TEM DIAS QUE A CHUVA CAI...
TEM DIAS QUE A CHUVA CAI...
Depois da ausência de um dia, eis-me aqui de volta. Confesso que ontem não amanheci muito bem... e terminei o dia do mesmo jeito que comecei...
Acordei em meu horário normal, fiz as tarefas rotineiras e depois de terminar as mesmas, vim para a mesa, escrever o texto do dia... mas a gripe pegou-me de jeito, e não consegui digitar uma linha sequer... acabei caindo na cama e dormindo até oito horas, quando já deveria preparar-me para seguir para o trabalho...
Apesar do corpo cansado... e de cochilar em minha mesa de tempos em tempos... consegui vencer o dia quase que incólume. Como havia aviso de mudança de temperatura, fui trabalhar bem agasalhada, uma vez que não tenho vocação para pinguim... também não me dou bem com o calor excessivo... seria uma péssima diaba...
De qualquer forma, aos trancos e barrancos, fui vencendo etapas, não com a eficiência costumeira... o que já era de se esperar... mas consegui vencer o dia...
Cinco horas, encerrou o expediente... uma chuva torrencial caia sobre a cidade... as ruas pareciam rios caudalosos, tamanha a força das águas que vinham do céu... confesso que em alguns momentos fiquei meio receosa de passar por determinados lugares... mas no fim, tudo deu certo...
Cheguei até a escola onde minha pequenina estuda e continuei dentro do carro, uma vez que a chuva não dava trégua. Felizmente, próximo do horário de saída da pequena a chuva amainou, permitindo-me seguir até os portões sem maiores problemas. Ao chegar ao local, percebi que a saída dos alunos do período da tarde não estava segura, uma vez que o piso estava liso e escorregadio. Avisei para os funcionários da unidade Escolar sobre o perigo iminente e sugeri que liberassem o portão principal, onde haveria menos riscos de acidentes. Foi o mesmo que não dizer nada...
Quando, ao dirigir-me à saída liberada para as crianças, por uma escada mal iluminada e escorregadia, no penúltimo degrau da mesma escorreguei e caí, machucando os joelhos e a mão esquerda... foi a minha sorte ter me acidentado quando já estava terminando de descer por um lugar que já havia avisado aos funcionários da escola ser perigoso para a integridade das pessoas naquela condição. Não foram ferimentos graves, mas poderiam ter sido. E se, ao invés de mim, fosse uma criança que tivesse caído? Que explicação a escola daria aos pais? Tudo por conta de funcionários relapsos que não tiveram a capacidade de avaliar os riscos da situação...
Como eu disse, ontem não foi o meu dia. Começou de uma forma negativa e terminou da mesma maneira terminou...
São coisas da vida, claro... passamos por várias situações em nosso dia a dia. Mas alguns incidentes poderiam ser evitados se as pessoas, em seu posto de trabalho, não agissem como robôs, simplesmente...
Enfim, esse é um retrato da Sociedade como um todo. Cada um faz apenas o que lhe foi designado e, se acontecer alguma coisa fora do script não é problema da pessoa, mesmo que ela tenha sido avisada... E isso acontece em todos os segmentos da vida... o macrocosmo imita o microcosmo, e vice versa...
Tania Miranda 23/05/2025
=========================================================================
HAY DÍAS QUE LLUEVE...
Después de un día de ausencia, aquí estoy de vuelta. Confieso que ayer no me levanté muy bien... y terminé el día igual que lo empecé...
Me desperté a mi hora habitual, hice mis tareas rutinarias y luego de terminarlas, me senté a la mesa a escribir el texto del día... pero la gripe me agarró muy fuerte y no pude escribir ni una sola línea... terminé cayendo en la cama y durmiendo hasta las ocho, cuando debería haberme estado preparando para ir a trabajar...
A pesar de mi cuerpo cansado... y de dormitar en mi escritorio de vez en cuando... logré pasar el día casi ileso. Como había aviso de cambio de temperatura, fui a trabajar bien abrigado, ya que no soy pingüino... tampoco llevo bien el calor excesivo... sería un terrible demonio...
