PORQUE NÃO CONSEGUIMOS ENXERGAR A REALIDADE?

 


PORQUE NÃO CONSEGUIMOS ENXERGAR A REALIDADE?

O tempo passa de tal forma que a gente nem percebe... Somos pegas pela correnteza e levadas de roldão... quando percebemos, estamos a ponto de nos afogar nas águas revoltas desse rio caudaloso... não há  colete salva vidas nem barco para nos salvar... ou nadamos contra a maré ou afundamos... 

Nossa vida é ligada à água desde antes de nosso nascimento... quando somos gerados, passamos nove meses mergulhados no líquido que nos auxiliará até o momento em que adentramos nesse plano... quando aqui chegamos somos apresentados à ela, a rainha de nossa vida... a água. E nossa vida estará sempre ligada a esse líquido tão precioso...

A água é tão importante em nossas vidas que setenta por cento de nossa estrutura é formada de líquido. Ou seja, sem ela, nós simplesmente não existimos. E ainda assim, não cuidamos desta como deveríamos...

No afã de progredir vamos devastando tudo à nossa frente. Florestas, nascentes... flora e fauna... nada escapa de nossa sanha "progressista"... o problema? Fazemos parte de um ecossistema onde cada peça tem um papel a desempenhar... e quando, por um motivo ou  outro essa peça é extirpada da mesa, as consequências logo aparecem...

A humanidade destrói seu "habitat" sem perceber que está destruindo a si mesma... não o indivíduo que comete a ação, mas o futuro de sua prole... pois seguindo nesse passo, simplesmente não haverá futuro...

Já "extinguimos" várias espécies em nossa jornada nesse plano. Plantas e animais são destruídos sem peso na consciência, uma vez que somos a espécie dominante e esse poder nos foi dado por Deus...

Mas... será mesmo que Deus nos concedeu tal poder para usar da forma que usamos? Para simplesmente aniquilar a vida que Ele, tão diligentemente, criou e deixou à nossa disposição? Tenho certeza de  que Ele esperava mais de nós... 

Eu sei que há pessoas que não acreditam na existência de um Ser Superior que tudo criou e deixou à nossa disposição. Que acreditam que tudo que existe nesse plano é obra do acaso. Pois se tal não fosse, o mundo seria muito diferente...

É uma forma reconfortante de pensar... afinal, se tudo que existe nesse plano é obra do acaso, nossas ações não tem peso algum em nosso destino... nem positivo, nem negativo... não existe destino.  Mas então a vida não teria significado nenhum... não haveria motivos para passar pelas provações que a vida nos faz experimentar...

Temos que mudar nossa forma de ver a vida o mais rápido possível. Ainda podemos salvar nosso planeta e a nós mesmos. Mas o tempo urge...

Que a nossa Luz seja forte o bastante para iluminar os caminhos que se descortinam à nossa frente... e que sejamos sábios para discernir o que é bom e o que não é para nosso futuro... só assim garantiremos um futuro auspicioso para nossa prole e os nossos companheiros nesse plano... os animais, as florestas... e as nascentes aquíferas, tão importantes para nossa vida... 

Tania Miranda    12/03/2025

=========================================================================

WHY CAN'T WE SEE REALITY?

Time passes so quickly that we don't even notice... We are caught up in the current and swept away... when we realize it, we are about to drown in the turbulent waters of this mighty river... there is no life jacket or boat to save us... we either swim against the tide or we sink...

Our lives have been linked to water since before we were born... when we were conceived, we spent nine months immersed in the liquid that will help us until the moment we enter this plane... when we arrive here, we are introduced to it, the queen of our lives... water. And our lives will always be linked to this precious liquid...

Water is so important in our lives that seventy percent of our structure is made of liquid. In other words, without it, we simply do not exist. And yet, we do not take care of it as we should...

