NÃO ABRA MÃO DE MOSTRAR O QUANTO AMA SEUS ENTES QUERIDOS…
NÃO ABRA MÃO DE MOSTRAR O QUANTO AMA SEUS ENTES QUERIDOS…
A vida é efêmera. É tão frágil quanto a chama de uma vela. Basta uma brisa suave, que sopre um pouco mais forte, para que ela se apague. Mas não nos damos conta disso, até que uma chama se apague próximo a nós. É quando percebemos que somos todos finitos, não importa a que gênero ou classe pertençamos. Todos temos um tempo nesse plano. E é um tempo inegociável. Ao esgotar a areia da Ampulheta que marca nossa passagem por este plano, partiremos. Não importa quantos sonhos ainda não conseguimos realizar, não importa quais conquistas desejamos alcançar. Simplesmente partimos...
Enquanto neste plano, não nos damos conta de quão bela é a
Natureza a nossa volta. Tudo, absolutamente tudo, tem um quê mágico que nos
encanta, quando decidimos olhar com mais atenção o que está ocorrendo ao nosso
lado. E quando falo de Natureza, não estou me referindo às florestas que a
pouco tempo enfeitavam a paisagem, nem dos animais que caminhavam livremente
próximos a nós. Natureza é muito mais do que isso. É a exaltação da vida, não
importa como tal é percebida por nós…
Infelizmente temos uma visão distorcida do que seria
prioridade em nossa existência. Não raro abrimos mão de compartilhar a presença
de um ente querido para que possamos galgar degraus na Escala Social… pois o
senso de urgência para alcançarmos o Sucesso, seja lá o que for isso, é
imperativo. Temos que galgar posições, mostrar que temos Status…
Mas o que vem a ser, realmente “Status”? E por que ele é tão
importante em nossa vida? Em que, de fato, modifica nossa estadia nesse plano?
Bem, acredito que a maioria das pessoas, mesmo aquelas que ocupam altas
posições em seus grupos sociais, não pensam muito sobre isso…
A palavra “status” pode ser interpretada de várias maneiras.
Mas não importa qual sua definição, ela é que rotula os membros de determinado
Grupo, que seguem a cadeia hierárquica criada por estes. Dependendo do Grupo em
questão, não há como você mudar de posição quanto ao “status”. São grupos onde
tal conceito é engessado de tal forma que, se você nasceu em determinado
extrato social nele permanecerá até que se finde sua passagem pela Terra. Isso
se aplica a alguns povos e também à “Realeza”… no caso da segunda, o “status”
em questão é um direito divino e não há como interferir neste, a menos que os grupos
que se encontram em seu entorno tomem decisões radicais. Aliás… quem foi que
disse que algumas pessoas tem poder total sobre os outros, porque foram
agraciadas pelo “Poder Divino”? São as peculiaridades da raça humana…
Bem, desde que não enquadrado em “condições especiais”, o
ser humano tende a perseguir sua evolução no dia a dia. E se a evolução quer
dizer “ganhar mais dinheiro, para poder comprar bens que me alçarão a uma
posição acima de meus iguais”, bem, com
certeza iremos partir para a ação. Quem é que não deseja galgar novas posições?
