POR QUE ALGUMAS PESSOAS VEEM O MUNDO CINZENTO...
POR QUE ALGUMAS PESSOAS VEEM O MUNDO CINZENTO…
As vezes o desânimo toma conta de nós… de repente, tudo
aquilo que era lindo e maravilhoso passa a ser triste, sombrio, apagado…é uma
sensação ruim, que vai tomando conta de nosso ser pouco a pouco, sem uma
explicação lógica. Ao menos é assim que vemos…
Claro que há mil motivos diferentes para que tenhamos mudanças
de humor. Afinal, a vida é dinâmica e estamos sempre enfrentando situações
estressantes, que fazem com que o mundo cor de rosa que temos como ideal
simplesmente desvaneça com os primeiros raios de sol… desculpa, com os
primeiros problemas insolúveis que aparecerem em nossa frente. Não que eles
realmente sejam insolúveis, mas ao menos no instante em que se apresentam à
nossa frente, é essa a sensação que nos domina…
Todos nós enfrentamos situações difíceis durante nossa
caminhada. Podemos até não perceber, mas a pessoa ao nosso lado está passando
por provações tão ou mais difíceis que as que nos foram impostas. Cada um tem
sua cota de problemas para resolver. É como se a vida fosse uma professora de
matemática e estivesse sempre nos fazendo resolver novas equações… nessa sala
de aula ninguém fica sem sua parcela de trabalho escolar…
Embora não percebamos de imediato, a escala de dificuldades
que enfrentamos vai aumentando pouco a pouco… a experiência que tivemos em um
caso passado nos dará a chave para resolvermos a situação presente…
Falando assim fica um tanto simplório, não é mesmo? Como
assim, um problema anterior pode me ajudar a resolver minha situação atual? Não
faz sentido... o pior é que faz… a gente é que não consegue
visualizar a resposta, que geralmente se encontra bem a nossa frente…
Como eu disse, a dificuldade vai aumentando conforme
avançamos nossa caminhada por esse plano. Toda experiência adquirida nas soluções
dos caso que se apresentaram anteriormente servirão de base para problemas
futuros. Mas o que ocorre é que costumamos não dar atenção aos problemas já
resolvidos. Ficamos atentos ao que está por vir e acabamos nos esquecendo das
situações pelas quais já passamos. E esse é o nosso primeiro erro…
Quando deixamos de lado aquilo que já ocorreu em nossa vida
e ficamos focados apenas no que poderá vir, duas situações poderão ocorrer… ou
seguimos otimistas com relação ao que virá ou o medo do desconhecido poderá nos
dominar. É quando, por motivos vários, começamos a perder o interesse por tudo
aquilo que ocorre ao nosso redor. O mundo se torna, de repente, sombrio e
assustador. Tudo a nossa volta adquire uma coloração cinzenta, já não há mais
nenhum resquício de alegria em nossas atitudes. Ficamos sisudas o tempo todo…
Várias podem ser as causas que nos levam a isso. Problemas,
sempre. Sua origem é que pode ser diversa… família, finanças, saúde… até
política, por mais esdrúxulo que isso possa parecer. Não importa o motivo, a
causa. Importam os efeitos…
Uma pessoa expulsa de casa por algum motivo… não importa
qual seja… entrará no carrossel que a conduzirá até o hall da tristeza sem fim.