In our eagerness to progress, we devastate everything in front of us. Forests, springs... flora and fauna... nothing escapes our "progressive" zeal... the problem? We are part of an ecosystem where each piece has a role to play... and when, for one reason or another, this piece is removed from the table, the consequences soon appear...

Humanity destroys its "habitat" without realizing that it is destroying itself... not the individual who commits the action, but the future of its offspring... because if it continues at this pace, there will simply be no future...

We have already "extinguished" several species on our journey on this plane. Plants and animals are destroyed without a guilty conscience, since we are the dominant species and this power was given to us by God...

But... did God really grant us such power to use it the way we do? To simply annihilate the life that He so diligently created and left at our disposal? I am sure that He expected more from us...

I know that there are people who do not believe in the existence of a Superior Being who created everything and left it at our disposal. Who believe that everything that exists on this plane is the work of chance. Because if it weren't, the world would be very different...

It's a comforting way of thinking... after all, if everything that exists on this plane is the work of chance, our actions have no weight whatsoever in our destiny... neither positive nor negative... there is no destiny. But then life would have no meaning... there would be no reason to go through the trials that life makes us experience...

We have to change the way we see life as soon as possible. We can still save our planet and ourselves. But time is running out...

May our Light be strong enough to illuminate the paths that unfold before us... and may we be wise enough to discern what is good and what is not for our future... only then will we guarantee an auspicious future for our offspring and our companions on this plane... the animals, the forests... and the water sources, so important to our lives...

Tania Miranda 12/03/2025

=========================================================================

¿POR QUÉ NO PODEMOS VER LA REALIDAD?

El tiempo pasa de tal manera que ni siquiera nos damos cuenta... Somos atrapados por la corriente y arrastrados... cuando nos damos cuenta, estamos a punto de ahogarnos en las aguas embravecidas de este río embravecido... no hay chaleco salvavidas ni bote que nos salve... o nadamos contra corriente o nos hundimos...

Nuestra vida ha estado ligada al agua desde antes de nuestro nacimiento... cuando fuimos creados, pasamos nueve meses sumergidos en el líquido que nos ayudará hasta el momento en que ingresamos a este plano... al llegar aquí nos presentan a ella, la reina de nuestra vida... el agua. Y nuestra vida siempre estará ligada a este preciado líquido...

El agua es tan importante en nuestras vidas que el setenta por ciento de nuestra estructura está formada por líquido. En otras palabras, sin él, simplemente no existimos. Y sin embargo, no nos ocupamos de esto como deberíamos...

En nuestro afán de progresar, estamos arrasando con todo lo que tenemos delante. Bosques, manantiales... flora y fauna... nada escapa a nuestra rabia "progresista"... ¿el problema? Somos parte de un ecosistema donde cada pieza tiene un papel que desempeñar... y cuando, por una razón u otra, esa pieza es retirada de la mesa, las consecuencias pronto aparecen...

La humanidad destruye su “hábitat” sin darse cuenta de que se está destruyendo a sí misma… no al individuo que comete la acción, sino al futuro de su descendencia… porque siguiendo este paso, simplemente no habrá futuro…

Ya hemos "extinguido" varias especies en nuestro viaje en este plano. Las plantas y los animales son destruidos sin ningún peso sobre la conciencia, ya que somos la especie dominante y este poder nos fue dado por Dios...

Pero… ¿realmente Dios nos ha dado tal poder para usarlo en la forma en que lo hacemos? ¿Simplemente aniquilar la vida que Él creó con tanta diligencia y dejó a nuestra disposición? Estoy seguro de que esperaba más de nosotros...

Sé que hay personas que no creen en la existencia de un Ser Superior que creó todo y puso todo a nuestra disposición. Quienes creen que todo lo que existe en este plano es obra del azar. Si no fuera así, el mundo sería muy diferente...