De todas formas, con mucha dificultad, conseguí ganar etapas, no con mi eficacia habitual... lo cual era de esperar... pero conseguí ganar el día...
Las cinco en punto, terminó la jornada de trabajo... una lluvia torrencial caía sobre la ciudad... las calles parecían ríos caudalosos, tal era la fuerza de las aguas que caían del cielo... confieso que por momentos tenía un poco de miedo de pasar por ciertos lugares... pero al final todo salió bien...
Llegué al colegio donde estudia mi pequeña y me quedé en el coche, ya que la lluvia era incesante. Afortunadamente, cerca de la hora en la que el pequeño debía partir, la lluvia amainó, lo que me permitió continuar hasta las puertas sin mayores problemas. Al llegar al lugar, me di cuenta que la salida para los estudiantes de la tarde no era segura, ya que el piso era liso y resbaladizo. Advertí al personal de la escuela sobre el peligro inminente y sugerí que abrieran la puerta principal, donde habría menos riesgo de accidentes. Fue lo mismo que no decir nada...
Cuando, dirigiéndome hacia la salida reservada para niños, bajando por una escalera mal iluminada y resbaladiza, en el penúltimo escalón resbalé y caí, lastimándome las rodillas y la mano izquierda... fue mi suerte haber tenido el accidente cuando ya estaba terminando de bajar por un lugar que ya había advertido al personal del colegio por ser peligroso para la seguridad de las personas en esas condiciones. No fueron lesiones graves, pero podrían haberlo sido. ¿Qué pasaría si en lugar de mí hubiera sido un niño el que hubiera caído? ¿Qué explicación daría la escuela a los padres? Todo debido a empleados negligentes que no supieron evaluar los riesgos de la situación...
Como dije, ayer no fue mi día. Empezó de forma negativa y terminó de la misma manera que terminó...
Son cosas de la vida, por supuesto... pasamos por diversas situaciones en nuestra vida diaria. Pero algunos incidentes podrían evitarse si las personas, en sus lugares de trabajo, no actuaran como robots, simplemente...
En resumen, este es un retrato de la sociedad en su conjunto. Cada persona sólo hace lo que le fue asignado, y si algo sucede fuera del guión, no es su problema, aunque haya sido advertido... Y esto sucede en todos los segmentos de la vida... el macrocosmos imita al microcosmos, y viceversa...
Tania Miranda 23/05/2025
======================================================================
HERE ARE DAYS WHEN IT RAINS...
After being away for a day, here I am back. I confess that yesterday I didn't wake up very well... and I ended the day the same way I started it...
I woke up at my normal time, did my routine tasks and after finishing them, I came to the desk to write the text for the day... but the flu really got me, and I couldn't type a single line... I ended up falling into bed and sleeping until eight o'clock, when I should have been getting ready to go to work...
Despite my tired body... and dozing at my desk from time to time... I managed to get through the day almost unscathed. Since there was a warning about a change in temperature, I went to work well wrapped up, since I'm not a penguin... I also don't do well in excessive heat... I would be a terrible devil...
Anyway, I managed to overcome stages, with difficulty, not with my usual efficiency... which was to be expected... but I managed to get through the day...
Five o'clock, the workday ended... a torrential rain was falling on the city... the streets looked like mighty rivers, such was the force of the waters coming from the sky... I confess that at times I was a little apprehensive about going through certain places... but in the end, everything worked out...
I got to the school where my little one studies and stayed in the car, since the rain was relentless. Fortunately, close to the time my little one was supposed to leave, the rain eased off, allowing me to go to the gates without any major problems. When I got there, I realized that the exit for the afternoon students wasn't safe, since the floor was slippery and slippery. I warned the school staff about the imminent danger and suggested that they open the main gate, where there would be less risk of accidents. It was the same as saying nothing...
