SOMOS O FRANKENSTEIN

 


SOMOS O FRANKENSTEIN

Somos seres únicos caminhando por esse plano. Desde nossa chegada até o momento de nossa partida seguiremos diretrizes que adaptamos ao nosso modo de perceber a vida. Porque tal visão é pessoal, não tem como compartilharmos nossa percepção com outros… como eu disse, ela é única…

Desde que aqui chegamos somos bombardeados com um sem número de informações e as vamos filtrando… e adaptando… à nossa forma de ver o mundo… que deverá estar alinhado com nosso Universo Pessoal. Sim, porque embora estejamos todos caminhando pelo mesmo plano físico, o plano astral de cada pessoa é tão diverso quanto diversas são as pessoas. Cada um tem a sua maneira pessoal de perceber os fatos ao seu redor…

As primeiras informações as recebemos ainda no ventre materno. Ou seja, muito de nossa personalidade foi construído em nossa concepção. Claro que costumamos dizer que “fulano parece muito com seu pai… ou seu tio… seu avô…”, mas na verdade as primeiras impressões que recebemos são de nossa genitora. Em uma comparação grosseira, diria que nossa memória primitiva … nosso “Eprom”… foi programado por nossa mãe com as informações necessárias para podermos caminhar por esse mundo hostil…

Devemos à nossa genitora bem mais que nossa concepção. Por mais que pareça estranho, nossa personalidade é construída com base nas informações que recebemos desta. Ela não é responsável apenas por nos dar a vida… é através dela que podemos perceber as nuances do mundo a nossa volta…

Claro que, após desembarcarmos neste lado da vida, receberemos novas informações que serão agregadas ao que  podemos chamar de “programação de fábrica”… e então poderemos até mesmo, ao assimilar novas informações, parecer com outros membros de nosso núcleo familiar. Pois, embora nossa mãe seja a responsável pela nossa programação original, durante nossa caminhada por este Universo seremos expostas a experiências que nos ajudarão a evoluir. Mas as bases de nossa formação continuarão sempre ali, por vezes adormecidas…

É através da orientação materna que seguiremos algumas diretrizes que nos moldarão durante nossa caminhada. Claro que, de acordo com nossa evolução natural, seremos expostas a novas ideias e provavelmente chegará o momento em que simplesmente esqueceremos de nossa programação original… desculpe, esqueceremos, não… simplesmente a deixaremos arquivada, para uma consulta posterior, se houver necessidade de nossa parte…

Nossa personalidade é formada de retalhos daquilo que percebemos ao nosso redor. Em uma comparação grosseira… a segunda que faço neste texto… seriamos mais ou menos como o monstro de Frankenstein… um corpo montado com pedaços de outros corpos. Ou então, em uma visão menos dramática, seriamos como os quebra cabeças que aprendemos a montar quando ainda crianças… encaixando peça por peça, até termos um imagem completa…

De certa forma, a vida é um imenso quebra cabeças. Afinal, cada nova peça que encaixamos no puzzle que é o mundo ao nosso redor, nos encaminha rumo a um destino por nós desconhecido, mas já definido de acordo com nossas escolhas…

Sim… vamos traçando nosso destino de acordo com nossas escolhas. A rebeldia dos jovens se deve as divergências percebidas entre sua programação original e aquilo que vai descobrindo em seu dia a dia… o mundo não é somente azul ou cor de rosa… há uma gama de cores que merecem ser exploradas e incorporadas em nossa vida…

Mas, como eu disse, fazemos escolhas. E, de acordo com estas, traçamos o caminho que iremos trilhar. Se essas escolhas forem muito divergentes daquilo que nosso primeiro núcleo social considera aceitável, corremos o risco de ser banidas do mesmo. Porque, dependendo do caminho por nós escolhido, poderíamos destruir as bases daquele grupo. Que simplesmente deixaria de existir, ao menos da maneira que foi concebido. E os detentores de Poder do mesmo seriam destituídos. E ninguém, sob nenhuma circunstancia, aceita ser alijado de seu cargo, principalmente se este for vitalício…

Na estrutura familiar temos uma estrutura hierárquica pétrea, cuja rigidez não permite desvios de conduta de seus parâmetros. São leis não escritas que por todos devem ser respeitadas, sob pena de toda estrutura desmoronar. Exagero? Nem tanto. Embora os Anarquistas preguem uma Sociedade onde não exista uma cadeia de comando, onde não existem líderes, até mesmo em seu seio há, sim, cadeias de comando e regras que devem ser obedecidas… até o Caos, para existir, segue uma ordem lógica…