Es una forma reconfortante de pensar… después de todo, si todo lo que existe en este plano es obra del azar, nuestras acciones no tienen relación con nuestro destino… ni positivo ni negativo… no hay destino. Pero entonces la vida no tendría sentido... no habría razón para pasar por las pruebas que la vida nos hace experimentar...

Tenemos que cambiar nuestra forma de ver la vida lo más rápido posible. Todavía podemos salvar nuestro planeta y a nosotros mismos. Pero el tiempo apremia...

Que nuestra Luz sea lo suficientemente fuerte para iluminar los caminos que se abren ante nosotros... y que seamos sabios para discernir lo que es bueno y lo que no es para nuestro futuro... sólo así garantizaremos un futuro auspicioso para nuestra descendencia y nuestros compañeros en este plano... los animales, los bosques... y los manantiales de agua, tan importantes para nuestras vidas...

Tania Miranda 12/03/2025

=========================================================================

PERCHÉ NON POSSIAMO VEDERE LA REALTÀ?

Il tempo passa in modo tale che non ce ne accorgiamo nemmeno... Veniamo catturati dalla corrente e trascinati via... quando ce ne rendiamo conto, stiamo per annegare nelle acque impetuose di questo fiume in piena... non c'è giubbotto di salvataggio o barca a salvarci... o nuotiamo contro corrente o affondiamo...

La nostra vita è legata all'acqua fin da prima della nostra nascita... quando siamo stati creati, abbiamo trascorso nove mesi immersi nel liquido che ci aiuterà fino al momento in cui entreremo su questo piano... quando arriviamo qui ci viene presentata lei, la regina della nostra vita... l'acqua. E la nostra vita sarà sempre legata a questo prezioso liquido...

L'acqua è così importante nella nostra vita che il settanta per cento della nostra struttura è costituita da liquidi. In altre parole, senza di essa semplicemente non esistiamo. Eppure non ce ne occupiamo come dovremmo...

Nella nostra impazienza di progredire, stiamo devastando tutto ciò che abbiamo di fronte. Foreste, sorgenti... flora e fauna... nulla sfugge alla nostra rabbia "progressista"... il problema? Facciamo parte di un ecosistema in cui ogni pezzo ha un ruolo da svolgere... e quando, per un motivo o per l'altro, quel pezzo viene rimosso dal tavolo, le conseguenze non tardano ad arrivare...

L'umanità distrugge il suo "habitat" senza rendersi conto che sta distruggendo se stessa... non l'individuo che commette l'azione, ma il futuro della sua prole... perché seguendo questo passo, semplicemente non ci sarà futuro...

Abbiamo già "estinto" diverse specie durante il nostro viaggio su questo piano. Le piante e gli animali vengono distrutti senza alcun peso sulla coscienza, poiché noi siamo la specie dominante e questo potere ci è stato dato da Dio...

Ma... Dio ci ha davvero dato un tale potere da usare nel modo in cui lo facciamo? Annientare semplicemente la vita che Egli ha così diligentemente creato e lasciato a nostra disposizione? Sono sicuro che si aspettava di più da noi...

So che ci sono persone che non credono nell'esistenza di un Essere Superiore che ha creato tutto e ci ha messo tutto a disposizione. Chi crede che tutto ciò che esiste su questo piano sia opera del caso. Se così non fosse il mondo sarebbe molto diverso...

È un modo di pensare confortante... in fondo, se tutto ciò che esiste su questo piano è opera del caso, le nostre azioni non hanno alcuna relazione con il nostro destino... né positivo né negativo... non esiste un destino. Ma allora la vita non avrebbe senso... non ci sarebbe motivo di affrontare le prove che la vita ci fa sperimentare...

Dobbiamo cambiare il nostro modo di vedere la vita il più rapidamente possibile. Possiamo ancora salvare il nostro pianeta e noi stessi. Ma il tempo stringe...