Ganhar mais dinheiro, ter mais poder…
O problema é que não temos Tempo Infinito para realizar
nossos sonhos. E, mentindo para nós mesmos que estamos nos afastando
temporariamente daqueles a quem amamos só até alcançarmos nossos objetivos e
que, depois, voltaremos ao seio familiar, descobrimos tarde demais que nem
sempre há uma estrada que nos permita retornar até onde começou nossa jornada…
porque tudo nessa vida tem um preço. E algumas vezes, esse preço é abrir mão do
Amor…
Há algum tempo atrás estava traduzindo uma HQ intitulada “A
Terra Secreta”… o trabalho ainda não foi finalizado. Mas o interessante nessa
HQ é que, para salvar a pessoa amada, a protagonista da história abre mão de
seu tesouro mais precioso… o dom de Amar… a partir do momento em que ela abre mão desse sentimento, consegue salvar a
vida de seu amado. Os dois terminam a história juntos, mas sabe aquele final
clássico de “e foram felizes para sempre”? Pois é… não há esse final nessa
história. Ela está ao lado da pessoa que mais amou na vida, mas não consegue
sentir nada por ele… não porque não quisesse… simplesmente perdeu a capacidade
de amar…
Na verdade, quando partimos por esse mundo a procura daquilo
que achamos imprescindível para a felicidade, nossa e de nossos entes queridos,
muitas vezes acabamos por ficar na mesma situação que a personagem que descrevi…
de repente, aquelas pessoas que nos eram tão caras perdem o significado em
nossa vida… é o preço que acabamos por pagar ao perseguirmos nossos sonhos de
grandeza…
Não estou dizendo que não devemos correr atrás de nossos
sonhos, que o sucesso não é tão importante assim em nossas vidas. O que estou
dizendo é que, muitas vezes, no afã de vencermos as barreiras que a vida coloca à nossa frente,
acabamos por abrir mão do sentimento mais lindo que há em nossa vida… o Amor… e
tudo porque desejamos proporcionar àqueles que amamos uma posição melhor na
Sociedade me que vivemos. E ao correr atrás desse objetivo, muitas vezes
acabamos por perder a própria razão de toda a nossa luta. E, de repente…
Quando menos esperamos, a Inominável leva alguém que era
importante em nossa vida. E, por estarmos ocupados em demasia com a corrida
pela vida, muitas vezes não tivemos nem tempo de dar um ultimo beijo… não
pudemos demonstrar à pessoa o quanto ela era querida…
Jamais deixe de dizer às pessoas que lhe são importantes o
quanto as ama. E também evite ficar brigada com essas pessoas. Afinal, pode ser
que, ao retornar ao seu lar, uma delas pode ter iniciado a viagem sem volta. E
você ficará com o gosto amargo de não ter dado um ultimo beijo nesta enquanto
estava ao seu lado… lembre-se… a vida é frágil… e depois que alguém parte para
o outro plano só restará àqueles que ficaram a dor da saudade…
Tania Miranda - Brasil
- 08/10/2025
========================================================================
DON'T FORGET TO SHOW HOW MUCH YOU LOVE YOUR LOVED ONES...
Life is fleeting. It's as fragile as a candle flame. All it takes is a gentle breeze, blowing a little harder, for it to go out. But we don't realize this until a flame dies near us. That's when we realize we are all finite, no matter our gender or class. We all have a time on this plane. And it's a non-negotiable time. When the sands in the hourglass that marks our passage through this plane run out, we will depart. It doesn't matter how many dreams we haven't yet achieved, it doesn't matter what achievements we long to achieve. We simply depart...
While on this plane, we don't realize how beautiful Nature is around us. Everything, absolutely everything, has a magical quality that enchants us when we decide to pay closer attention to what's happening around us. And when I speak of Nature, I'm not referring to the forests that not long ago graced the landscape, nor the animals that roamed freely near us. Nature is much more than that. It is the exaltation of life, no matter how we perceive it…
Unfortunately, we have a distorted view of what should be a priority in our existence. We often give up sharing the presence of a loved one so we can climb the social ladder… because the sense of urgency to achieve Success, whatever that may be, is imperative. We have to climb positions, show that we have Status…
But what, really, is "Status"? And why is it so important in our lives? How, in fact, does it change our stay on this plane? Well, I believe that most people, even those who occupy high positions in their social groups, don't think much about it…
The word "status" can be interpreted in many ways. But no matter what your definition, it is what labels the members of a given Group, who follow the hierarchical chain created by them. Depending on the Group in question, there is no way to change your position regarding "status." These are groups where this concept is rigidly defined in such a way that, if you were born into a certain social stratum, you will remain there until the end of your time on Earth. This applies to some peoples and also to "Royalty"... in the case of the latter, the "status" in question is a divine right, and there is no way to interfere with it unless the groups surrounding it make radical decisions. Besides... who said that some people have total power over others because they were blessed by "Divine Power"? These are the peculiarities of the human race...