Voltando à família, se algum membro desta deixa de seguir alguma diretriz… e esta falha é considerada gravíssima pelos outros membros do grupo, o Líder do mesmo… que tanto pode ser a mãe quanto o pai, depende de quem se sobrepôs ao outro… convida “gentilmente” o ente discrepante a abandonar o grupo. Sem se importar como será a sobrevivência do mesmo. Simplesmente será banido do grupo, pois não segue as regras a todos imposta…

E essa diretriz será respeitada em todas as fases da vida. Sempre que algum elemento não seguir à risca o que o Grupo determina, será expulso do mesmo. Simplificando… viver de acordo com nossa visão da vida tem um preço. Que nos é cobrado. Por qual outro motivo você acha que as pessoas vivem uma vida que não é aquela que desejavam?

Mas assim é o mundo, não é mesmo? Para que possamos viver em harmonia com nossos semelhantes, muitas vezes devemos abrir mão de nossas convicções… claro que até podemos viver de acordo com nossos ideais… mas temos que ter em mente que sempre haverá limites para essa nossa luta pela liberdade. Porque no final das contas tal liberdade não existe. Não da forma que desejaríamos, pelo menos…

Mas como dizia um personagem de um certo romance que li a algum tempo atrás…viver uma doce ilusão nessa vida é muito mais reconfortante que perceber a crueza do mundo…

Rezemos para que chegue um dia em que o mundo se torne aquele paraíso utópico que tanto almejamos, onde as escolhas de cada um possam ser realmente respeitadas. Nesse dia, certamente viveremos cercados pelos sentimentos que tanto perseguimos… o Amor e a Felicidade…

Tania Miranda   -    Brasil   -   13/09/2025

========================================================================

WE ARE FRANKENSTEIN

We are unique beings walking this plane. From our arrival until the moment we leave, we will follow guidelines that we adapt to our way of perceiving life. Because this vision is personal, we cannot share our perception with others… as I said, it is unique…
Since we arrive here, we are bombarded with countless information and we filter it… and adapt it… to our way of seeing the world… which must be aligned with our Personal Universe. Yes, because although we are all walking the same physical plane, each person's astral plane is as diverse as the different people are. Each one has their own personal way of perceiving the facts around them…
We receive our first information while still in the womb. In other words, much of our personality was shaped at our conception. Of course, we often say that "so-and-so looks a lot like their father… or their uncle… their grandfather…", but in reality, the first impressions we receive are from our mother. In a rough comparison, I would say that our primitive memory… our "EPROM"… was programmed by our mother with the information necessary for us to navigate this hostile world…
We owe our mother much more than our conception. As strange as it may seem, our personality is built based on the information we receive from her. She is not only responsible for giving us life… it is through her that we can perceive the nuances of the world around us…
Of course, after we disembark on this side of life, we will receive new information that will be added to what we might call our "factory programming"… and then, by assimilating new information, we may even resemble other members of our family nucleus. For, although our mother is responsible for our original programming, during our journey through this Universe, we will be exposed to experiences that will help us evolve. But the foundations of our formation will always remain there, sometimes dormant…
It is through maternal guidance that we will follow certain guidelines that will shape us throughout our journey. Of course, according to our natural evolution, we will be exposed to new ideas, and there will probably come a time when we simply forget our original programming... sorry, we won't... we will simply file it away, for later reference, if necessary...
Our personality is made up of scraps of what we perceive around us. In a crude comparison... the second I make in this text... we would be more or less like Frankenstein's monster... a body assembled from pieces of other bodies. Or, in a less dramatic view, we would be like the puzzles we learned to put together as children... fitting together piece by piece, until we have a complete picture...
In a way, life is a huge puzzle. After all, each new piece we fit into the puzzle that is the world around us leads us towards a destiny unknown to us, but already defined according to our choices...
Yes... we shape our destiny according to our choices. Young people's rebellion stems from perceived discrepancies between their original programming and what they discover in their daily lives... the world isn't just blue or pink... there's a range of colors that deserve to be explored and incorporated into our lives...
But, as I said, we make choices. And, based on these, we chart the path we will follow. If these choices diverge too much from what our first social nucleus considers acceptable, we risk being banished from it. Because, depending on the path we choose, we could destroy the foundations of that group. It would simply cease to exist, at least as conceived. And those in power would be removed. And no one, under any circumstances, accepts being removed from their position, especially if it is for life...
In the family structure, we have a rigid hierarchical structure, whose rigidity does not allow for deviations from its parameters. These are unwritten laws that must be respected by all, or the entire structure will crumble. Exaggeration? Not quite. Although Anarchists advocate a society without a chain of command, without leaders, even within them, there are chains of command and rules that must be obeyed... even Chaos, to exist, follows a logical order...
Returning to the family, if any member fails to follow some guideline... and this failure is considered extremely serious by the other members of the group, the leader... which could be either the mother or the father, depending on who overruled the other... "gently" invites the dissenting member to leave the group. He or she doesn't care about their survival. They will simply be banished from the group, as they don't follow the rules imposed on everyone...
And this guideline will be respected in all phases of life. Whenever anyone doesn't strictly follow what the Group determines, they will be expelled. Simply put... living according to our vision of life has a price. One that is exacted from us. Why else do you think people live a life other than the one they desire?
But that's the way of the world, isn't it? In order to live in harmony with our fellow human beings, we must often compromise our convictions... of course, we can even live according to our ideals... but we must keep in mind that there will always be limits to our struggle for freedom. Because, ultimately, such freedom doesn't exist. Not in the way we would like, at least...
But as a character in a certain novel I read some time ago said... living a sweet illusion in this life is much more comforting than perceiving the harshness of the world...
Let us pray that the day will come when the world becomes that utopian paradise we so long for, where each person's choices can be truly respected. On that day, we will certainly live surrounded by the feelings we so pursue… Love and Happiness…
Tania Miranda - Brazil - 09/13/2025
=========================================================================