Possa la nostra Luce essere abbastanza forte da illuminare i sentieri che si aprono davanti a noi... e possiamo essere saggi nel discernere cosa è bene e cosa non lo è per il nostro futuro... solo così garantiremo un futuro propizio alla nostra prole e ai nostri compagni su questo piano... gli animali, le foreste... e le sorgenti d'acqua, così importanti per la nostra vita...

Tania Miranda 03/12/2025

=========================================================================

MIKSI EMME NÄY TODELLISUUDESTA?

Aika kuluu niin, ettemme edes huomaa... Virta joutuu ja pyyhkäisi pois... kun tajuamme sen, olemme hukkumassa tämän raivoavan joen raivoaviin vesiin... ei ole pelastusliiviä tai venettä, joka pelastaisi... joko uimme vuorovettä vastaan ​​tai uppoamme...

Elämämme on ollut sidoksissa veteen jo ennen syntymäämme... kun meidät luotiin, vietimme yhdeksän kuukautta upotettuna nesteeseen, joka auttaa meitä siihen hetkeen asti, kun astumme tälle tasolle... kun saavumme tänne, meidät esitellään sille, elämämme kuningattarelle... veteen. Ja elämämme tulee aina olemaan sidoksissa tähän arvokkaaseen nesteeseen...

Vesi on niin tärkeä elämässämme, että 70 prosenttia rakenteestamme koostuu nesteestä. Toisin sanoen ilman sitä meitä ei yksinkertaisesti ole olemassa. Ja silti, emme huolehdi tästä niin kuin pitäisi...

Edistymishalussamme tuhoamme kaiken edessämme. Metsät, lähteet... kasvisto ja eläimistö... mikään ei vältä "progressiivista" raivoamme... ongelma? Olemme osa ekosysteemiä, jossa jokaisella palalla on tehtävänsä... ja kun pala jostain syystä poistetaan pöydältä, seuraukset näkyvät pian...

Ihmiskunta tuhoaa "elinympäristönsä" ymmärtämättä, että se tuhoaa itsensä... ei yksilöä, joka tekee toiminnan, vaan jälkeläistensä tulevaisuuden... koska seuraamalla tätä askelta, tulevaisuutta ei yksinkertaisesti ole...

Olemme jo "kutsuneet sukupuuttoon" useita lajeja matkallamme tällä koneella. Kasveja ja eläimiä tuhotaan ilman painoarvoa omalletunnolle, koska me olemme hallitseva laji ja tämä voima on meille annettu Jumalalta...

Mutta... onko Jumala todella antanut meille sellaisen voiman käytettäväksi tavalla, jolla me teemme? Vain tuhota se elämä, jonka Hän niin uutterasti loi ja jätti meidän käytettäväksemme? Olen varma, että Hän odotti meiltä enemmän...

Tiedän, että on ihmisiä, jotka eivät usko ylivoimaisen olennon olemassaoloon, joka loi kaiken ja antoi kaiken meidän saatavillemme. He uskovat, että kaikki mitä tällä tasolla on, on sattuman työtä. Jos näin ei olisi, maailma olisi hyvin erilainen...

Se on lohdullinen ajattelutapa... loppujen lopuksi, jos kaikki, mitä tällä tasolla on, on sattuman työtä, teoillamme ei ole vaikutusta kohtaloomme... ei positiivista eikä negatiivista... kohtaloa ei ole. Mutta silloin elämällä ei olisi merkitystä... ei olisi mitään syytä käydä läpi niitä koettelemuksia, joita elämä saa meidät kokemaan...

Meidän on muutettava tapaamme nähdä elämä mahdollisimman nopeasti. Voimme silti pelastaa planeettamme ja itsemme. Mutta aika painaa...

Olkoon Valomme tarpeeksi vahva valaisemaan edessämme avautuvat polut... ja olkaamme viisaita erottaaksemme, mikä on hyvää ja mikä ei ole tulevaisuutemme kannalta... vain tällä tavalla takaamme suotuisan tulevaisuuden jälkeläisillemme ja kumppaneillemme tällä tasolla... eläimille, metsille... ja vesilähteille, jotka ovat niin tärkeitä elämämme kannalta...