Well, as long as they are not placed in "special conditions," human beings tend to pursue their evolution day by day. And if evolution means "earning more money, so I can buy goods that will elevate me to a position above my peers," well, we'll certainly take action. Who doesn't want to climb new heights? Earn more money, have more power...
The problem is, we don't have infinite time to achieve our dreams. And, by lying to ourselves that we're temporarily distancing ourselves from those we love only until we achieve our goals and that, afterward, we'll return to the bosom of our families, we discover too late that there isn't always a path that allows us to return to where our journey began... because everything in this life has a price. And sometimes, that price is giving up love...
Some time ago, I was translating a comic book titled "The Secret Land"... the work isn't finished yet. But the interesting thing about this comic is that, to save her loved one, the protagonist of the story gives up her most precious treasure... the gift of love... from the moment she gives up this feeling, she manages to save her beloved's life. The two end the story together, but you know that classic "and they lived happily ever after" ending? Well... there's no such ending in this story. She's with the person she loved most in life, but she can't feel anything for him... not because she doesn't want to... she simply lost the ability to love...
In fact, when we set out into this world in search of what we consider essential for happiness, our own and that of our loved ones, we often end up in the same situation as the character I described... suddenly, those people who were so dear to us lose their meaning in our lives... it's the price we end up paying when we pursue our dreams of greatness...
I'm not saying we shouldn't pursue our dreams, that success isn't that important in our lives. What I'm saying is that, often, in our eagerness to overcome the obstacles life throws at us, we end up giving up the most beautiful feeling in our lives... Love... and all because we want to provide those we love with a better position in the society in which we live. And in chasing this goal, we often end up losing the very reason for our struggle. And suddenly...
When we least expect it, the Unnamable takes someone who was important in our lives. And, because we're so busy racing through life, we often don't even have time to give them one last kiss... we can't show them how much they were loved...
Never forget to tell the people you care about how much you love them. And also avoid getting angry with them. After all, it's possible that when you return home, one of them may have begun the journey of no return. And you'll be left with the bitter taste of not having given them one last kiss while they were by your side... remember... life is fragile... and after someone departs to the next plane, all that's left for those who remain is the pain of longing...
Tania Miranda - Brazil - 10/08/2025
======================================================================
NO OLVIDES DEMOSTRAR CUÁNTO AMAMOS A TUS SERES QUERIDOS...
La vida es fugaz. Es frágil como la llama de una vela. Basta con una suave brisa, un poco más fuerte, para que se apague. Pero no nos damos cuenta hasta que una llama se apaga cerca de nosotros. Es entonces cuando nos damos cuenta de que todos somos finitos, sin importar nuestro género o clase. Todos tenemos un tiempo en este plano. Y es un tiempo innegociable. Cuando se acabe la arena del reloj de arena que marca nuestro paso por este plano, partiremos. No importa cuántos sueños aún no hayamos alcanzado, no importa qué logros anhelemos alcanzar. Simplemente partimos...