Se não conseguir apoio de alguém a tempo, com certeza será tragada pelo turbilhão
do destino. O mesmo acontece com aqueles que são atingidos por outros tipos de
problemas… se não houver um ombro amigo que se disponha a ajudar, essa pessoa
cairá no mais profundo dos abismos, com poucas chances de se recuperar…
Sim, se ninguém estender-lhe a mão, com certeza
será tragada pelo fantasma da depressão. E o que vem a ser, realmente,
depressão? É uma doença? Não deixa de ser. E como combatê-la? Bem…
Existem vários tipos de depressão, como já comentei
anteriormente. Afinal, existem várias causas que podem deflagrá-la, não é
mesmo? Talvez a mais comum seja a perda do interesse em suas atividades,
prejudicando assim o seu dia a dia. A tristeza vai tomando conta de seu ser de
tal forma, que a pessoa não sente ânimo para nada…e com essas atitudes, vai
afastando as pessoas ao seu redor. Porque, de repente, tudo que ela vê é um mundo
escuro e vazio… e embora clame por socorro, seu pedido é ignorado por todos,
pois esses não percebem a aflição pela qual ela está passando…
A sensação de vazio que toma conta de sua alma faz com que
essa pessoa se sinta perdida, sem esperança… tudo o que ela vê a sua frente é
um mundo hostil… e isso faz com que, para se defender, comece a se isolar das
pessoas… uma tristeza profunda vai dominando-a, pouco a pouco. As pessoas ao seu redor não conseguem entender
porque ela está sempre irritada. Não é com os outros, é com ela mesma… se sente
culpada por tudo, sua auto estima vai caindo dia a dia…
O vigor de outrora vai embora, aquele brilho que existia em
seu olhar vai se apagando pouco a pouco. Há alterações em seu apetite e, por
consequência, em seu peso. Começa a sofrer de insônia ou de sonolência
excessiva… e sente dores em todo o corpo… não consegue se concentrar, seu
raciocínio fica lento e esquece das coisas com uma certa regularidade…
Uma pessoa deprimida passa a viver isolada de todos, perde o
interesse pela vida, não tem mais iniciativa para nada… simplesmente se sente
perdida no espaço… o ápice de tal transtorno se dá quando a pessoa começa a ter
pensamentos com a morte… o suicídio parece a solução para todos os seus
problemas…
Como eu disse, várias podem ser as causas da depressão. Pode
ser uma predisposição genética. Ou biológica. Desiquilíbrios químicos no
cérebro ou alterações hormonais podem ser o gatilho não desejado… pode ser o
ambiente em que a pessoa está inserida… eventos estressantes como perdas,
problemas financeiros ou dificuldades nos relacionamentos também podem desaguar
suas águas no rio da depressão… também pode ser um traço da sua personalidade…
pessimismo e baixa auto estima podem levar alguém à depressão…
E como ajudar alguém nessa situação? Não podemos nos
esquecer que a pessoa perdeu sua fé na
vida… e a fé é o principal pilar que nos
mantém firmes em nossa caminhada… o primeiro passo é, sem dúvida no
aproximarmos desta e tentar levantar seu moral… tentar mostrar-lhe o quanto o
mundo é maravilhoso, mesmo que ela não esteja conseguindo visualizar assim.. e,
claro, convencer a vítima de procurar um tratamento médico, pois o
acompanhamento dos profissionais da saúde pode ser sua melhor chance de sair do
estado letárgico em que se encontra.
Estar sempre ao seu lado, apoiando-a em seus momentos
difíceis… sim, precisamos estender a mão para aqueles que se encontram na beira
do abismo. Devemos apenas tomar cuidado para não sermos arrastadas juntas para
a queda iminente… e no momento em que a pessoa acordar do pesadelo que está
vivendo, será uma alma recuperada a continuar sua jornada nesse plano. E, não…
não é fácil sair da escuridão e seguir em direção da Luz… apenas com muita
persistência e abnegação poderemos devolver a fé para aqueles que a muito a
perderam…
Tania Miranda - Brasil
- 04/09/2025
=========================================================================
WHY SOME PEOPLE SEE THE WORLD AS GRAY...
Sometimes discouragement takes over us... suddenly, everything that was beautiful and wonderful becomes sad, dark, dull... it's a bad feeling that gradually takes over our being, without a logical explanation. At least that's how we see it...
Of course, there are a thousand different reasons for our mood swings. After all, life is dynamic, and we are always facing stressful situations, which cause the rosy world we hold as an ideal simply to fade with the first rays of sunshine... sorry, with the first insoluble problems that appear before us. Not that they are actually insoluble, but at least the moment they appear before us, that's the feeling that overwhelms us...
We all face difficult situations along the way. We may not even realize it, but the person next to us is going through trials as difficult, if not more so, than those imposed on us. Everyone has their own share of problems to solve. It's as if life were a math teacher, constantly making us solve new equations... in this classroom, no one is left without their share of schoolwork...
Although we don't realize it right away, the scale of difficulties we face gradually increases... the experience we had in a past situation will give us the key to solving the current situation...
Putting it like that sounds a bit simplistic, doesn't it? How can a previous problem help me solve my current situation? It doesn't make sense... the worst part is that it does... we're the ones who can't visualize the answer, which is usually right in front of us...