Tania Miranda 12.3.2025

=========================================================================

POURQUOI NE POUVONS-NOUS PAS VOIR LA RÉALITÉ ?

Le temps passe de telle manière que nous ne nous en apercevons même pas... Nous sommes happés par le courant et emportés... lorsque nous nous en rendons compte, nous sommes sur le point de nous noyer dans les eaux déchaînées de cette rivière déchaînée... il n'y a ni gilet de sauvetage ni bateau pour nous sauver... soit nous nageons à contre-courant, soit nous coulons...

Notre vie est liée à l'eau avant notre naissance... lors de notre création, nous avons passé neuf mois immergés dans le liquide qui nous aidera jusqu'au moment où nous entrerons dans ce plan... lorsque nous arrivons ici, nous y sommes présentés, la reine de notre vie... l'eau. Et notre vie sera toujours liée à ce précieux liquide...

L'eau est si importante dans nos vies que soixante-dix pour cent de notre structure est constituée de liquide. En d’autres termes, sans cela, nous n’existons tout simplement pas. Et pourtant, nous ne nous en occupons pas comme nous le devrions...

Dans notre désir de progresser, nous dévastons tout ce qui se trouve devant nous. Forêts, sources... flore et faune... rien n'échappe à notre rage "progressiste"... le problème ? Nous faisons partie d'un écosystème où chaque pièce a un rôle à jouer... et lorsque, pour une raison ou une autre, cette pièce est retirée de la table, les conséquences ne tardent pas à apparaître...

L'humanité détruit son "habitat" sans se rendre compte qu'elle se détruit elle-même... non pas l'individu qui commet l'action, mais l'avenir de sa progéniture... car en franchissant cette étape, il n'y aura tout simplement pas d'avenir...

Nous avons déjà « éteint » plusieurs espèces au cours de notre voyage à bord de cet avion. Les plantes et les animaux sont détruits sans aucun poids sur la conscience, puisque nous sommes l'espèce dominante et que ce pouvoir nous a été donné par Dieu...

Mais... Dieu nous a-t-il vraiment donné un tel pouvoir à utiliser comme nous le faisons ? Pour simplement anéantir la vie qu’Il ​​a si diligemment créée et laissée à notre disposition ? Je suis sûr qu'il attendait plus de nous...

Je sais qu'il y a des gens qui ne croient pas à l'existence d'un Être Supérieur qui a tout créé et tout mis à notre disposition. Qui croient que tout ce qui existe sur ce plan est l’œuvre du hasard. Si ce n’était pas le cas, le monde serait bien différent…

C'est une façon de penser réconfortante... après tout, si tout ce qui existe sur ce plan est l'œuvre du hasard, nos actions n'ont aucune incidence sur notre destin... ni positif ni négatif... il n'y a pas de destin. Mais alors la vie n'aurait plus de sens... il n'y aurait aucune raison de traverser les épreuves que la vie nous fait vivre...

Nous devons changer notre façon de voir la vie le plus rapidement possible. Nous pouvons encore sauver notre planète et nous-mêmes. Mais le temps presse...

Puisse notre Lumière être assez forte pour éclairer les chemins qui s'ouvrent devant nous... et puissions-nous être sages pour discerner ce qui est bon et ce qui ne l'est pas pour notre avenir... ce n'est qu'ainsi que nous garantirons un avenir propice à notre progéniture et à nos compagnons sur ce plan... les animaux, les forêts... et les sources d'eau, si importantes pour nos vies...

Tania Miranda 12/03/2025

=========================================================================

Comentários

Postagens mais visitadas deste blog

23 - A NEW DIRECTION

THE CRYSTAL CUP - Chapter Sixty One

SELF-ACCEPTANCE