Mientras estamos en este plano, no nos damos cuenta de lo hermosa que es la Naturaleza que nos rodea. Todo, absolutamente todo, tiene una cualidad mágica que nos encanta cuando decidimos prestar más atención a lo que sucede a nuestro alrededor. Y cuando hablo de Naturaleza, no me refiero a los bosques que hace poco adornaban el paisaje, ni a los animales que vagaban libremente cerca de nosotros. La Naturaleza es mucho más que eso. Es la exaltación de la vida, sin importar cómo la percibamos…
Desafortunadamente, tenemos una visión distorsionada de lo que debería ser una prioridad en nuestra existencia. A menudo renunciamos a compartir la presencia de un ser querido para poder ascender socialmente… porque la urgencia por alcanzar el Éxito, sea cual sea, es imperativa. Tenemos que ascender, demostrar que tenemos Estatus…
Pero, ¿qué es realmente el "Estatus"? ¿Y por qué es tan importante en nuestras vidas? ¿Cómo, de hecho, cambia nuestra permanencia en este plano? Bueno, creo que la mayoría de las personas, incluso quienes ocupan altos cargos en sus grupos sociales, no piensan mucho en ello…
La palabra "estatus" puede interpretarse de muchas maneras. Pero sea cual sea su definición, es lo que etiqueta a los miembros de un grupo determinado, quienes siguen la cadena jerárquica creada por ellos. Dependiendo del grupo en cuestión, no hay forma de cambiar tu posición respecto al "estatus". Se trata de grupos donde este concepto está rígidamente definido, de tal manera que, si naciste en cierto estrato social, permanecerás allí hasta el final de tu vida en la Tierra. Esto aplica a algunos pueblos y también a la "Realeza"... en el caso de esta última, el "estatus" en cuestión es un derecho divino, y no hay forma de interferir con él a menos que los grupos que la rodean tomen decisiones radicales. Además... ¿quién dijo que algunas personas tienen poder total sobre otras porque fueron bendecidas por el "Poder Divino"? Estas son las peculiaridades de la raza humana...
Bueno, mientras no se les coloque en "condiciones especiales", los seres humanos tienden a buscar su evolución día a día. Y si la evolución significa "ganar más dinero para poder comprar bienes que me eleven a una posición superior a la de mis compañeros", bueno, sin duda actuaremos. ¿Quién no quiere alcanzar nuevas alturas? Ganar más dinero, tener más poder...
El problema es que no tenemos tiempo infinito para alcanzar nuestros sueños. Y, al mentirnos a nosotros mismos creyendo que nos distanciamos temporalmente de quienes amamos solo hasta que alcancemos nuestras metas y que, después, volveremos al seno de nuestras familias, descubrimos demasiado tarde que no siempre hay un camino que nos permita regresar al punto de partida... porque todo en esta vida tiene un precio. Y a veces, ese precio es renunciar al amor...
Hace un tiempo, estaba traduciendo un cómic titulado "La Tierra Secreta"... el trabajo aún no ha terminado. Pero lo interesante de este cómic es que, para salvar a su amado, la protagonista de la historia renuncia a su tesoro más preciado... el don del amor... desde el momento en que renuncia a este sentimiento, logra salvar la vida de su amado. Los dos terminan la historia juntos, pero ¿conocen ese clásico final de "y vivieron felices para siempre"? Bueno... no hay tal final en esta historia. Está con la persona que más amó en la vida, pero no siente nada por él... no porque no quiera... simplemente perdió la capacidad de amar...
De hecho, cuando emprendemos este mundo en busca de lo que consideramos esencial para la felicidad, la nuestra y la de nuestros seres queridos, a menudo terminamos en la misma situación que el personaje que describí... de repente, esas personas tan queridas pierden su significado en nuestras vidas... es el precio que terminamos pagando cuando perseguimos nuestros sueños de grandeza...
No digo que no debamos perseguir nuestros sueños, que el éxito no sea tan importante en nuestras vidas. Lo que digo es que, a menudo, en nuestro afán por superar los obstáculos que la vida nos pone, terminamos renunciando al sentimiento más hermoso de nuestras vidas: el amor... y todo porque queremos brindarles a quienes amamos una mejor posición en la sociedad en la que vivimos. Y al perseguir este objetivo, a menudo terminamos perdiendo la razón misma de nuestra lucha. Y de repente...
Cuando menos lo esperamos, el Innombrable se lleva a alguien importante en nuestras vidas. Y, como estamos tan ocupados en la vida, a menudo ni siquiera tenemos tiempo para darles un último beso... no podemos demostrarles cuánto los amamos...