SOMOS FRANKENSTEIN

Somos seres únicos que transitamos este plano. Desde nuestra llegada hasta nuestra partida, seguiremos pautas que adaptaremos a nuestra forma de percibir la vida. Como esta visión es personal, no podemos compartirla con otros… como dije, es única…
Desde que llegamos aquí, nos bombardean con infinidad de información y la filtramos… y la adaptamos… a nuestra forma de ver el mundo… que debe estar alineada con nuestro Universo Personal. Sí, porque aunque todos transitamos el mismo plano físico, el plano astral de cada persona es tan diverso como lo son las personas. Cada uno tiene su propia forma de percibir lo que le rodea…
Recibimos nuestra primera información mientras aún estamos en el útero. En otras palabras, gran parte de nuestra personalidad se forjó en nuestra concepción. Claro, a menudo decimos que «tal o cual se parece mucho a su padre… o a su tío… a su abuelo…», pero en realidad, las primeras impresiones que recibimos provienen de nuestra madre. En una comparación aproximada, diría que nuestra memoria primitiva… nuestra «EPROM»… fue programada por nuestra madre con la información necesaria para navegar en este mundo hostil…
Le debemos a nuestra madre mucho más que nuestra concepción. Por extraño que parezca, nuestra personalidad se construye a partir de la información que recibimos de ella. Ella no solo es responsable de darnos la vida… es a través de ella que podemos percibir los matices del mundo que nos rodea…
Por supuesto, después de desembarcar en este lado de la vida, recibiremos nueva información que se añadirá a lo que podríamos llamar nuestra «programación de fábrica»… y luego, al asimilar nueva información, podemos incluso asemejarnos a otros miembros de nuestro núcleo familiar. Porque, aunque nuestra madre es responsable de nuestra programación original, durante nuestro viaje por este Universo, estaremos expuestos a experiencias que nos ayudarán a evolucionar. Pero los cimientos de nuestra formación siempre permanecerán ahí, a veces latentes…
Es a través de la guía materna que seguiremos ciertas pautas que nos moldearán a lo largo de nuestro viaje. Por supuesto, según nuestra evolución natural, estaremos expuestos a nuevas ideas, y probablemente llegará un momento en que simplemente olvidemos nuestra programación original... lo siento, no lo haremos... simplemente la archivamos, para consultarla más adelante, si es necesario...
Nuestra personalidad se compone de fragmentos de lo que percibimos a nuestro alrededor. En una comparación burda... la segunda que hago en este texto... seríamos más o menos como el monstruo de Frankenstein... un cuerpo ensamblado a partir de piezas de otros cuerpos. O, desde una perspectiva menos dramática, seríamos como los rompecabezas que aprendimos a armar de niños... ensamblándolos pieza por pieza, hasta tener una imagen completa...
En cierto modo, la vida es un enorme rompecabezas. Después de todo, cada nueva pieza que encajamos en el rompecabezas que es el mundo que nos rodea nos lleva hacia un destino desconocido para nosotros, pero ya definido según nuestras decisiones...
Sí... moldeamos nuestro destino según nuestras decisiones. La rebelión de los jóvenes surge de las discrepancias percibidas entre su programación original y lo que descubren en su vida cotidiana... el mundo no es solo azul o rosa... hay una gama de colores que merece ser explorada e incorporada a nuestras vidas...
Pero, como dije, tomamos decisiones. Y, con base en ellas, trazamos el camino que seguiremos. Si estas decisiones se desvían demasiado de lo que nuestro primer núcleo social considera aceptable, corremos el riesgo de ser desterrados de él. Porque, dependiendo del camino que elijamos, podríamos destruir los cimientos de ese grupo. Simplemente dejaría de existir, al menos tal como fue concebido. Y quienes ostentan el poder serían destituidos. Y nadie, bajo ninguna circunstancia, acepta ser destituido de su cargo, especialmente si es de por vida...
En la estructura familiar, tenemos una estructura jerárquica rígida, cuya rigidez no permite desviaciones de sus parámetros. Estas son leyes no escritas que deben ser respetadas por todos, o toda la estructura se derrumbará. ¿Exageración? No del todo. Aunque los anarquistas abogan por una sociedad sin cadena de mando, sin líderes, incluso dentro de ellos, existen cadenas de mando y reglas que deben obedecerse... incluso el Caos, para existir, sigue un orden lógico...
Volviendo a la familia, si algún miembro incumple alguna directriz... y este incumplimiento es considerado extremadamente grave por los demás miembros del grupo, el líder... que puede ser la madre o el padre, dependiendo de quién haya desautorizado al otro... invita "amablemente" al miembro disidente a abandonar el grupo. No le importa su supervivencia. Simplemente será expulsado del grupo, ya que no sigue las reglas impuestas a todos...
Y esta directriz se respetará en todas las etapas de la vida. Si alguien no sigue estrictamente lo que el Grupo determina, será expulsado. En resumen... vivir según nuestra visión de la vida tiene un precio. Uno que se nos exige. ¿Por qué, si no, crees que la gente vive una vida distinta a la que desea?
Pero así es el mundo, ¿no? Para vivir en armonía con nuestros semejantes, a menudo debemos ceder en nuestras convicciones... claro, incluso podemos vivir según nuestros ideales... pero debemos tener presente que siempre habrá límites a nuestra lucha por la libertad. Porque, en última instancia, esa libertad no existe. Al menos no de la forma que quisiéramos...
Pero como dijo un personaje de una novela que leí hace un tiempo... vivir una dulce ilusión en esta vida es mucho más reconfortante que percibir la crudeza del mundo...
Oremos para que llegue el día en que el mundo se convierta en ese paraíso utópico que tanto anhelamos, donde las decisiones de cada persona puedan ser verdaderamente respetadas. Ese día, sin duda, viviremos rodeados de los sentimientos que tanto anhelamos: Amor y Felicidad.
Tania Miranda - Brasil - 13/09/2025
=========================================================================