As I said, the difficulty increases as we progress through this plane. All the experience gained in solving previously presented cases will serve as a foundation for future problems. But what happens is that we tend to overlook the problems we've already solved. We focus on what's to come and end up forgetting the situations we've already been through. And this is our first mistake...
When we ignore what has already happened in our lives and focus only on what may come, two things can happen: either we remain optimistic about what will come, or fear of the unknown can overwhelm us. This is when, for various reasons, we begin to lose interest in everything happening around us. The world suddenly becomes dark and frightening. Everything around us takes on a gray hue, and there is no longer any trace of joy in our attitudes. We become somber all the time...
There can be many reasons that lead us to this. Problems, always. Their origins can be diverse... family, finances, health... even politics, as bizarre as that may seem. The reason, the cause, doesn't matter. What matters is the effects...
A person kicked out of their home for any reason... no matter what it is... will enter the carousel that will lead them to the hall of endless sadness. If they don't get support from someone in time, they will surely be swallowed up by the whirlwind of fate. The same happens with those affected by other types of problems... if there's no friendly shoulder to lean on, that person will fall into the deepest abyss, with little chance of recovery...
Yes, if no one lends a hand, they'll surely be swallowed by the specter of depression. And what is depression, really? Is it an illness? It's certainly not. And how can we combat it? Well...
There are several types of depression, as I mentioned before. After all, there are several causes that can trigger it, right? Perhaps the most common is a loss of interest in activities, thus affecting their daily lives. Sadness takes over their being to such an extent that they feel no energy for anything... and with these attitudes, they gradually push people away. Because, suddenly, all she sees is a dark and empty world... and although she cries for help, her plea is ignored by everyone, as they don't realize the anguish she's going through...
The feeling of emptiness that takes over her soul makes her feel lost, hopeless... all she sees in front of her is a hostile world... and this causes her, to defend herself, to begin isolating herself from others... a deep sadness gradually overcomes her. Those around her can't understand why she's always irritated. It's not with others, but with herself... she feels guilty for everything, her self-esteem plummets day by day...
As I said, depression can have many causes. It can be a genetic predisposition. Or biological. Chemical imbalances in the brain or hormonal changes can be the unwanted trigger… it can be the person's environment… stressful events such as losses, financial problems, or relationship difficulties can also contribute to depression… it can also be a personality trait… pessimism and low self-esteem can lead someone to depression…
And how can you help someone in this situation? We cannot forget that the person has lost their faith in life... and faith is the main pillar that keeps us steadfast on our journey... the first step is, without a doubt, to reach out to them and try to lift their spirits... try to show them how wonderful the world is, even if they can't see it that way... and, of course, convince the victim to seek medical treatment, as the support of health professionals may be their best chance of escaping the lethargic state they find themselves in.
Always be by their side, supporting them through difficult times... yes, we need to extend a hand to those who find themselves on the brink of the abyss. We must just be careful not to be dragged along with them into the imminent fall... and the moment the person awakens from the nightmare they are living, they will be a recovered soul, continuing their journey on this plane. And, no... it is not easy to escape the darkness and move towards the Light... only with great persistence and selflessness can we restore faith to those who have long since lost it...
Tania Miranda - Brazil - 09/04/2025
========================================================================
POR QUÉ ALGUNAS PERSONAS VEN EL MUNDO GRIS...
A veces nos invade el desánimo... de repente, todo lo que era bello y maravilloso se vuelve triste, oscuro, monótono... es una sensación desagradable que poco a poco se apodera de nuestro ser, sin una explicación lógica. Al menos así es como lo percibimos...
Claro que hay mil razones para nuestros cambios de humor. Al fin y al cabo, la vida es dinámica, y siempre nos enfrentamos a situaciones estresantes, que hacen que el mundo color de rosa que soñamos simplemente se desvanezca con los primeros rayos de sol... perdón, con los primeros problemas insolubles que aparecen ante nosotros. No es que sean realmente insolubles, pero al menos en el momento en que aparecen, esa es la sensación que nos abruma...
Todos enfrentamos situaciones difíciles en el camino. Puede que ni siquiera nos demos cuenta, pero la persona que tenemos a nuestro lado está pasando por pruebas tan difíciles, si no más, que las que nos imponen. Cada uno tiene su cuota de problemas que resolver. Es como si la vida fuera un profesor de matemáticas, haciéndonos resolver constantemente nuevas ecuaciones... en esta aula, nadie se queda sin su parte de tarea...