Nunca olvides decirles a tus seres queridos cuánto los amas. Y también evita enojarte con ellos. Después de todo, es posible que al regresar a casa, alguno de ellos haya emprendido un viaje sin retorno. Y te quedará el amargo sabor de no haberles dado un último beso mientras estaban a tu lado... recuerda... la vida es frágil... y después de que alguien parte al siguiente plano, solo queda para quienes quedan el dolor de la añoranza...
Tania Miranda - Brasil - 10/08/2025
=========================================================================
ÄLÄ UNOHDA NÄYTTÄÄ, KUINKA PALJON RAKASTAT RAKKAITASI...
Elämä on katoavaa. Se on yhtä hauras kuin kynttilänliekki. Tarvitaan vain lempeä tuulenhenkäys, joka puhaltaa hieman kovemmin, jotta se sammuu. Mutta emme tajua tätä, ennen kuin liekki sammuu lähellämme. Silloin tajuamme, että olemme kaikki rajallisia, sukupuolestamme tai yhteiskuntaluokastamme riippumatta. Meillä kaikilla on aikamme tällä tasolla. Ja se on ehdoton aika. Kun tiimalasin hiekka, joka merkitsee kulkuamme tällä tasolla, loppuu, me lähdemme. Ei ole väliä, kuinka monta unelmaa emme ole vielä saavuttaneet, ei ole väliä, mitä saavutuksia kaipaamme saavuttaa. Me yksinkertaisesti lähdemme...
Tällä tasolla ollessamme emme tajua, kuinka kaunis luonto on ympärillämme. Kaikella, aivan kaikella, on maaginen ominaisuus, joka lumoaa meidät, kun päätämme kiinnittää tarkempaa huomiota siihen, mitä ympärillämme tapahtuu. Ja kun puhun luonnosta, en viittaa metsiin, jotka vielä vähän aikaa sitten koristivat maisemaa, enkä eläimiin, jotka vaeltelivat vapaasti lähellämme. Luonto on paljon enemmän kuin sitä. Se on elämän ylistystä, riippumatta siitä, miten sen näemme…
Valitettavasti meillä on vääristynyt käsitys siitä, minkä pitäisi olla prioriteetti olemassaolossamme. Usein luovumme rakkaan ihmisen läsnäolosta voidaksemme kiivetä sosiaalisia tikkaita… koska kiireellisyys saavuttaa menestys, olipa se mikä tahansa, on välttämätöntä. Meidän on kiivettävä asemia, osoitettava, että meillä on status…
Mutta mitä "status" oikeastaan on? Ja miksi se on niin tärkeä elämässämme? Miten se itse asiassa muuttaa oleskeluamme tällä tasolla? No, uskon, että useimmat ihmiset, jopa ne, jotka ovat korkeissa asemissa sosiaalisissa ryhmissään, eivät ajattele sitä paljon…
Sanaa "status" voidaan tulkita monella tavalla. Mutta määritelmästäsi riippumatta se on se, mikä merkitsee tietyn ryhmän jäseniä, jotka seuraavat heidän luomaansa hierarkkista ketjua. Kyseisestä ryhmästä riippuen ei ole mitään keinoa muuttaa kantaasi "statukseen". Nämä ovat ryhmiä, joissa tämä käsite on jäykästi määritelty siten, että jos olet syntynyt tiettyyn yhteiskuntaluokkaan, pysyt siellä elämäsi loppuun asti maan päällä. Tämä pätee joihinkin kansoihin ja myös "kuninkaallisiin"... jälkimmäisen tapauksessa kyseinen "status" on jumalallinen oikeus, eikä siihen ole mitään keinoa puuttua, elleivät sitä ympäröivät ryhmät tee radikaaleja päätöksiä. Sitä paitsi... kuka sanoi, että joillakin ihmisillä on täydellinen valta toisiin, koska heidät on siunattu "jumalallisella voimalla"? Nämä ovat ihmisrodun erityispiirteitä...