SIAMO FRANKENSTEIN

Siamo esseri unici che percorrono questo piano. Dal nostro arrivo fino al momento della partenza, seguiremo delle linee guida che adatteremo al nostro modo di percepire la vita. Poiché questa visione è personale, non possiamo condividere la nostra percezione con gli altri... come ho detto, è unica...
Dal nostro arrivo qui, veniamo bombardati da innumerevoli informazioni e le filtriamo... e le adattiamo... al nostro modo di vedere il mondo... che deve essere allineato con il nostro Universo Personale. Sì, perché sebbene percorriamo tutti lo stesso piano fisico, il piano astrale di ogni persona è diverso quanto lo sono le diverse persone. Ognuno ha il proprio modo personale di percepire i fatti che lo circondano...
Riceviamo le nostre prime informazioni mentre siamo ancora nel grembo materno. In altre parole, gran parte della nostra personalità è stata plasmata al momento del concepimento. Certo, diciamo spesso che "il tale assomiglia molto al padre... o allo zio... al nonno...", ma in realtà, le prime impressioni che riceviamo provengono da nostra madre. Facendo un paragone approssimativo, direi che la nostra memoria primitiva... la nostra "EPROM"... è stata programmata da nostra madre con le informazioni necessarie per navigare in questo mondo ostile...
Dobbiamo a nostra madre molto più del nostro concepimento. Per quanto strano possa sembrare, la nostra personalità si costruisce sulla base delle informazioni che riceviamo da lei. Non è solo responsabile di averci dato la vita... è attraverso di lei che possiamo percepire le sfumature del mondo che ci circonda...
Certo, dopo essere sbarcati da questa parte della vita, riceveremo nuove informazioni che si aggiungeranno a quella che potremmo chiamare la nostra "programmazione di fabbrica"... e poi, assimilando nuove informazioni, potremmo persino assomigliare ad altri membri del nostro nucleo familiare. Perché, sebbene nostra madre sia responsabile della nostra programmazione originale, durante il nostro viaggio in questo Universo saremo esposti a esperienze che ci aiuteranno a evolvere. Ma le fondamenta della nostra formazione rimarranno sempre lì, a volte dormienti...
È attraverso la guida materna che seguiremo alcune linee guida che ci plasmeranno durante il nostro viaggio. Naturalmente, secondo la nostra naturale evoluzione, saremo esposti a nuove idee, e probabilmente arriverà il momento in cui semplicemente dimenticheremo la nostra programmazione originale... mi dispiace, non lo faremo... la archivieremo semplicemente, per riferimento futuro, se necessario...
La nostra personalità è composta da frammenti di ciò che percepiamo intorno a noi. In un paragone crudo... il secondo che faccio in questo testo... saremmo più o meno come il mostro di Frankenstein... un corpo assemblato da pezzi di altri corpi. Oppure, in una visione meno drammatica, saremmo come i puzzle che abbiamo imparato a fare da bambini... incastrando pezzo per pezzo, fino ad avere un quadro completo...
In un certo senso, la vita è un enorme puzzle. Dopotutto, ogni nuovo pezzo che inseriamo nel puzzle che è il mondo che ci circonda ci conduce verso un destino a noi sconosciuto, ma già definito in base alle nostre scelte...