Aunque no nos demos cuenta al instante, la escala de dificultades que enfrentamos aumenta gradualmente... la experiencia que tuvimos en una situación pasada nos dará la clave para resolver la situación actual...
Explicarlo así suena un poco simplista, ¿verdad? ¿Cómo puede un problema anterior ayudarme a resolver mi situación actual? No tiene sentido... lo peor es que sí lo tiene... somos nosotros los que no podemos visualizar la respuesta, que suele estar justo delante de nosotros...
Como dije, la dificultad aumenta a medida que avanzamos en este plano. Toda la experiencia adquirida resolviendo casos presentados anteriormente servirá de base para problemas futuros. Pero lo que ocurre es que tendemos a pasar por alto los problemas que ya hemos resuelto. Nos centramos en lo que está por venir y acabamos olvidando las situaciones que ya hemos vivido. Y este es nuestro primer error...
Cuando ignoramos lo que ya ha sucedido en nuestras vidas y nos centramos solo en lo que vendrá, pueden ocurrir dos cosas: o mantenemos el optimismo sobre lo que vendrá, o el miedo a lo desconocido nos abruma. Es entonces cuando, por diversas razones, empezamos a perder interés en todo lo que sucede a nuestro alrededor. El mundo se vuelve repentinamente oscuro y aterrador. Todo a nuestro alrededor adquiere un tono grisáceo, y ya no hay rastro de alegría en nuestras actitudes. Nos volvemos sombríos todo el tiempo...
Pueden haber muchas razones que nos lleven a esto. Problemas, siempre. Sus orígenes pueden ser diversos: familia, finanzas, salud... incluso política, por extraño que parezca. La razón, la causa, no importa. Lo que importa son las consecuencias...
Una persona expulsada de su hogar por cualquier motivo... sea cual sea... entrará en el carrusel que la llevará al pasillo de la tristeza infinita. Si no recibe apoyo de alguien a tiempo, seguramente será absorbida por el torbellino del destino. Lo mismo ocurre con quienes padecen otros tipos de problemas... si no hay un hombro amigo en el que apoyarse, esa persona caerá en el abismo más profundo, con pocas posibilidades de recuperación...
Sí, si nadie les echa una mano, seguramente serán absorbidos por el espectro de la depresión. ¿Y qué es realmente la depresión? ¿Es una enfermedad? Desde luego que no lo es. ¿Y cómo podemos combatirla? Bueno...
Existen varios tipos de depresión, como ya mencioné. Al fin y al cabo, hay varias causas que pueden desencadenarla, ¿verdad? Quizás la más común sea la pérdida de interés en las actividades, lo que afecta a su vida diaria. La tristeza se apodera de su ser hasta tal punto que no sienten energía para nada... y con estas actitudes, poco a poco van alejando a la gente. Porque, de repente, solo ve un mundo oscuro y vacío... y aunque clama por ayuda, su súplica es ignorada por todos, pues no se dan cuenta de la angustia que sufre...
La sensación de vacío que se apodera de su alma la hace sentir perdida, desesperanzada... solo ve un mundo hostil... y esto la lleva, para defenderse, a aislarse de los demás... una profunda tristeza la invade poco a poco. Quienes la rodean no entienden por qué siempre está irritada. No es con los demás, sino consigo misma... se siente culpable por todo, su autoestima se desploma día a día...
Su antiguo vigor se desvanece, el brillo que una vez tuvo en sus ojos se desvanece gradualmente. Su apetito cambia y, en consecuencia, su peso. Empieza a sufrir insomnio o somnolencia excesiva... y siente dolor en todo el cuerpo... no puede concentrarse, su razonamiento se ralentiza y olvida las cosas con cierta regularidad...