When, as I was heading to the exit that was open to children, down a poorly lit and slippery staircase, I slipped and fell on the second-to-last step, hurting my knees and left hand... I was lucky to have had the accident when I was just finishing going down a place that I had already warned the school staff was dangerous to the safety of people in that condition. The injuries were not serious, but they could have been. What if, instead of me, it had been a child who had fallen? What explanation would the school give to the parents? All because of negligent staff who were unable to assess the risks of the situation...
As I said, yesterday was not my day. It started negatively and ended the same way...
These are things in life, of course... we go through many situations in our daily lives. But some incidents could be avoided if people, in their workplace, didn't act like robots, simply...
Anyway, this is a portrait of society as a whole. Everyone does only what they were assigned to do, and if something happens outside of the script, it's not their problem, even if they were warned... And this happens in all segments of life... the macrocosm imitates the microcosm, and vice versa...
Tania Miranda 05/23/2025
=========================================================================
ON PÄIVIÄ, JOILLA SATAA...
Päivän poissaolon jälkeen, tässä minä olen palannut. Tunnustan, etten herännyt eilen kovin hyvin... ja lopetin päivän samalla tavalla kuin aloitinkin...
Heräsin normaaliin aikaan, tein rutiinitehtäväni ja niiden jälkeen menin pöytään kirjoittamaan päivän tekstiä... mutta flunssa pahensi tilannetta, enkä pystynyt kirjoittamaan riviäkään... Päädyin kaatumaan sänkyyn ja nukkumaan kahdeksaan asti, kun minun olisi pitänyt jo valmistautua töihin...
Väsyneestä kehostani huolimatta... ja torkahtelustani työpöytäni ääressä aika ajoin... onnistuin selviämään päivästä lähes naarmuitta. Koska lämpötilan muutoksesta varoitettiin, menin töihin hyvin pukeutuneena, koska en ole pingviini... En myöskään siedä liiallista kuumuutta... Olisin kamala piru...
Joka tapauksessa, suurin vaikeuksin onnistuin voittamaan erikoiskokeita, enkä tavallisella tehokkuudellani... mikä oli odotettavissa... mutta onnistuin voittamaan päivän...
Kello viisi työpäivä päättyi... kaupungin ylle satoi rankkasade... kadut näyttivät mahtavilta joista, niin voimakkaita olivat taivaalta tulevat vedet... Tunnustan, että välillä minua vähän pelotti mennä tiettyihin paikkoihin... mutta lopulta kaikki järjestyi...
Saavuin koululle, jossa pieni tyttäreni opiskelee, ja jäin autoon, koska sade oli armotonta. Onneksi lähellä sitä aikaa, kun pienokaisen piti lähteä, sade laantui, ja pystyin jatkamaan porteille ilman suurempia ongelmia. Saapuessani paikalle tajusin, että iltapäiväopiskelijoiden uloskäynti ei ollut turvallinen, koska lattia oli sileä ja liukas. Varoitin koulun henkilökuntaa uhkaavasta vaarasta ja ehdotin, että he avaisivat pääportin, jossa onnettomuusriski olisi pienempi. Se oli sama kuin ei olisi sanonut mitään...
Kun olin menossa lapsille varattuun uloskäyntiin alas huonosti valaistuja ja liukkaita portaita pitkin ja liukastuin toiseksi viimeisellä askelmalla loukaten polveni ja vasemman käteni... olipa onneni, että onnettomuus tapahtui juuri silloin, kun olin laskeutumassa alas paikkaa, josta olin jo varoittanut koulun henkilökuntaa, että se olisi vaarallinen tuossa kunnossa olevien ihmisten turvallisuudelle. Ne eivät olleet vakavia vammoja, mutta olisivat voineet olla. Mitä jos minun sijastani olisi kaatunut lapsi? Minkä selityksen koulu antaisi vanhemmille? Kaikki johtuu huolimattomista työntekijöistä, jotka eivät kyenneet arvioimaan tilanteen riskejä...
Kuten sanoin, eilen ei ollut minun päiväni. Se alkoi negatiivisesti ja päättyi samalla tavalla kuin päättyi...