Sì... plasmiamo il nostro destino in base alle nostre scelte. La ribellione dei giovani nasce dalle discrepanze percepite tra la loro programmazione originaria e ciò che scoprono nella vita quotidiana... il mondo non è solo blu o rosa... c'è una gamma di colori che merita di essere esplorata e incorporata nelle nostre vite...
Ma, come ho detto, facciamo delle scelte. E, in base a queste, tracciamo il percorso che seguiremo. Se queste scelte si discostano troppo da ciò che il nostro primo nucleo sociale considera accettabile, rischiamo di esserne banditi. Perché, a seconda del percorso che scegliamo, potremmo distruggere le fondamenta di quel gruppo. Semplicemente cesserebbe di esistere, almeno così come è concepito. E chi detiene il potere verrebbe rimosso. E nessuno, in nessuna circostanza, accetta di essere rimosso dalla propria posizione, soprattutto se a vita...
Nella struttura familiare, abbiamo una rigida struttura gerarchica, la cui rigidità non consente deviazioni dai suoi parametri. Queste sono leggi non scritte che devono essere rispettate da tutti, altrimenti l'intera struttura crollerà. Esagerazione? Non proprio. Sebbene gli anarchici promuovano una società senza catena di comando, senza leader, anche al loro interno ci sono catene di comando e regole che devono essere rispettate... persino il Caos, per esistere, segue un ordine logico...
Tornando alla famiglia, se un membro non segue una qualche linea guida... e questa mancanza è considerata estremamente grave dagli altri membri del gruppo, il leader... che potrebbe essere sia la madre che il padre, a seconda di chi ha prevalso sull'altro... invita "gentilmente" il membro dissenziente a lasciare il gruppo. A lui o a lei non importa della sua sopravvivenza. Verrà semplicemente bandito dal gruppo, poiché non segue le regole imposte a tutti...
E questa linea guida sarà rispettata in ogni fase della vita. Ogni volta che qualcuno non segue rigorosamente ciò che il Gruppo stabilisce, verrà espulso. In poche parole... vivere secondo la nostra visione della vita ha un prezzo. Un prezzo che ci viene imposto. Perché altrimenti pensi che le persone vivano una vita diversa da quella che desiderano?
Ma è così che va il mondo, non è vero? Per vivere in armonia con i nostri simili, dobbiamo spesso scendere a compromessi con le nostre convinzioni... certo, possiamo anche vivere secondo i nostri ideali... ma dobbiamo tenere presente che ci saranno sempre dei limiti alla nostra lotta per la libertà. Perché, in definitiva, tale libertà non esiste. Non nel modo in cui vorremmo, almeno...
Ma come diceva un personaggio di un certo romanzo che ho letto qualche tempo fa... vivere una dolce illusione in questa vita è molto più confortante che percepire la durezza del mondo...
Preghiamo che arrivi il giorno in cui il mondo diventi quel paradiso utopico che tanto desideriamo, dove le scelte di ogni persona possano essere veramente rispettate. Quel giorno vivremo sicuramente circondati dai sentimenti che tanto ricerchiamo... Amore e Felicità...
Tania Miranda - Brasile - 13/09/2025
========================================================================