Una persona deprimida empieza a aislarse de los demás, pierde el interés por la vida, pierde la iniciativa… simplemente se siente perdida… el punto álgido de este trastorno se produce cuando la persona empieza a pensar en la muerte… el suicidio parece la solución a todos sus problemas…
Como ya he dicho, la depresión puede tener muchas causas. Puede ser una predisposición genética o biológica. Los desequilibrios químicos en el cerebro o los cambios hormonales pueden ser el desencadenante indeseado… puede ser el entorno de la persona… acontecimientos estresantes como pérdidas, problemas económicos o dificultades en las relaciones también pueden contribuir a la depresión… también puede ser un rasgo de personalidad… el pesimismo y la baja autoestima pueden llevar a alguien a la depresión…
¿Y cómo se puede ayudar a alguien en esta situación? No podemos olvidar que la persona ha perdido la fe en la vida... y la fe es el pilar fundamental que nos mantiene firmes en nuestro camino... el primer paso es, sin duda, acercarse a ella e intentar animarla... intentar mostrarle lo maravilloso que es el mundo, aunque no lo vea así... y, por supuesto, convencerla de que busque tratamiento médico, ya que el apoyo de profesionales de la salud puede ser su mejor oportunidad para escapar del letargo en el que se encuentra.
Estar siempre a su lado, apoyándola en los momentos difíciles... sí, debemos tender una mano a quienes se encuentran al borde del abismo. Solo debemos tener cuidado de no dejarnos arrastrar con ella hacia la inminente caída... y en el momento en que la persona despierte de la pesadilla que vive, será un alma recuperada, continuando su viaje en este plano. Y no... no es fácil escapar de la oscuridad y avanzar hacia la Luz... solo con gran persistencia y altruismo podemos devolver la fe a quienes la perdieron hace mucho tiempo...
Tania Miranda - Brasil - 09/04/2025
=========================================================================
PERCHÉ ALCUNE PERSONE VEDONO IL MONDO GRIGIO...
A volte lo scoraggiamento prende il sopravvento... all'improvviso, tutto ciò che era bello e meraviglioso diventa triste, oscuro, spento... è una brutta sensazione che gradualmente prende il sopravvento sul nostro essere, senza una spiegazione logica. Almeno è così che la vediamo noi...
Certo, ci sono mille ragioni diverse per i nostri sbalzi d'umore. Dopotutto, la vita è dinamica e ci troviamo sempre ad affrontare situazioni stressanti, che fanno sì che il mondo roseo che consideriamo un ideale svanisca semplicemente con i primi raggi di sole... scusate, con i primi problemi irrisolvibili che ci si presentano. Non che siano effettivamente irrisolvibili, ma almeno nel momento in cui ci si presentano, è questa la sensazione che ci travolge...
Tutti affrontiamo situazioni difficili lungo il cammino. Potremmo anche non rendercene conto, ma la persona accanto a noi sta attraversando prove altrettanto difficili, se non di più, di quelle che ci vengono imposte. Ognuno ha la sua quota di problemi da risolvere. È come se la vita fosse un insegnante di matematica, che ci fa risolvere costantemente nuove equazioni... in questa classe, nessuno rimane senza la sua parte di compiti...
Anche se non ce ne rendiamo conto subito, la portata delle difficoltà che affrontiamo aumenta gradualmente... l'esperienza che abbiamo avuto in una situazione passata ci fornirà la chiave per risolvere la situazione attuale...
Metterla così sembra un po' semplicistico, vero? Come può un problema precedente aiutarmi a risolvere la mia situazione attuale? Non ha senso... la parte peggiore è che ce l'ha... siamo noi che non riusciamo a visualizzare la risposta, che di solito è proprio davanti a noi...
Come ho detto, la difficoltà aumenta man mano che avanziamo su questo piano. Tutta l'esperienza acquisita nella risoluzione dei casi presentati in precedenza servirà da base per i problemi futuri. Ma quello che succede è che tendiamo a trascurare i problemi che abbiamo già risolto. Ci concentriamo su ciò che verrà e finiamo per dimenticare le situazioni che abbiamo già affrontato. E questo è il nostro primo errore...
Quando ignoriamo ciò che è già accaduto nella nostra vita e ci concentriamo solo su ciò che potrebbe accadere, possono accadere due cose: o rimaniamo ottimisti su ciò che verrà, oppure la paura dell'ignoto può sopraffarci. È allora che, per vari motivi, iniziamo a perdere interesse per tutto ciò che accade intorno a noi. Il mondo diventa improvvisamente buio e spaventoso. Tutto intorno a noi assume una tonalità grigia e non c'è più traccia di gioia nei nostri atteggiamenti. Diventiamo cupi in continuazione...