Nämä ovat asioita elämässä, tietenkin... käymme läpi erilaisia tilanteita jokapäiväisessä elämässämme. Mutta jotkin tapaukset voitaisiin välttää, jos ihmiset eivät työpaikallaan toimisi kuin robotit, yksinkertaisesti...
Lyhyesti sanottuna tämä on kuvaus yhteiskunnasta kokonaisuutena. Jokainen tekee vain sen, minkä hänelle on määrätty, ja jos jotain tapahtuu käsikirjoituksen ulkopuolella, se ei ole hänen ongelmansa, vaikka heitä olisi varoitettu... Ja näin tapahtuu kaikilla elämän osa-alueilla... makrokosmos jäljittelee mikrokosmosta ja päinvastoin...
Tania Miranda 23.5.2025
=======================================================================
IL Y A DES JOURS OÙ IL PLEUT...
Après une journée d'absence, me voici de retour. J'avoue qu'hier je ne me suis pas très bien réveillé... et j'ai terminé la journée comme je l'avais commencée...
Je me suis réveillé à mon heure habituelle, j'ai fait mes tâches habituelles et après les avoir terminées, je suis venu à la table pour écrire le texte du jour... mais la grippe m'a vraiment rendu malade, et je n'ai pas pu écrire une seule ligne... J'ai fini par tomber dans mon lit et dormir jusqu'à huit heures, alors que j'aurais dû me préparer pour aller travailler...
Malgré mon corps fatigué... et mes somnolences à mon bureau de temps en temps... j'ai réussi à passer la journée presque indemne. Comme il y avait un avertissement de changement de température, je suis allé travailler bien emmitouflé, car je ne suis pas un pingouin... Je ne supporte pas non plus la chaleur excessive... Je serais un terrible diable...
Bref, avec beaucoup de difficulté, j'ai réussi à gagner des étapes, pas avec mon efficacité habituelle... ce qui était prévisible... mais j'ai réussi à gagner la journée...
Cinq heures, la journée de travail s'est terminée... une pluie torrentielle est tombée sur la ville... les rues ressemblaient à de puissantes rivières, telle était la force des eaux venant du ciel... J'avoue que parfois j'avais un peu peur de traverser certains endroits... mais finalement, tout s'est bien passé...
Je suis arrivé à l'école où étudie ma petite fille et je suis resté dans la voiture, car la pluie était incessante. Heureusement, à l'approche du moment où le petit devait partir, la pluie s'est calmée, me permettant de continuer jusqu'aux portes sans problème majeur. En arrivant sur place, je me suis rendu compte que la sortie pour les étudiants de l'après-midi n'était pas sécuritaire, car le sol était lisse et glissant. J'ai prévenu le personnel de l'école du danger imminent et leur ai suggéré d'ouvrir la porte principale, où il y aurait moins de risques d'accidents. C'était comme ne rien dire...
Quand, en me dirigeant vers la sortie réservée aux enfants, en descendant un escalier mal éclairé et glissant, sur l'avant-dernière marche, j'ai glissé et suis tombé, me blessant aux genoux et à la main gauche... quelle chance d'avoir eu l'accident alors que je finissais déjà de descendre un endroit dont j'avais déjà prévenu le personnel de l'école qu'il était dangereux pour la sécurité des personnes dans cet état. Ce n’étaient pas des blessures graves, mais elles auraient pu l’être. Et si, au lieu de moi, c'était un enfant qui était tombé ? Quelle explication l’école donnerait-elle aux parents ? Tout cela à cause d’employés négligents qui n’ont pas su évaluer les risques de la situation...
Comme je l'ai dit, hier n'était pas mon jour. Cela a commencé de manière négative et s'est terminé de la même manière que cela s'est terminé...
Ce sont des choses de la vie, bien sûr... nous traversons diverses situations dans notre vie quotidienne. Mais certains incidents pourraient être évités si les gens, sur leur lieu de travail, n'agissaient pas comme des robots, tout simplement...