ME OLEMME FRANKENSTEIN

Olemme ainutlaatuisia olentoja, jotka kulkevat tällä tasolla. Saapumisestamme lähtöön asti noudatamme ohjeita, jotka sopeutamme tapaamme havaita elämää. Koska tämä visio on henkilökohtainen, emme voi jakaa havaintojemme jakamista muiden kanssa… kuten sanoin, se on ainutlaatuinen…
Saapumisestamme lähtien meitä pommitetaan lukemattomilla tiedoilla, ja suodatamme ne… ja sopeutamme ne… tapaamme nähdä maailmaa… jonka on oltava linjassa henkilökohtaisen universumimme kanssa. Kyllä, koska vaikka me kaikki kuljemme samalla fyysisellä tasolla, jokaisen ihmisen astraalitaso on yhtä monimuotoinen kuin eri ihmiset ovat. Jokaisella on oma henkilökohtainen tapansa havaita ympäröivät tosiasiat…
Saamme ensimmäiset tietomme vielä kohdussa. Toisin sanoen, suuri osa persoonallisuudestamme muovautui hedelmöittymisemme yhteydessä. Tietenkin sanomme usein, että "se ja se näyttää paljon isältään… tai sedältään… isoisältään…", mutta todellisuudessa ensimmäiset vaikutelmat saamme äidiltämme. Karkeasti vertaillen sanoisin, että äitimme ohjelmoi primitiivisen muistimme… "EPROMimme"… tiedoilla, joita tarvitsemme navigoidaksemme tässä vihamielisessä maailmassa…
Olemme äidillemme velkaa paljon enemmän kuin hedelmöitymisemme. Niin oudolta kuin se saattaakin kuulostaa, persoonallisuutemme rakentuu sen tiedon perusteella, jonka saamme häneltä. Hän ei ole vastuussa vain elämän antamisesta meille… hänen kauttaan voimme havaita ympäröivän maailman vivahteita…
Tietenkin, kun olemme siirtyneet tälle elämän puolelle, saamme uutta tietoa, joka lisätään siihen, mitä voisimme kutsua "tehdasohjelmoinniksi"… ja sitten, omaksumalla uutta tietoa, saatamme jopa muistuttaa muita perheemme ytimen jäseniä. Vaikka äitimme on vastuussa alkuperäisestä ohjelmoinnistamme, matkallamme tämän maailmankaikkeuden läpi altistumme kokemuksille, jotka auttavat meitä kehittymään. Mutta muodostumisemme perusta pysyy aina siellä, joskus uinuvana…
Äidin ohjauksen kautta noudatamme tiettyjä ohjeita, jotka muokkaavat meitä koko matkamme ajan. Luonnollisen evoluutiomme mukaisesti altistumme tietysti uusille ideoille, ja luultavasti tulee aika, jolloin yksinkertaisesti unohdamme alkuperäisen ohjelmointimme... anteeksi, emme... me vain arkistoimme sen myöhempää käyttöä varten, tarvittaessa...
Persoonallisuutemme koostuu palasista siitä, mitä havaitsemme ympärillämme. Karkealla vertailulla... toinen, jonka teen tässä tekstissä... olisimme enemmän tai vähemmän kuin Frankensteinin hirviö... ruumis, joka on koottu muiden ruumiiden paloista. Tai vähemmän dramaattisella tavalla olisimme kuin palapelit, joita opimme kokoamaan lapsena... jotka sopivat yhteen pala palalta, kunnes meillä on täydellinen kuva...
Tavallaan elämä on valtava palapeli. Loppujen lopuksi jokainen uusi pala, jonka sovitamme palapeliin, joka on ympäröivä maailma, johtaa meidät kohti meille tuntematonta kohtaloa, joka on jo määritelty valintojemme mukaan...