No, niin kauan kuin heitä ei aseteta "erityisolosuhteisiin", ihmiset pyrkivät jatkamaan evoluutiotaan päivä päivältä. Ja jos evoluutio tarkoittaa "ansaitsemaan enemmän rahaa, jotta voin ostaa tavaroita, jotka nostavat minut vertaisteni yläpuolelle", niin me varmasti ryhdymme toimiin. Kukapa ei haluaisi kiivetä uusia korkeuksia? Ansaita enemmän rahaa, saada enemmän valtaa...
Ongelmana on, että meillä ei ole loputtomasti aikaa unelmiemme saavuttamiseen. Ja valehtelemalla itsellemme, että etäännymme hetkellisesti rakastamistamme ihmisistä vain siihen asti, kunnes saavutamme tavoitteemme, ja että sen jälkeen palaamme perheidemme syliin, huomaamme liian myöhään, ettei aina ole polkua, joka sallii meidän palata takaisin sinne, mistä matkamme alkoi... koska kaikella tässä elämässä on hintansa. Ja joskus tuo hinta on rakkaudesta luopuminen...
Jonkin aikaa sitten käänsin sarjakuvaa nimeltä "Salainen maa"... työ ei ole vielä valmis. Mutta mielenkiintoista tässä sarjakuvassa on se, että pelastaakseen rakkaansa tarinan päähenkilö luopuu kallisarvoisimmasta aarteistaan... rakkauden lahjasta... siitä hetkestä lähtien, kun hän luopuu tästä tunteesta, hän onnistuu pelastamaan rakkaansa hengen. Nämä kaksi päättävät tarinan yhdessä, mutta tiedättekö sen klassisen "ja he elivät onnellisina elämänsä loppuun" -lopun? No... tässä tarinassa ei ole sellaista loppua. Hän on ihmisen kanssa, jota hän rakasti eniten elämässään, mutta hän ei tunne mitään häntä kohtaan... ei siksi, etteikö hän haluaisi... hän yksinkertaisesti menetti kyvyn rakastaa...
Itse asiassa, kun lähdemme tähän maailmaan etsimään sitä, mitä pidämme välttämättömänä onnelle, omalle ja rakkaidemme onnelle, päädymme usein samaan tilanteeseen kuin kuvailemani hahmo... yhtäkkiä ne ihmiset, jotka olivat meille niin rakkaita, menettävät merkityksensä elämässämme... se on hinta, jonka lopulta maksamme, kun tavoittelemme unelmiamme suuruudesta...
En sano, ettemme saisi tavoitella unelmiamme, ettei menestys olisi niin tärkeää elämässämme. Sanon siis, että usein innokkuutemme voittaa elämän heittämät esteet päädymme luopumaan elämämme kauneimmasta tunteesta... Rakkaudesta... ja kaikki siksi, että haluamme tarjota rakkaillemme paremman aseman yhteiskunnassa, jossa elämme. Ja tätä tavoitetta tavoitellessamme usein menetämme itse syyn kamppailuumme. Ja yhtäkkiä...
Kun vähiten odotamme, Nimeämätön ottaa luoksemme jonkun, joka oli tärkeä elämässämme. Ja koska olemme niin kiireisiä elämän kiitäessä, meillä ei usein ole edes aikaa antaa heille viimeistä suudelmaa... emme voi näyttää heille, kuinka paljon heitä rakastettiin...
Älä koskaan unohda kertoa läheisillesi, kuinka paljon heitä rakastat. Ja vältä myös vihastumasta heille. Loppujen lopuksi on mahdollista, että kun palaat kotiin, joku heistä on aloittanut paluuta vaille jäävän matkan. Ja sinulle jää karvas maku siitä, ettet antanut heille viimeistä suudelmaa, kun he olivat rinnallasi... muista... elämä on haurasta... ja kun joku lähtee seuraavaan koneeseen, jäljelle jääville jää vain kaipauksen tuska...
Tania Miranda - Brasilia - 10.8.2025

Comentários
Postar um comentário