y de todos, preparados o no. No hay tiempo para pensar qué hacer o no hacer. Simplemente pasa como una apisonadora sobre tus sueños, tus aspiraciones...
Los libros antiguos están llenos de refranes que pueden prepararnos para nuestro viaje. No siempre entendemos el mensaje. No es que sean acertijos. En pocas palabras, el lenguaje es un ser vivo y cambia de forma todo el tiempo. Evolución, dicen algunos...
Siempre debemos estar preparados. Si nuestro equipaje no está a mano tendremos que partir sin nada o corremos el riesgo de quedarnos atrás... y quedarse atrás simplemente significa ser borrados de la existencia...
Solemos darnos más importancia de la que realmente tenemos. De hecho, para el Universo no somos nada... para el Universo somos menos que granos de arena... y sin embargo, eructamos grandeza, menospreciando a nuestros semejantes...
Tenemos nuestros parámetros y vivimos de acuerdo con ellos. Si soy mujer, y tengo cierta belleza física, intento aprovecharla al máximo. Se me olvida que la belleza es efímera, como todo en la vida. Pero aunque no presto atención a este hecho, aprovecho el interés de quienes me rodean. Soy sólo un cascarón vacío, sin contenido, pero este es el producto que quieren quienes me financiarán. Y no me importa ser sólo un objeto de deseo, siempre y cuando satisfagan mis necesidades...
Si soy hombre, las cosas son un poco más complicadas. No tengo nada que quieran los que me rodean. Necesito conquistar mi espacio. Y en esta vida libre para todos, paso más allá de la línea permitida para disfrutar del poder que deseo. Y si lo alcanzo, las personas a mi alrededor besarán mis pies, porque saben que sólo así recibirán alguna bendición de mi parte...
No importa mi posición en la vida... llegará el momento de rendir cuentas. Y todo lo que tengo acumulado se desperdiciará, porque para el Destino eso son las cosas que deseamos... no significan nada, no añaden nada a nuestra alma...
Nuestra destrucción está en la codicia. Aprendemos desde pequeños que “acumular bienes materiales nos hará personas exitosas”. Pero Destiny no juega así y terminamos pagando caro nuestro error...
La verdadera riqueza es nuestra alma. Necesitamos el vil metal para sobrevivir, pero no podemos colocarlo por encima de todo lo demás en esta vida. Nuestra evolución espiritual es nuestro principal objetivo. Pero es difícil seguir el camino de la rectitud... hay mil distracciones esparcidas a lo largo de nuestro camino...
Sigamos siempre la Luz... permanezcamos siempre del lado del Amor, del Entendimiento. No es un camino fácil... pero no sólo debemos seguir la Luz que indica el Camino, sino que también debemos servir de guía a quienes están perdidos sin saber qué dirección tomar. No debemos obligar a nadie a seguir nuestros pasos. Debemos, eso sí, iluminar su camino y dejarle decidir qué camino recorrerá...
Tania Miranda 14/02/2025
========================================================================
LA VITA È UN MULINO
Il poeta una volta disse che "la vita è un mulino"... aveva assolutamente ragione, come sempre. In fondo la vita non aspetta nessuno... arriva e passa sopra tutto e tutti, preparati o meno. Non c’è tempo per pensare a cosa fare o non fare. Passa semplicemente come un rullo compressore sui tuoi sogni, sulle tue aspirazioni...
I libri antichi sono pieni di adagi che possono prepararci al nostro viaggio. Non sempre comprendiamo il messaggio. Non che siano enigmi. In poche parole, la lingua è un essere vivente e cambia forma continuamente. Evoluzione, dicono alcuni...
Dobbiamo essere sempre preparati. Se i nostri bagagli non sono a portata di mano dovremo partire con niente altrimenti rischiamo di rimanere indietro... e restare significa semplicemente essere cancellati dall'esistenza...
Tendiamo a darci più importanza di quella che realmente abbiamo. Infatti, per l'Universo non siamo nulla... per l'Universo siamo meno di granelli di sabbia... eppure eruttiamo grandezza, sminuendo i nostri simili...
Abbiamo i nostri parametri e viviamo secondo essi. Se sono donna, e ho una certa bellezza fisica, cerco di sfruttarla al meglio. Dimentico che la bellezza è effimera, come ogni cosa nella vita. Ma anche se non presto attenzione a questo fatto, sfrutto al massimo l'interesse di chi mi circonda. Io sono solo un guscio vuoto, senza contenuto, ma questo è il prodotto che vuole chi mi finanzierà. E non mi dispiace essere solo oggetto del desiderio, basta che soddisfino i miei bisogni...