Kyllä... muokkaamme kohtaloamme valintojemme mukaan. Nuorten kapina juontaa juurensa koetuista ristiriidoista heidän alkuperäisen ohjelmointinsa ja arkielämässään löytämänsä välillä... maailma ei ole vain sininen tai vaaleanpunainen... on olemassa väriskaala, joka ansaitsee tulla tutkituksi ja sisällytetyksi elämäämme...
Mutta kuten sanoin, me teemme valintoja. Ja näiden perusteella suunnittelemme polkua, jota seuraamme. Jos nämä valinnat poikkeavat liikaa siitä, mitä alkuperäinen sosiaalinen ytimemme pitää hyväksyttävänä, vaarana on, että meidät karkotetaan siitä. Koska valitsemastamme polusta riippuen voimme tuhota kyseisen ryhmän perustan. Se yksinkertaisesti lakkaisi olemasta, ainakin sellaisena kuin se on suunniteltu. Ja vallanpitäjät syrjäytettäisiin. Eikä kukaan missään olosuhteissa hyväksy erottamistaan ​​asemastaan, etenkään jos se on elinikäistä...
Perherakenteessa meillä on jäykkä hierarkkinen rakenne, jonka jäykkyys ei salli poikkeamia sen parametreista. Nämä ovat kirjoittamattomia lakeja, joita kaikkien on noudatettava, tai koko rakenne murenee. Liioittelua? Ei aivan. Vaikka anarkistit kannattavat yhteiskuntaa ilman komentoketjua, ilman johtajia, jopa niiden sisällä on komentoketjuja ja sääntöjä, joita on noudatettava... jopa Kaaos noudattaa olemassaolonsa loogista järjestystä...
Palatakseni perheeseen, jos joku jäsen ei noudata jotakin ohjetta... ja tätä epäonnistumista pidetään erittäin vakavana ryhmän muiden jäsenten keskuudessa, johtaja... joka voi olla joko äiti tai isä, riippuen siitä, kumpi ohitti toisen... "lempeästi" kutsuu eri mieltä olevan jäsenen poistumaan ryhmästä. Hän ei välitä heidän selviytymisestään. Heidät yksinkertaisesti karkotetaan ryhmästä, koska he eivät noudata kaikille asetettuja sääntöjä...
Ja tätä ohjenuoraa kunnioitetaan kaikissa elämänvaiheissa. Aina kun joku ei noudata tarkasti Ryhmän päätöksiä, hänet erotetaan. Yksinkertaisesti sanottuna... elämällä elämänkatsomuksemme mukaan on hintansa. Hinta, joka meiltä vaaditaan. Miksi muuten luulet ihmisten elävän muuta elämää kuin mitä he haluavat?
Mutta se on maailman tapa, eikö niin? Elääksemme sopusoinnussa kanssaihmistemme kanssa meidän on usein tehtävä kompromisseja vakaumuksistamme... tietenkin voimme jopa elää ihanteidemme mukaan... mutta meidän on pidettävä mielessä, että vapaudentaistelullamme on aina rajansa. Koska lopulta sellaista vapautta ei ole olemassa. Ei ainakaan haluamallamme tavalla...
Mutta kuten eräs hahmo luin jonkin aikaa sitten romaanissa... makean illuusion eläminen tässä elämässä on paljon lohduttavampaa kuin maailman ankaruuden kokeminen...
Rukoilkaamme, että koittaisi päivä, jolloin maailmasta tulisi se utopistinen paratiisi, jota niin kovasti kaipaamme, jossa jokaisen ihmisen valintoja voidaan todella kunnioittaa. Sinä päivänä elämme varmasti niiden tunteiden ympäröimänä, joita niin kovasti tavoittelemme… Rakkautta ja onnellisuutta…
Tania Miranda - Brasilia - 13.9.2025
======================================================================