En bref, il s’agit d’un portrait de la société dans son ensemble. Chacun fait seulement ce qui lui a été assigné, et si quelque chose se passe en dehors du scénario, ce n'est pas son problème, même s'il a été prévenu... Et cela arrive dans tous les segments de la vie... le macrocosme imite le microcosme, et vice versa...
Tania Miranda 23/05/2025
=========================================================================
CI SONO GIORNI IN CUI PIOVE...
Dopo un giorno di assenza, eccomi di ritorno. Confesso che ieri non mi sono svegliato molto bene... e ho finito la giornata nello stesso modo in cui l'avevo iniziata...
Mi sono svegliato alla mia solita ora, ho svolto i miei compiti di routine e, una volta finiti, mi sono seduto al tavolo per scrivere il testo del giorno... ma l'influenza mi ha messo malissimo e non sono riuscito a scrivere una sola riga... Alla fine sono crollato a letto e ho dormito fino alle otto, quando avrei dovuto prepararmi per andare al lavoro...
Nonostante il mio corpo fosse stanco... e il fatto che di tanto in tanto mi fermassi alla scrivania... sono riuscito a superare la giornata quasi indenne. Dato che c'era l'avviso di cambio di temperatura, mi sono messo al lavoro ben coperto, dato che non sono un pinguino... Inoltre non sopporto il caldo eccessivo... Sarei un terribile diavolo...
Ad ogni modo, con grande difficoltà, sono riuscito a vincere le tappe, non con la mia solita efficienza... il che era prevedibile... ma sono riuscito a vincere la giornata...
Erano le cinque, la giornata lavorativa era finita... una pioggia torrenziale si abbatteva sulla città... le strade sembravano fiumi impetuosi, tanta era la forza delle acque che scendevano dal cielo... Confesso che a volte avevo un po' paura di attraversare certi posti... ma alla fine tutto si è sistemato...
Sono arrivata alla scuola dove studia la mia bambina e sono rimasta in macchina perché la pioggia era incessante. Fortunatamente, proprio quando era quasi l'ora in cui il piccolo sarebbe dovuto partire, la pioggia si è attenuata, consentendomi di proseguire fino ai cancelli senza particolari problemi. Una volta arrivato sul posto, mi sono reso conto che l'uscita per gli studenti del pomeriggio non era sicura, perché il pavimento era liscio e scivoloso. Ho avvisato il personale della scuola del pericolo imminente e ho suggerito di aprire il cancello principale, dove il rischio di incidenti sarebbe stato minore. Era come non dire nulla...
Quando, dirigendomi verso l'uscita riservata ai bambini, lungo una scala scarsamente illuminata e scivolosa, sul penultimo gradino sono scivolato e sono caduto, facendomi male alle ginocchia e alla mano sinistra... ho avuto la fortuna di avere l'incidente quando stavo già finendo di scendere in un luogo del quale avevo già avvisato il personale della scuola, che poteva essere pericoloso per l'incolumità delle persone in quelle condizioni. Non erano ferite gravi, ma avrebbero potuto esserlo. E se al posto mio fosse caduto un bambino? Quale spiegazione darebbe la scuola ai genitori? Tutto a causa di dipendenti negligenti che non sono stati in grado di valutare i rischi della situazione...
Come ho detto, ieri non è stata la mia giornata. Iniziò in modo negativo e finì nello stesso modo in cui finì...
Queste sono cose della vita, ovviamente... ogni giorno attraversiamo situazioni diverse. Ma alcuni incidenti potrebbero essere evitati se le persone, sul posto di lavoro, non si comportassero come robot, semplicemente...
In breve, questo è un ritratto della società nel suo complesso. Ognuno fa solo ciò che gli è stato assegnato e se succede qualcosa fuori dal copione, non è un suo problema, anche se fosse stato avvisato... E questo accade in tutti gli aspetti della vita... il macrocosmo imita il microcosmo e viceversa...
Tania Miranda 23/05/2025
Comentários
Postar um comentário