Ci possono essere molte ragioni che ci portano a questo. Problemi, sempre. Le loro origini possono essere diverse... famiglia, finanze, salute... persino politica, per quanto bizzarro possa sembrare. Il motivo, la causa, non importa. Ciò che conta sono gli effetti...
Una persona cacciata di casa per qualsiasi motivo... non importa quale sia... entrerà nella giostra che la condurrà nella sala della tristezza infinita. Se non riceverà il supporto di qualcuno in tempo, verrà sicuramente inghiottita dal turbine del destino. Lo stesso accade a chi è affetto da altri tipi di problemi... se non c'è una spalla amica su cui appoggiarsi, quella persona cadrà nell'abisso più profondo, con poche possibilità di guarigione...
Sì, se nessuno gli dà una mano, verrà sicuramente inghiottita dallo spettro della depressione. E cos'è davvero la depressione? È una malattia? Di certo non lo è. E come possiamo combatterla? Beh...
Esistono diversi tipi di depressione, come ho detto prima. Dopotutto, ci sono diverse cause che possono scatenarla, giusto? Forse la più comune è la perdita di interesse per le attività, che influisce sulla loro vita quotidiana. La tristezza prende il sopravvento sul loro essere a tal punto che non sentono più energia per nulla... e con questi atteggiamenti, gradualmente allontanano le persone. Perché, all'improvviso, tutto ciò che vede è un mondo buio e vuoto... e sebbene pianga aiuto, la sua supplica viene ignorata da tutti, perché non si rendono conto dell'angoscia che sta attraversando...
La sensazione di vuoto che le invade l'anima la fa sentire persa, senza speranza... tutto ciò che vede davanti a sé è un mondo ostile... e questo la porta, per difendersi, a iniziare a isolarsi dagli altri... una profonda tristezza la sopraffà gradualmente. Chi le sta intorno non riesce a capire perché sia sempre irritata. Non è con gli altri, ma con se stessa... si sente in colpa per tutto, la sua autostima crolla di giorno in giorno...
Il suo antico vigore svanisce, la scintilla che un tempo esisteva nei suoi occhi si spegne gradualmente. Il suo appetito cambia e, di conseguenza, il suo peso. Inizia a soffrire di insonnia o eccessiva sonnolenza... e avverte dolori in tutto il corpo... non riesce a concentrarsi, il suo ragionamento rallenta e dimentica le cose con una certa regolarità...
Una persona depressa inizia a isolarsi dagli altri, perde interesse per la vita, non ha più alcuna iniziativa... si sente semplicemente persa nel vuoto... il culmine di questo disturbo si verifica quando la persona inizia ad avere pensieri di morte... il suicidio sembra la soluzione a tutti i suoi problemi...
Come ho detto, la depressione può avere molte cause. Può essere una predisposizione genetica. O biologica. Squilibri chimici nel cervello o cambiamenti ormonali possono essere il fattore scatenante indesiderato... può essere l'ambiente in cui vive la persona... eventi stressanti come perdite, problemi finanziari o difficoltà relazionali possono anche contribuire alla depressione... può anche essere un tratto della personalità... il pessimismo e la bassa autostima possono portare qualcuno alla depressione...
E come si può aiutare qualcuno in questa situazione? Non possiamo dimenticare che la persona ha perso la fede nella vita... e la fede è il pilastro principale che ci mantiene saldi nel nostro cammino... il primo passo è, senza dubbio, avvicinarla e cercare di risollevarle il morale... cercare di mostrarle quanto sia meraviglioso il mondo, anche se non riesce a vederlo in questo modo... e, naturalmente, convincerla a cercare cure mediche, poiché il supporto di professionisti sanitari può essere la sua migliore possibilità di uscire dallo stato letargico in cui si trova.
Siate sempre al suo fianco, sostenendola nei momenti difficili... sì, dobbiamo tendere una mano a coloro che si trovano sull'orlo dell'abisso. Dobbiamo solo stare attenti a non lasciarci trascinare con loro nella caduta imminente... e nel momento in cui la persona si risveglierà dall'incubo che sta vivendo, sarà un'anima recuperata, che continuerà il suo viaggio su questo piano. E no... non è facile sfuggire all'oscurità e procedere verso la Luce... solo con grande perseveranza e altruismo possiamo restituire la fede a coloro che l'hanno persa da tempo...