私たちはフランケンシュタインです

私たちはこの次元を歩む、唯一無二の存在です。この世に生まれてからこの世を去るまで、私たちはそれぞれの人生観に合わせて適応した指針に従います。このビジョンは個人的なものなので、他者と共有することはできません…先ほども言ったように、それは唯一無二なのです…
この世に生まれてからというもの、私たちは無数の情報に晒され、それをフィルタリングし…そして、私たちの世界観に合わせて適応させていきます…そして、それは私たちのパーソナルユニバースと調和していなければなりません。そうです。私たちは皆同じ物理次元を歩いていますが、それぞれのアストラル界は、それぞれの人が異なるように多様です。誰もが周囲の事実を独自の方法で認識しているのです…
私たちは最初の情報をまだ胎内にいる間に受け取ります。つまり、私たちの性格の多くは受胎時に形成されたのです。もちろん、「誰それ、あの人はお父さんに似ている…とか、おじさんに似ている…とか、おじいさんに似ている…」とよく言いますが、実際には、私たちが受け取る第一印象は母親からのものなのです。大まかに例えるなら、私たちの原始的な記憶、つまり「EPROM」は、この過酷な世界を生き抜くために必要な情報を母親によってプログラムされたと言えるでしょう。
私たちは母親に、受胎以上の恩恵を受けています。奇妙に思えるかもしれませんが、私たちの人格は母親から受け取る情報に基づいて形成されます。母親は私たちに命を与えただけでなく、周囲の世界の微妙なニュアンスを感知できるのも母親を通してなのです。
もちろん、この世に生まれ落ちた後には、いわゆる「工場プログラミング」に新たな情報が加えられるでしょう。そして、新たな情報を吸収することで、私たちは核家族の一員に似てくるかもしれません。なぜなら、私たちの最初のプログラミングは母親が担っているものの、この宇宙を旅する中で、私たちは進化を助ける経験に遭遇するからです。しかし、私たちの形成の基盤は常にそこに残り、時には眠ったままになることもあります。
母親の導きを通して、私たちは旅を通して私たちを形作る特定の指針に従うことになるのです。もちろん、自然な進化の過程で、私たちは新しい考え方に触れ、いつかは本来のプログラミングを忘れてしまう時が来るでしょう…いや、忘れることはありません…ただ、後で必要になった時に参照できるように、保管しておくだけです…
私たちの性格は、私たちが周囲で知覚する断片からできています。この文章で2番目に例えるような、大雑把な例えで言えば、私たちはフランケンシュタインの怪物、つまり他の体の断片から組み立てられた体のようなものでしょう。あるいは、もっと穏健な見方をすれば、子供の頃に組み立て方を習ったパズルのようなものでしょう…一つ一つをはめ込んでいき、ついには全体像が見えてくるのです…
ある意味で、人生は巨大なパズルです。結局のところ、私たちの周りの世界というパズルに新しいピースをはめ込むたびに、私たちは未知の運命へと導かれますが、それはすでに私たちの選択によって決定されているのです…
そう…私たちは自分の選択によって運命を形作っているのです。若者の反抗は、本来のプログラミングと日常生活で発見する現実との間に、認識された矛盾から生じます…世界は青やピンクだけではありません…探求し、人生に取り入れるべき様々な色があるのです…
しかし、先ほども述べたように、私たちは選択をします。そして、それに基づいて、進むべき道筋を決めます。もしこれらの選択が、私たちの最初の社会核が許容できると考えるものからあまりにもかけ離れれば、私たちはそこから追放される危険にさらされます。なぜなら、私たちが選ぶ道によっては、その集団の基盤を破壊してしまう可能性があるからです。少なくとも当初の構想通りでは、集団は存在しなくなるでしょう。そして、権力者は排除されるでしょう。そして、いかなる状況下でも、誰も自分の地位から追放されることを受け入れません。特にそれが終身にわたるものであればなおさらです…
家族構造には、厳格な階層構造があり、その硬直性ゆえに、その基準から逸脱することは許されません。これらは全員が尊重しなければならない不文律であり、そうでなければ構造全体が崩壊してしまうでしょう。誇張表現?そうではありません。アナーキストは指揮系統も指導者も存在しない社会を主張しますが、彼らの中にさえも、指揮系統と従わなければならない規則は存在します…混沌といえども、存在するために論理的な秩序に従う必要があります…
家族に戻ると、もしメンバーの誰かが何らかのガイドラインに従わなかった場合…そしてその失敗がグループの他のメンバーから極めて重大なものとみなされた場合、リーダー…それは母親か父親のどちらかで、どちらが反対したかによって決まります…反対するメンバーを「優しく」グループから脱退させます。彼または彼女は自分の生存など気にしません。彼らは全員に課せられた規則に従わないという理由で、グループから追放されるだけです…
このガイドラインは人生のあらゆる局面において尊重されます。グループの定めた行動に厳密に従わない者は、追放されます。端的に言えば…私たちの人生観に従って生きるには代償が伴います。それは私たちに課せられた代償です。そうでなければ、なぜ人々は望む人生以外の人生を送ろうとするのでしょうか?
しかし、それが世の常ではないでしょうか?仲間の人間と調和して生きるためには、しばしば信念を妥協しなければなりません…もちろん、理想に従って生きることさえ可能です…しかし、自由を求める闘いには常に限界があることを心に留めておかなければなりません。なぜなら、結局のところ、そのような自由は存在しないからです。少なくとも、私たちが望むような形では…
でも、以前読んだある小説の登場人物が言っていたように…この世の厳しさを実感するよりも、甘い幻想の中で生きる方がずっと慰めになる…
いつか、私たちが切望するユートピアの楽園、一人ひとりの選択が真に尊重される世界が訪れることを祈りましょう。その日、私たちはきっと、私たちが追い求める感情…愛と幸福…に包まれて生きられるでしょう。
タニア・ミランダ - ブラジル - 2025年9月13日
========================================================================

Comentários

Postagens mais visitadas deste blog

THE CRYSTAL CUP - Chapter Six

IDENTIDADE

A MÚSICA É A LINGUAGEM DOS ANJOS