Se sono un uomo le cose sono un po’ più complicate. Non ho niente che chi mi circonda voglia. Ho bisogno di conquistare il mio spazio. E in questa vita libera per tutti, passo oltre la linea consentita per godere del potere che desidero. E se lo raggiungo, le persone intorno a me mi baceranno i piedi, perché sanno che solo allora riceveranno qualche benedizione da me...
Non importa la mia posizione nella vita... arriverà il momento della resa dei conti. E tutto ciò che ho accumulato andrà sprecato, perché per il Destino queste sono le cose che desideriamo... non significano nulla, non aggiungono nulla alla nostra anima...
La nostra distruzione è nell'avidità. Impariamo fin da piccoli che “accumulare beni materiali ci renderà persone di successo”. Ma non è così che gioca il Destino e finiamo per pagare caro il nostro errore...
La vera ricchezza è la nostra anima. Abbiamo bisogno del vile metallo per sopravvivere, ma non possiamo metterlo al di sopra di ogni altra cosa in questa vita. La nostra evoluzione spirituale è il nostro obiettivo principale. Ma è difficile seguire il cammino della rettitudine... ci sono mille distrazioni sparse lungo il nostro cammino...
Seguiamo sempre la Luce... restiamo sempre dalla parte dell'Amore, della Comprensione. Non è un cammino facile... ma non dobbiamo solo seguire la Luce che indica il Cammino, ma dobbiamo anche servire da guida per chi si perde, non sapendo quale direzione prendere. Non dovremmo obbligare nessuno a seguire le nostre orme. Dobbiamo, sì, illuminare il suo cammino e lasciare che sia lui a decidere quale strada percorrere...
Tania Miranda 14/02/2025
=========================================================================
LA VIE EST UN MOULIN
Le poète a dit un jour que « la vie est un moulin »… il avait tout à fait raison, comme toujours. Après tout, la vie n'attend personne... elle arrive et passe sur tout et sur tout le monde, préparés ou non. On n’a pas le temps de réfléchir à ce qu’il faut faire ou ne pas faire. Cela passe simplement comme un rouleau compresseur sur vos rêves, vos aspirations...
Les livres anciens regorgent d’adages qui peuvent nous préparer à notre voyage. Nous ne comprenons pas toujours le message. Non pas que ce soient des énigmes. En termes simples, la langue est un être vivant et change de forme à tout moment. L'évolution, disent certains...
Nous devons toujours être préparés. Si nos bagages ne sont pas à portée de main, nous devrons repartir sans rien ou nous risquons d'être laissés pour compte... et rester sur place, c'est tout simplement être effacé de l'existence...
Nous avons tendance à nous accorder plus d’importance que nous n’en avons réellement. En fait, pour l'Univers, nous ne sommes rien... pour l'Univers, nous sommes moins que des grains de sable... et pourtant, nous rotons la grandeur, rabaissant nos semblables...
Nous avons nos paramètres et nous vivons selon eux. Si je suis une femme et que j'ai une certaine beauté physique, j'essaie d'en profiter au maximum. J'oublie que la beauté est éphémère, comme tout dans la vie. Mais même si je n’y prête pas attention, je profite au maximum de l’intérêt de mon entourage. Je ne suis qu’une coquille vide, sans contenu, mais c’est le produit que veulent ceux qui me financeront. Et cela ne me dérange pas d'être simplement un objet de désir, tant qu'ils satisfont mes besoins...
Si je suis un homme, les choses sont un peu plus compliquées. Je n’ai rien de ce que veulent ceux qui m’entourent. J'ai besoin de conquérir mon espace. Et dans cette vie libre pour tous, je dépasse la ligne autorisée pour profiter du pouvoir que je désire. Et si je l'atteins, les gens autour de moi m'embrasseront les pieds, car ils savent que ce n'est qu'alors qu'ils recevront une bénédiction de ma part...
Peu importe ma position dans la vie... le temps des comptes viendra. Et tout ce que j'ai accumulé sera gaspillé, car pour le Destin, c'est ce que sont les choses que nous désirons... elles ne veulent rien dire, elles n'ajoutent rien à notre âme...
Notre destruction est dans la cupidité. Nous apprenons dès notre plus jeune âge que « l’accumulation de biens matériels fera de nous des personnes qui réussiront ». Mais le Destin n'est pas ainsi joué et nous finissons par payer cher notre erreur...
La vraie richesse est notre âme. Nous avons besoin du vil métal pour survivre, mais nous ne pouvons pas le placer au-dessus de tout le reste dans cette vie. Notre évolution spirituelle est notre objectif principal. Mais il est difficile de suivre le chemin de la droiture... il y a mille distractions éparpillées sur notre chemin...