Tania Miranda - Brasile - 09/04/2025
=========================================================================
MIKSI JOTKUT IHMISET NÄKEVÄT MAAILMAN HARMAANA...
Joskus lannistuminen valtaa meidät... yhtäkkiä kaikki, mikä oli kaunista ja ihanaa, muuttuu surulliseksi, pimeäksi, tylsäksi... se on paha tunne, joka vähitellen valtaa olemuksemme ilman loogista selitystä. Ainakin niin me sen näemme...
Tietenkin mielialanvaihteluillemme on tuhat erilaista syytä. Loppujen lopuksi elämä on dynaamista, ja kohtaamme jatkuvasti stressaavia tilanteita, jotka saavat ihanteenamme pitämämme ruusuisen maailman yksinkertaisesti haalistumaan ensimmäisten auringonsäteiden myötä... anteeksi, ensimmäisten ratkaisemattomien ongelmien ilmaantuessa eteemme. Eivät ne oikeastaan ole ratkaisemattomia, mutta ainakin sillä hetkellä, kun ne ilmestyvät eteemme, se tunne valtaa meidät...
Me kaikki kohtaamme vaikeita tilanteita matkan varrella. Emme ehkä edes tajua sitä, mutta vieressämme oleva ihminen käy läpi yhtä vaikeita, ellei jopa vaikeampia, koettelemuksia kuin ne, jotka meille on asetettu. Jokaisella on oma osansa ongelmista ratkaistavana. On kuin elämä olisi matematiikan opettaja, joka pakottaa meidät jatkuvasti ratkaisemaan uusia yhtälöitä... tässä luokkahuoneessa kukaan ei jää ilman koulutehtäviä...
Vaikka emme heti huomaakaan sitä, kohtaamiemme vaikeuksien mittakaava kasvaa vähitellen... kokemuksemme aiemmassa tilanteessa antaa meille avaimen nykyisen tilanteen ratkaisemiseen...
Näin sanottuna kuulostaa hieman yksinkertaiselta, eikö niin? Miten aiempi ongelma voi auttaa minua ratkaisemaan nykyisen tilanteeni? Se ei ole järkevää... pahinta on, että se on... me olemme niitä, jotka eivät pysty visualisoimaan vastausta, joka on yleensä aivan edessämme...
Kuten sanoin, vaikeus kasvaa edetessämme tällä tasolla. Kaikki aiemmin esitettyjen tapausten ratkaisemisesta saatu kokemus toimii pohjana tuleville ongelmille. Mutta käy niin, että meillä on taipumus unohtaa jo ratkaistut ongelmat. Keskitymme tulevaan ja lopulta unohdamme tilanteet, jotka olemme jo kokeneet. Ja tämä on ensimmäinen virheemme...
Kun jätämme huomiotta sen, mitä elämässämme on jo tapahtunut, ja keskitymme vain siihen, mitä saattaa tulla, voi tapahtua kaksi asiaa: joko pysymme optimistisina tulevan suhteen tai tuntemattoman pelko voi vallata meidät. Tällöin alamme useista syistä menettää kiinnostuksemme kaikkeen ympärillämme tapahtuvaan. Maailmasta tulee yhtäkkiä pimeä ja pelottava. Kaikki ympärillämme saa harmaan sävyn, eikä asenteissamme ole enää jälkeäkään ilosta. Meistä tulee jatkuvasti synkkiä...
Tähän voi johtaa monia syitä. Ongelmia, aina. Niiden alkuperä voi olla moninainen... perhe, talous, terveys... jopa politiikka, niin oudolta kuin se saattaakin tuntua. Syyllä, aiheuttajalla, ei ole väliä. Tärkeintä ovat seuraukset...
Ihminen, joka on potkittu ulos kodistaan mistä tahansa syystä... olipa se mikä tahansa... astuu karuselliin, joka johtaa hänet loputtoman surun saliin. Jos he eivät saa ajoissa tukea joltakulta, kohtalon pyörremyrsky nielaisee heidät varmasti. Sama pätee muihin ongelmiin... jos ei ole ystävällistä olkapäätä, johon nojata, henkilö vajoaa syvimpään kuiluun, ja toipumismahdollisuudet ovat pienet...
Kyllä, jos kukaan ei ojenna auttavaa kättä, masennuksen aave nielaisee hänet varmasti. Ja mitä masennus oikeastaan on? Onko se sairaus? Se ei todellakaan ole. Ja miten sitä vastaan voidaan taistella? No...
Masennusta on useita tyyppejä, kuten aiemmin mainitsin. Loppujen lopuksi on olemassa useita syitä, jotka voivat laukaista sen, eikö niin? Ehkä yleisin on kiinnostuksen menetys aktiviteetteihin, mikä vaikuttaa heidän jokapäiväiseen elämäänsä. Suru valtaa heidän olemuksensa siinä määrin, että he eivät tunne energiaa mihinkään... ja näillä asenteilla he vähitellen työntävät ihmiset pois. Koska yhtäkkiä hän näkee vain pimeän ja tyhjän maailman... ja vaikka hän huutaa apua, kukaan ei välitä hänen pyyntöstään, koska he eivät ymmärrä hänen tuskaansa...
Tyhjyyden tunne, joka valtaa hänen sielunsa, saa hänet tuntemaan itsensä eksyneeksi, toivottomaksi... kaikki, mitä hän näkee edessään, on vihamielinen maailma... ja tämä saa hänet puolustautumaan, eristäytymään muista... syvä suru valtaa hänet vähitellen. Hänen ympärillään olevat eivät ymmärrä, miksi hän on aina ärtynyt. Ei muihin, vaan itseensä... hän tuntee syyllisyyttä kaikesta, hänen itsetuntonsa romahtaa päivä päivältä...
Hänen entinen elinvoimansa hiipuu, silmissään aiemmin ollut kimallus hiipuu vähitellen. Hänen ruokahalunsa muuttuu ja sen seurauksena hänen painonsa. Hän alkaa kärsiä unettomuudesta tai liiallisesta uneliaisuudesta... ja hän kokee kipua koko kehossaan... hän ei pysty keskittymään, hänen ajattelunsa hidastuu ja hän unohtaa asioita säännöllisesti...
Masentunut ihminen alkaa eristäytyä muista, menettää kiinnostuksensa elämään, hänellä ei ole enää aloitekykyä… hän tuntee yksinkertaisesti olevansa hukassa… tämän häiriön huippu on, kun henkilö alkaa ajatella kuolemaa… itsemurha tuntuu ratkaisulta kaikkiin hänen ongelmiinsa…
Kuten sanoin, masennuksella voi olla monia syitä. Se voi olla geneettinen alttius. Tai biologinen. Aivojen kemiallinen epätasapaino tai hormonaaliset muutokset voivat olla ei-toivottu laukaisija… se voi olla henkilön ympäristö… stressaavat tapahtumat, kuten menetykset, taloudelliset ongelmat tai parisuhdevaikeudet, voivat myös vaikuttaa masennukseen… se voi olla myös persoonallisuuden piirre… pessimismi ja alhainen itsetunto voivat johtaa ihmisen masennukseen…
Ja miten voit auttaa jotakuta tässä tilanteessa? Emme saa unohtaa, että henkilö on menettänyt uskonsa elämään... ja usko on tärkein pilari, joka pitää meidät lujina matkallamme... ensimmäinen askel on epäilemättä ojentaa kätemme ja yrittää kohottaa heidän mielialaansa... yrittää näyttää heille, kuinka ihana maailma on, vaikka he eivät itse näe sitä niin... ja tietenkin vakuuttaa uhri hakeutumaan lääkärin hoitoon, sillä terveydenhuollon ammattilaisten tuki voi olla heidän paras mahdollisuutensa paeta uneliaasta tilastaan.
Ole aina heidän rinnallaan ja tue heitä vaikeina aikoina... kyllä, meidän on ojennettava kätemme niille, jotka ovat kuilun partaalla. Meidän on vain oltava varovaisia, ettemme joudu heidän mukanaan uhkaavaan putoamiseen... ja sillä hetkellä, kun henkilö herää painajaisesta, jota hän elää, hän on toipunut sielu, joka jatkaa matkaansa tällä tasolla. Ja ei... ei ole helppoa paeta pimeyttä ja siirtyä kohti valoa... vain suurella sinnikkyydellä ja epäitsekkyydellä voimme palauttaa uskon niille, jotka ovat jo kauan sitten menettäneet sen...
Tania Miranda - Brasilia - 09.04.2025

Comentários
Postar um comentário