Suivons toujours la Lumière... restons toujours du côté de l'Amour, de la Compréhension. Ce n'est pas un chemin facile... mais nous devons non seulement suivre la Lumière qui indique le Chemin, mais nous devons aussi servir de guide à ceux qui sont perdus, ne sachant pas quelle direction prendre. Nous ne devrions obliger personne à suivre nos traces. Nous devons, oui, éclairer son chemin et le laisser décider quel chemin il empruntera...
Tania Miranda 14/02/2025
=========================================================================
ELÄMÄ ON MYLLY
Runoilija sanoi kerran, että "elämä on mylly"... hän oli aivan oikeassa, kuten aina. Loppujen lopuksi elämä ei odota ketään... se saapuu ja kulkee kaiken ja kaikkien yli, olipa valmis tai ei. Ei ole aikaa miettiä mitä tehdä tai olla tekemättä. Se yksinkertaisesti kulkee kuin höyryrulla unelmiesi, toiveidesi yli...
Muinaiset kirjat ovat täynnä sanontoja, jotka voivat valmistaa meitä matkaamme. Emme aina ymmärrä viestiä. Ei sillä, että ne olisivat arvoituksia. Yksinkertaisesti sanottuna kieli on elävä olento ja muuttaa muotoaan koko ajan. Evoluutio, jotkut sanovat...
Meidän on aina oltava valmiita. Jos matkatavaramme eivät ole käsillä, meidän on lähdettävä ilman mitään tai olemme vaarassa jäädä jälkeen... ja jäljelle jääminen tarkoittaa yksinkertaisesti pyyhkiytymistä pois olemassaolosta...
Meillä on tapana antaa itsellemme enemmän merkitystä kuin meillä todellisuudessa on. Itse asiassa universumille emme ole mitään... universumille olemme vähemmän kuin hiekanjyviä... ja kuitenkin röyhtäilemme suuruutta vähättelemme lähimmäisiämme...
Meillä on omat parametrimme ja elämme niiden mukaan. Jos olen nainen ja minulla on tietty fyysinen kauneus, yritän ottaa siitä kaiken irti. Unohdan, että kauneus on ohimenevää, kuten kaikki elämässä. Mutta vaikka en kiinnitä huomiota tähän tosiasiaan, hyödyn eniten ympärilläni olevien kiinnostusta. Olen vain tyhjä kuori, vailla sisältöä, mutta tämä on tuote, jota ne, jotka rahoittavat minua, haluavat. Ja minua ei haittaa olla vain halun kohde, kunhan ne tyydyttävät tarpeeni...
Jos olen mies, asiat ovat hieman monimutkaisempia. Minulla ei ole mitään, mitä ympärilläni olevat haluavat. Minun täytyy valloittaa tilani. Ja tässä kaikille vapaassa elämässä astun sallitun rajan yli nauttiakseni haluamastani voimasta. Ja jos saavutan sen, ympärilläni olevat ihmiset suutelevat jalkojani, koska he tietävät, että vain silloin he saavat minulta siunauksen...
Riippumatta asemastani elämässä... tilinteon aika tulee. Ja kaikki, mitä olen kerännyt, menee hukkaan, koska Destinylle juuri niitä asioita, joita haluamme, ovat... ne eivät merkitse mitään, ne eivät lisää sieluamme...
Tuhomme on ahneudessa. Opimme pienestä pitäen, että "aineellisten hyödykkeiden kerääminen tekee meistä menestyviä ihmisiä". Mutta Destiny ei pelaa näin ja joudumme maksamaan kalliisti virheestämme...
Todellinen rikkaus on sielumme. Tarvitsemme inhottavaa metallia selviytyäksemme, mutta emme voi asettaa sitä kaiken muun yläpuolelle tässä elämässä. Henkinen evoluutiomme on päätavoitteemme. Mutta vanhurskauden polkua on vaikea seurata... polullamme on tuhansia häiriötekijöitä...
Seuratkaamme aina valoa... pysykäämme aina rakkauden, ymmärryksen puolella. Se ei ole helppo tie... mutta meidän on paitsi seurattava Valoa, joka osoittaa polun, vaan meidän on myös toimittava oppaana niille, jotka ovat eksyneet tietämättä mihin suuntaan ottaa. Meidän ei pitäisi pakottaa ketään seuraamaan jalanjälkiämme. Kyllä meidän täytyy valaista hänen polkunsa ja antaa hänen päättää, mitä polkua hän kulkee...
Tania Miranda 14.2.2025
=========================================================================
Comentários
Postar um comentário